Είδος: Κοινωνική / Δράμα
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αθανίτης
Παίζουν: Γιάννης Στάνκογλου, Μενέλαος Χαζαράκης, Εύα Στυλάντερ, Κόρα Καρβούνη, Χρήστος Μπενέτσης, Νικολίτσα Ντρίζη, Κώστας Ξυκομηνός
Προβάλλεται από 3/11/16
Σύνοψη: Ένας πατέρας χάνει τη θέση του στον κόσμο. Ο Άρης είναι ένας μοναχικός 35άρης, χωρισμένος, που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο. Όταν απολύεται χωρίς καμιά προειδοποίηση, αποφασίζει να αποδώσει δικαιοσύνη ο ίδιος, καθώς νιώθει θύμα μιας ακραίας αδικίας. Όμως ο Άρης δεν είναι μόνος του. Έχει μαζί του και τον εξάχρονο γιο του…
Με επίκεντρο την περιοχή του Ασπρόπυργου, ο Δ. Αθανίτης αναπτύσσει μια ιστορία εμμονής και εκδίκησης. Αγωνιώδης ατμόσφαιρα από την πρώτη στιγμή μέχρι το (απρόσμενο) τέλος, με την κάμερα καρφωμένη στο εκφραστικό -απελπισμένο αλλά ταυτόχρονα αποφασισμένο- πρόσωπο του Γιάννη Στάνκογλου. Που ξεχνά(;) πως στο πλευρό του υπάρχει ένα παιδί, για το οποίο ο πατέρας είναι ο κόσμος όλος. Ένα παιδί που παλεύει με τον κόσμο των μεγάλων. Ένα κόσμο αόρατο (Διανομή: New Star)
Κριτική: Η ταινία υποτίθεται ότι είναι ένα υπαρξιακό θρίλερ με έντονο το κοινωνικό στοιχείο. Πρόκειται για την ιστορία ενός 35άρη χωρισμένου με παιδί, που μένει ξαφνικά και με πολύ κυνικό τρόπο («είμαστε μια οικογένεια αλλά πάρε την αποζημίωσή σου και φύγε»), άνεργος.
Η αρχή του φιλμ είναι το τέλος, ένα φινάλε δύο αναγνώσεων ύστερα από μια αφήγηση μάλλον σουρεαλιστική. Ο Δημήτρης Αθανίτης με τη σκοτεινή, μουντή και υγρή εικόνα της ανατολικής Αττικής, αλλά και τη μίζερη εμφάνιση του κεντρικού ήρωα, που τον υποδύεται ο Στάνκογλου, προσπαθεί να τονίσει την απομόνωση και την εχθρότητα που αισθάνεται εις βάρος του ο ήρωας, αλλά η κακή ηχοληψία του φιλμ δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτή η σκοτεινή και μουντή εικόνα οφείλεται σε τεχνική ατέλεια. Αυτό το στοιχείο μαζί με τον αργό ρυθμό αφήγησης και το ανέκφραστο πρόσωπο του Στάνκογλου, καταστρέφουν το νόημα της ταινίας που είναι η οικονομική κρίση και η ανεργία στη χώρα μας.
Το σενάριο, όπως το βλέπουμε να μετουσιώνεται σε εικόνες, μοιάζει να έχει κενά. Υποψιάζομαι, ότι ενώ ο ήρωας του Στάνκογλου αντιμετωπίζει εσωτερικά ηθικά προβλήματα αποφασισμένος να εκδικηθεί, αυτό δεν γίνεται άμεσα κατανοητό και παραμένει ανεξερεύνητο, διότι υπερισχύει η περιγραφή της σκληρής πραγματικότητας που τον περιβάλλει. Παράλληλα δεν αναδεικνύεται και η σχέση πατέρα – γιου, η οποία θα έπρεπε να έχει καταλυτικό χαρακτήρα στην εξέλιξη της πλοκής.
Παρ’ όλα αυτά, η ταινία δεν παύει να έχει κάποιο ενδιαφέρον.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)