Οι ιστορίες με serial killers έχουν καταντήσει κοινός τόπος πλέον. Δεν υπάρχει αστυνομικό βιβλίο ή ταινία, που να μην έχει να κάνει με έναν κατά συρροή δολοφόνο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει γίνει της μόδας το «αστυνομικό» είδος που έχει καταγωγή τις Σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες μάλιστα παρέχουν και το κατάλληλο φυσικό φόντο για «σκοτεινές» υποθέσεις. Οι μεγάλοι χειμώνες, τα υγρά τοπία, οι χιονισμένες κοιλάδες και βουνοκορφές περιβάλλουν εσωστρεφείς χαρακτήρες και κλειστοφοβικά δράματα που διαδραματίζονται σε ένα περιβάλλον, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το ηλιόλουστο τοπίο της χώρας μας και παράλληλα διαθέτει μια διαφορετική κουλτούρα. Όλα αυτά τα στοιχεία, εφόσον υπάρχει μια καλή ιδέα για να στηριχθεί το σενάριο, δημιουργούν ένα διαφορετικό ενδιαφέρον για την παρακολούθηση μιας ταινίας ή σειράς.
«Οι φόνοι της Βαλχάλα» ξεπερνούν ακόμα και το δικό μου πρόλογο, αφού είναι μια σειρά μυστηρίου που έρχεται από την Ισλανδία, μια μακρινή χώρα ακόμα πιο δύσκολης πρόσβασης, για εμάς τους μεσογειακούς και αφορά σε μια σειρά δολοφονιών στο χιονισμένο Ρέικιαβικ.
Στο χιονισμένο Ρέικιαβικ μια σειρά από φρικιαστικές και σχεδόν όμοιες μεταξύ τους δολοφονίες, ταράζουν την χειμωνιάτικη ηρεμία της Ισλανδικής πρωτεύουσας. Η τοπική αστυνομία, με επικεφαλής την Κάτα μια δυναμική και φιλόδοξη επιθεωρήτρια, ξεκινά τις έρευνες αλλά επειδή το ανθρώπινο δυναμικό δεν φτάνει (η εγκληματικότητα δεν ήταν στο φόρτε της μέχρι πριν λίγα χρόνια σ’ αυτά τα κράτη) δέχεται την βοήθεια της Νορβηγικής Αστυνομίας, η οποία στέλνει τον επιθεωρητή Άρναρ, έναν τύπο αφοσιωμένο στη δουλειά του, ο οποίος φέρνει μαζί τους και τους προσωπικούς του δαίμονες (κλισέ). Αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να είναι μεθοδικός και αποτελεσματικός. Είναι ψηλός, γοητευτικός, με θεληματικό πηγούνι και κινείται σαν ρομπότ. Εσωστρεφής, κρυψίνους, σιωπηλός και μονοκόμματος δείχνει ελάχιστα από τα στοιχεία της προσωπικότητας που διαθέτει. Ο Μπγιορν Τουρς που τον υποδύεται, είναι καλός.
Η φιλόδοξη Κάτα, από την άλλη, είναι μια δραστήρια αστυνομικός που παίρνει και πρωτοβουλίες χωρίς να ρωτάει τους ανώτερους, φαίνεται ότι δύσκολα θα συνεργαστεί μαζί του, αλλά «στην ανάγκη και οι θεοί πείθονται». Η Νίνα Ντουγκ Φιλιπουσντότιρ που την υποδύεται είναι αρκετά καλή στο ρόλο και τον εξυπηρετεί θαυμάσια.
Οι δυο τους προσπαθούν να βρουν τον δράστη ενώ τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν με αφορμή τους φόνους, μία υπόθεση του παρελθόντος που ξεκινάει από την μακρινή Βαλχάλα, έρχεται στο φως.
Η σειρά αποτελείται από οχτώ 45λεπτα επεισόδια, είναι καλογυρισμένη και κατάλληλη για όσους αγαπούν τη συγκεκριμένη κατηγορία, του σκανδιναβικού αστυνομικού νουάρ, όπως την περιέγραψα στον πρόλογο. Σκοτεινή, μουντή, σε χιονισμένα τοπία και με πρωτόγνωρους χαρακτήρες, αγέλαστους, καταπιεσμένους και λιγομίλητους. Χαρακτήρες που είναι καλοστημένοι και εκτός από την επαγγελματική ζωή ειδικά των δύο κεντρικών χαρακτήρων, μέσα από συχνά flashbacks, παρακολουθούμε και στιγμές από την προσωπική τους ζωή.
Το σενάριο έχει ανατροπές και είναι τελείως απρόβλεπτο, όσο και αν προσπαθήσετε να το αποκωδικοποιήσετε. Κρατάει το ενδιαφέρον και περιλαμβάνει κάποιες σκληρές σκηνές που σε συνδυασμό με τις σκηνές δράσης εντείνουν το suspense, το οποίο κορυφώνεται όσο πλησιάζεις προς το φινάλε.(Κριτική μου για το myfil.gr)
INFO
Είδος: Σειρά, Αστυνομική, Μυστηρίου, 8 επεισοδίων (των 45΄)
Χώρα: Ισλανδία (2020)
Δημιουργός: Θόρντουρ Πάλσον
Παίζουν: Νίνα Ντουγκ Φιλιπουσντότιρ, Μπγιορν Τουρς, Μπέργκουρ Έμπι
Σύνοψη: Ένας ντετέκτιβ από το Όσλο επιστρέφει στην Ισλανδία για να βοηθήσει μια αστυνομικό στο κυνήγι ενός κατά συρροή δολοφόνου που σχετίζεται με μια μυστηριώδη φωτογραφία.
Προβάλλεται αποκλειστικά στο Netflix
