Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Γιακούμποβιτζ
Παίζουν: Άνα ντε Άρμας, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Έντγκαρ Ραμίρεζ, Έλεν Μπάρκιν, Τζον Τορτούρο
Προβάλλεται από 8/9/16
Σύνοψη: Ο Ντουράν, γνωστός και ως «Χέρια από Πέτρα» για την δριμύτητα των χτυπημάτων του, απέδρασε από την φτωχική του ζωή και αγωνίστηκε για πέντε δεκαετίες, κερδίζοντας 103 από τους 119 αγώνες του, αλλά έμεινε στην ιστορία για τον σοκαριστικό τρόπο με τον οποίο εγκατάλειψε τον πιο κρίσιμο αγώνα της καριέρας του (Διανομή: Odeon).
Κριτική: Νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με μια ταινία για την πυγμαχία. Δεν είναι έτσι. Η ιστορία του Ρομπέρτο Ντουράν από τον Παναμά, του πυγμάχου που αναπτέρωσε τις ελπίδες των συμπατριωτών του για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο καθεστώς των ΗΠΑ, χρησιμοποιείται περισσότερο ως φόντο, για να αναδειχθεί το νόημα, ότι η δύναμη ενός ανθρώπου δεν στηρίζεται στη μυϊκή του μάζα και τη δριμύτητα των χτυπημάτων του, αλλά στο μυαλό του και πως το χρησιμοποιεί.
Ο Ντουράν, ξεκίνησε την καριέρα του χωρίς ουσιαστικά να ξέρει τι θέλει από τη ζωή του εκτός από του να δίνει ξύλο. Υπήρξε παρορμητικός και επιπόλαιος και έπρεπε να έχει δίπλα του τον Ρέι Αρσέλ, έμπειρο πρώην πυγμάχο και προπονητή, για να του δώσει «μαθήματα ζωής» μέσα από τα «μαθήματα πυγμαχίας». Απόδειξη και η συμπεριφορά του, στην αρχή της ταινίας, απέναντι στη μέλλουσα σύζυγό του.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ύστερα από αρκετές κωμικοτραγικές εμφανίσεις, σ’ αυτή την ταινία βρήκε το ρόλο που του ταίριασε. Του έμπειρου, «σοφού» προπονητή, που διδάσκει υπομονετικά «στου κουφού την πόρτα». Πολύ καλός. Από την άλλη, ο δύσκολος χαρακτήρας του Ντουράν του ξεροκέφαλου με τα «χέρια από πέτρα», ήρθε γάντι στον Έντγκαρ Ραμίρεζ. Δυο αντίθετοι χαρακτήρες, που διαγράφονται αδρά από το σκηνοθέτη και μαζί με το έξοχο μοντάζ της ταινίας, δημιουργούν ένα σύνολο, που δεν έχει καμία σχέση με αυτές τύπου «Ρόκι».
(Κριτική μου στο myfilm.gr)