Είδος: Χλαμύδα
Σκηνοθεσία: Τιμούρ Μπεκμαμπέντοφ
Παίζουν: Τζακ Χιούστον, Ναζανίν Μπονιάντι, Τόμπι Κέμπελ, Άγελετ Ζούρερ, Μόργκαν Φρίμαν, Ροντρίγκο Σαντόρο, Γιώργος Καραμίχος
Προβάλλεται από 8/9/16
Σύνοψη: Η ιστορία του Μπεν Χουρ, ενός πρίγκιπα που αδίκως κατηγορείται για προδοσία από τον υιοθετημένο του αδερφό Μεσάλα, αξιωματικό του Ρωμαϊκού στρατού. Έχοντας χάσει τον τίτλο του, την οικογένειά του και τη γυναίκα που αγαπά καταλήγει σκλάβος και ύστερα από απουσία ετών, επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση, αλλά βρίσκει τη λύτρωση (Διανομή: U.I.P.)
Κριτική: Το remake Μπεν Χουρ δεν είναι η πρώτη «χλαμύδα» που έχει γυρίσει ο Τιμούρ Μπεκμαμπέντοφ. Έχει προηγηθεί η εξωφρενική «The Arena» (2001) επίσης remake μιας παλαιότερης ιταλο-αμερικανικής παραγωγής του 1974 των Στιβ Κάρβερ και Τζοε Ντ’ Αμάτο.
Ο Μπεκμαμπέντοφ, όπως φαίνεται γνωρίζει την «αύρα» των ταινιών αυτών και γνωρίζει επίσης να κινεί πλήθος, αν και ο Μπεν Χουρ του βασίζεται περισσότερο στη ψηφιακή τεχνολογία, σε αντίθεση με τον αντίστοιχο του Γουίλιαμ Γουάιλερ (1959), που και καλύτερους ηθοποιούς διέθετε και περισσότερα -σε φυσικό μέγεθος- ντεκόρ και περισσότερους κομπάρσους με τα αντίστοιχα κοστούμια και οπλισμό.
Ο Μπεν Χουρ του Μπεκμαμπέντοφ, λοιπόν, χωρίς να ξεφεύγει πολύ από το μυθιστόρημα (του οποίου ο πλήρης τίτλος είναι «Μπεν Χουρ – Μια ιστορία για το Χριστό»), έχει περιορίσει το θρησκευτικό μέρος σε σχέση με την ταινία του Γουάιλερ και έχει δώσει μεγαλύτερη σημασία στη φιλία, το μίσος, την εκδίκηση και τη λύτρωση των δύο αδερφικών φίλων Τζούντα και Μεσάλα.
Ο φακός ακολουθεί από κοντά το Τζούντα που από ευγενής, συλλαμβάνεται και στέλνεται για κουπί στις γαλέρες και γλιτώνοντας το θάνατο σε μια ναυμαχία, επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση, ενώ στη λύτρωσή του θα συμβάλλει η διπλή συνάντησή του με το Χριστό, λίγο πριν και κατά τη Σταύρωσή Του.
Για να είμαι ειλικρινής, μου άρεσαν οι βασικοί ερμηνευτές. Ο Τζακ Χιούστον έχει μια φυσική ευγενική φυσιογνωμία, που πηγαίνει στον Τζούντα, ο οποίος κατάγεται «από βασιλική οικογένεια» και ο Τόμπι Κέμπελ πείθει ως θετό μέλος της οικογένειας Χουρ, που στο βάθος ζηλεύει και φθονεί τον Τζούντα και θέλει να του μοιάσει, γι’ αυτό και παρασύρεται από τους Ρωμαίους, επιζητώντας κύρος, δόξα και μεγαλείο.
Η περιπέτεια, έχει ενδιαφέρον με αποκορύφωμα την κλασσική (για τα κινηματογραφικά χρονικά) μονομαχία των αρμάτων στο στάδιο, αλλά (συγκριτικά με την αρχική ταινία των 11 Όσκαρ του Γουάιλερ), δεν έχει το μεγαλείο και δεν μπορείς να τη χαρακτηρίσεις επική.
Πρόκειται για ένα αξιοπρεπές remake, για να γνωρίσουν οι νεώτεροι το μυθιστόρημα του Λιού Γουάλας, αλλά και να ψάξουν να δουν την αρχική ταινία, μιας εποχής που όταν ήθελες να γεμίσεις ένα στάδιο θεατές, προσλάμβανες 5.000 κομπάρσους και όχι έναν ειδικό των σπέσιαλ εφέ.
(Κριτική μου στο myfilm.gr)