Όταν το 1953 ο Ίαν Φλέμινγκ δημοσίευε το πρώτο του μυθιστόρημα, το «Casino Royale», δεν ήταν δυνατόν να φανταστεί ότι θα δημιουργούσε έναν ήρωα, που θα κατακτούσε τις κινηματογραφικές οθόνες επί μισό αιώνα τουλάχιστον. Ο Φλέμινγκ έγραφε ένα συνηθισμένο μυθιστόρημα με φόντο τις μυστικές υπηρεσίες και χαρακτηριστικά «noir», στο οποίο όπως όλα τα μυθιστορήματα του είδους, εκείνης της εποχής, είχε όλα τα συστατικά της συνταγής: Έναν μοναχικό ήρωα, την μοιραία γυναίκα και τους κακούς.
Ο Φλέμινγκ ξεκίνησε να γράφει, επηρεασμένος και από τη θητεία του στην υπηρεσία πληροφοριών του Βρετανικού Ναυτικού, το μυθιστόρημά του όμως εμφάνιζε μια διαφορά από όλα τα μέχρι τότε μυθιστορήματα του είδους: Τη διαφορά ότι ο Μποντ δεν ήταν άνθρωπος, ήταν ένας ήρωας χωρίς αισθήματα, χωρίς ηθικές αναστολές και το κυριότερο, χωρίς φιλοσοφικούς προβληματισμούς που θα μπορούσαν, μέχρι το τέλος μιας αφήγησης, να του δημιουργήσουν προβλήματα. Το σημείο, μάλιστα, εκείνο ήταν και αυτό που δυσκόλευε τη ζωή των ηρώων στα μυθιστορήματα του Ντάσιελ Χάμετ ή του Ρέιμον Τσάντλερ και άλλων, μέχρι τότε, συγγραφέων. Η ανθρώπινη, δηλαδή, υπόσταση των ηρώων τους ήταν και η αδυναμία τους απέναντι στον ήρωα Μποντ.
Ο ίδιος ο Μποντ, αλλά και ο τρόπος ζωής του, το ντύσιμό του, οι γυναίκες του, τα αυτοκίνητά του, οι ατάκες του, πάνω σ’ αυτή την αδυναμία των προκατόχων του, πέτυχε να μας απασχολεί κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Μια αδυναμία, την οποία δεν διέθετε, διότι από το πρώτο κιόλας μυθιστόρημα, φάνηκε ότι θα εξελισσόταν με διαφορετικό τρόπο από τους άλλους ήρωες αστυνομικών μυθιστορημάτων ή μυθιστορημάτων κατασκοπίας.
Από αυτό, το πρώτο μυθιστόρημα το «Casino Royale», ο Μποντ ακολούθησε σαν συμβουλή, τα λόγια ενός συναδέλφου του, του Ματίς, ο οποίος όταν άκουσε τον πράκτορα 007 να φιλοσοφεί για το επάγγελμά τους, τη ζωή και το Καλό και το Κακό, του είχε πει αναφερόμενος στους «Κακούς»: «Τώρα πια ξέρεις πώς είναι φτιαγμένοι και τι μπορούν να κάνουν στους άλλους... Περιβαλλόμαστε από ανθρώπινα όντα, αγαπητέ μου Τζέιμς... Είναι πιο εύκολο να πολεμήσουμε γι’ αυτούς, παρά για τους πρίγκιπες. Όμως... θα με απογοητεύσεις αν γίνεις και συ άνθρωπος. Θα χάσουμε μια υπέροχη μηχανή».
Αυτό, το εμβληματικό μυθιστόρημα, μέσα από το οποίο ο αναγνώστης γνωρίζει για πρώτη φορά τον χαρακτήρα του πράκτορα 007, που απόκτησε το σήμα των δύο μηδενικών επειδή προηγουμένως είχε σκοτώσει εν ψυχρώ δύο εγκληματίες, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση Χριστιάννας Σακελλαροπούλου (με την υπόσχεση ότι θα κυκλοφορήσει όλα τα μυθιστορήματα του Φλέμινγκ) και αξίζει να το διαβάσετε.
