Διάβασα στο skai.gr ότι Νοτιοκορεάτες ερευνητές του Πανεπιστημίου Sungkyunkwan παρουσίασαν ένα σύστημα στο συνέδριο της Φλωρεντίας της Ιταλίας, το οποίο -σύμφωνα με το «Science», απ’ όπου πήρε την είδηση το skai.gr- «εκπαιδεύτηκε» με τις περιλήψεις των σεναρίων 42.306 ταινιών(!) από όλον τον κόσμο, οι οποίες συσχετίστηκαν με το πόσο καλά τα πήγε εμπορικά κάθε μία από αυτές και στη συνέχεια αξιολόγησε κάθε σενάριο με τη βοήθεια της μηχανικής «ανάλυσης συναισθήματος».
Πάνω στη διαπίστωση ότι οι πετυχημένες ταινίες έχουν πολύ πιο συχνές εναλλαγές συναισθημάτων σε σχέση με τις αποτυχημένες, βγήκε το συμπέρασμα ότι αυτή η εναλλαγή θεωρείται καλύτερος προγνωστικός δείκτης επιτυχίας, από ό,τι αν η ταινία έχει ευχάριστη αρχή ή καλό τέλος. Το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι η ταινία να προσφέρει μία συχνή εναλλαγή συναισθημάτων.
Το σύστημα βαθμολογεί κάθε ταινία με ένα «σκορ» εναλλαγής συναισθημάτων και τελικά βγάζει την ετυμηγορία του κατά πόσο η ταινία (ανεξαρτήτως είδους) θα αποδειχθεί δημοφιλής ή όχι. Η ικανότητα πρόγνωσης δεν είναι βέβαια τέλεια, αλλά είναι πάντως μεγαλύτερη από το να μαντεύει κανείς στην τύχη.
Οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι στο μέλλον, όταν θα έχουν βελτιώσει τη μέθοδό τους, θα μπορεί να κάνει προβλέψεις ακόμα και για τα μελλοντικά έσοδα μίας κινηματογραφικής παραγωγής. Αυτά, ως «εγκυκλοπαιδικές γνώσεις».
* * *
Προς το παρόν, θα σας πρότεινα να δείτε το ντοκιμαντέρ «Το μεγάλο χακάρισμα» (The great hack), το οποίο ρίχνει φως στον κόσμο της εκμετάλλευσης δεδομένων των κοινωνικών δικτύων, μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις παραγόντων και απ' τις δύο πλευρές του τεράστιου σκανδάλου για τα δεδομένα, που ενέπλεξε προ καιρού την Cambridge Analytica και το Facebook.
Η Cambridge Analytica μια βρετανική εταιρία που είχε ιδρυθεί το 2013, ειδικευόταν στην ανάλυση δεδομένων και έγινε γνωστή –κυρίως- από την προεκλογική καμπάνια για τον Ντόναλντ Τραμπ και την καμπάνια για το Brexit. Στην πραγματικότητα, αυτό που έκανε ήταν να συλλέγει προσωπικά δεδομένα από εκατομμύρια «χρήστες» και «φίλους» τους και στη συνέχεια, διαπιστώνοντας ποιοι από αυτούς ήσαν πιο ευκολόπιστοι, τους τάραζαν στα πολιτικά μηνύματα και στις διαφημίσεις, ώστε να επηρεάσουν την κρίση τους.
Το σκάνδαλο, το ξεσκέπασε ένας τύπος, ο οποίος ζήτησε (για τον εαυτό του, μέσω δικηγόρου, εισαγγελέα κλπ) να του γνωστοποιήσουν ποια προσωπικά του δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν από την Cambridge Analytica μέσα από το Facebook. Νομίζω ότι ακόμα περιμένει να του απαντήσουν…
Το ντοκιμαντέρ δείχνει όλη αυτή την προσπάθεια μέσα από περιστατικά, γεγονότα και συνεντεύξεις και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, πιστέψτε με.
Ηθικό δίδαγμα: «Ότι γράφει δεν ξεγράφει». Επίσης, λέγονται «προσωπικά δεδομένα» για το λόγο ότι δεν αφορούν άλλους. Άπαξ και τα δημοσιεύσεις, παύουν να είναι «προσωπικά» και γίνονται «κοινόχρηστα». Οπότε μη ζητάς και τα ρέστα.
INFO
Το ντοκιμαντέρ προβάλλεται από 23 Ιουλίου 2019
Σκηνοθέτες: Καρίμ Αμέρ και Τζεχάν Νουζέμ
Διάρκεια: 1 ώρα & 54 λεπτά
Σύνοψη: Πώς η εταιρεία Cambridge Analytica κατάφερε να αποτελεί σύμβολο της σκοτεινής πλευράς των social media μετά τις προεδρικές εκλογές το 2016.
Αποκλειστικά στο Netflix
