Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο με ήρωα τον ιδιόρρυθμο ντετέκτιβ Φαντόριν, δημιούργημα του Μπόρις Ακούνιν που είναι το ψευδώνυμο του συγγραφέα Γκριγκόρι Τσκαρτισβίλι, τον οποίο οι βιβλιοκριτικοί έχουν συγκρίνει με τον Γκόγκολ, τον Τολστόι και τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ αν και εμένα ο τρόπος της αφήγησής του μου θυμίζει έντονα τον Γάλλο συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Γκαστόν Λερού (1868 – 1927), ίσως επειδή και τα δύο μυθιστορήματά του του «Η στέψη» και «Ο θάνατος του Αχιλλέα» (των εκδόσεων Κλειδάριθμος) διαδραματίζονται στην περίοδο που ζούσε ο Λερού. Το 1896 το πρώτο και το 1882 το δεύτερο.
Ο Ακούνιν, πρέπει να το επισημάνω αυτό, πριν εκδώσει το πρώτο του μυθιστόρημα το 1998, είχε εργαστεί ως φιλόλογος, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής από τα ιαπωνικά. Γι’ αυτό και ο 26χρονος ήρωάς του Φαντόριν (Εράστ Πετρόβιτς Φαντόριν, το πλήρες όνομα) πέραν της αναλυτικής του ικανότητας, διαθέτει και δεξιότητες στις ανατολίτικες πολεμικές τέχνες, στις οποίες εξασκήθηκε όταν ζούσε στην Ιαπωνία, απ’ όπου έχει φέρει μαζί του και τον υπηρέτη-βοηθό του Μασαχίρο Σιμπάτα, αποκαλούμενο χάριν συντομίας ως Μάσα. Ένας βοηθός εξαιρετικά τυπικός, πιστός και χρήσιμος με τις γνώσεις ζίου-ζίτσου που διαθέτει.
Ο Μπόρις Ακούνιν (και χάρη στη μετάφραση της Ιωάννας Ηλιάδη) είναι πραγματικά δεξιοτέχνης στην αφήγηση, την οποία διανθίζει με λεπτή ειρωνεία και χιούμορ, προσφέροντας στον αναγνώστη, πέραν των γνώσεων για τον τρόπο ζωής στη Ρωσία του 1880, μια ιστορία γεμάτη δράση, δολοπλοκίες αλλά και νοσταλγία.
Στην περίπτωση του θανάτου του στρατηγού Σομπόλεφ και «Ρώσου Αχιλλέα» επονομαζόμενου, ο Φαντόριν που έχει υποψίες ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, αναλαμβάνει την επίλυση της υπόθεσης και μπλέκεται σε πολιτικές δολοπλοκίες και σκάνδαλα της τσαρικής Αυλής με διεθνείς συνωμοσίες, με Καυκάσιους ληστές, με τον εγκληματικό υπόκοσμο της Μόσχας και φυσικά με μια ακαταμάχητη, μοιραία γυναίκα.
Χρησιμοποιώντας τις αναλυτικές του ικανότητες –που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα 26 του χρόνια– ξεκινά μια έρευνα στην οποία τα όρια μεταξύ πολιτικής και προσωπικής ζωής θολώνουν επικίνδυνα. Με τη βοήθεια των δεξιοτήτων του ο εκκεντρικός και πολυμήχανος ήρωας θα επιχειρήσει να μάθει, όχι τόσο το ποιος έκανε το έγκλημα, αλλά και τι κίνητρα είχε.
Η Wall Street Journal περιγράφει τον Φαντόριν ως «ένα Ρώσο Σέρλοκ Χολμς που μιλά ιαπωνικά και αγγλικά, γνωρίζει πολεμικές τέχνες και στο πέρασμά του οι γυναίκες λειώνουν». Μία περιγραφή που με καλύπτει απόλυτα και δεν έχω άλλα σχόλια.
