Και τώρα που έβγαλα από μέσα μου το πάθος μου (και την επιθυμία μου) για την προσέλευσή σου στις κάλπες, φίλε αναγνώστη που δεν ήθελες να ψηφίσεις, ήλθε η ώρα να σου αποκαλύψω και το άλλο: ψηφίζοντας παίρνεις στα χέρια σου -κατά το μέρος που σου αναλογεί- και τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, η χώρα μας από την ένταξή της πριν πολλά χρόνια είναι επαρχία της Ευρώπης και όσες αποφάσεις λαμβάνονται στις Βρυξέλες είναι αποτέλεσμα ψηφοφοριών που γίνονται εκεί και ψηφίζουν οι ευρωβουλευτές που στέλνουμε από εδώ εκλέγοντάς τους. Δεν παίζει ρόλο εάν πλειοψηφούν ή μειοψηφούν στο αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας. Το θέμα είναι ότι σε κάθε απόφαση της ΕΕ που εμείς εφαρμόζουμε εδώ, συμμετέχει και ο Φούφουτος, εάν τον έχουμε εκλέξει ευρωβουλευτή. Οπότε θέλει πολλή σκέψη ποιόν θα στείλεις, φίλε αναγνώστη.
Θέλω να πω, ότι εδώ, στην Ελλάδα μπορεί το Τάδε κόμμα να βάζει στο ευρωψηφοδέλτιο οποιονδήποτε δημοφιλή που φέρνει ψηφαλάκια, αλλά εμείς θα κρίνουμε: έχει τα προσόντα να καταλάβει πώς λειτουργεί το πράγμα εκεί, ώστε να ψηφίζει ανάλογα; ή θα ψηφίζει επειδή έτσι θέλει το κόμμα του πίσω στην Ελλάδα;
Και προχωρώ. Δεν είναι ειλικρινές όταν κάποιο μέτρο δεν αρέσει στον κόσμο να λέει η εκάστοτε κυβέρνηση (και το κόμμα που την στηρίζει): «Τι να κάνουμε; Έτσι μας ήλθε από την Ευρωπαϊκή Ένωση…». Όπως επίσης, είναι ψέματα όταν κάποιο μέτρο αρέσει στον κόσμο, να κοκορεύονται κυβέρνηση και κόμμα: «Δική μας ήταν η ιδέα. Εμείς το σκεφτήκαμε». Όλα προέρχονται από την ΕΕ. Θεσμοί, λειτουργία των θεσμών, διαφάνεια, μελέτες, επεξεργασία στοιχείων, τα πάντα.
Οπότε, ακόμα και στις Ευρωεκλογές πρέπει να γνωρίζουμε ποιους επιλέγουμε για ευρωβουλευτές και όχι να ψηφίζουμε «εκδικητικά» ή «τιμωρητικά», τον Φούφουτο που προανέφερα. Ψηφίζοντας κάποιον εδώ, για να μας εκπροσωπήσει στην Ευρώπη, θα πρέπει να ξέρουμε τι πρεσβεύει, πώς θέλει τη χώρα, πώς φαντάζεται το μέλλον των παιδιών μας. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όπως τα παρουσιάζουν και μας καλούν να ψηφίζουμε με κριτήρια… καλλιστείων.
Να θυμάσαι φίλε μου, ότι τα μέτρα που μας επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι και δικές μας επιλογές. Με τη ψήφο μας, επιλέγουμε τους εκπροσώπους μας. Ούτε να παρασύρεσαι από αυτούς που «απαξιώνουν» τους ευρωβουλευτές, τονίζοντας τις υπέρογκες αμοιβές τους. Υπέρογκες φαίνονται, όταν εμείς ψηφίζουμε άτομα που δεν αξίζουν. Να, που καταλήξαμε στην επάρατη (κατά Σύριζα) Αριστεία.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία του Σαββάτου 11/5/19)
