Αυτόνομη ταινία επιστημονικής φαντασίας στη λογική της σειράς Black Mirror, όπου η τεχνολογία από φιλική προς τον χρήστη μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη.
Το Bandersnatch είναι μια αλληλεπιδραστική ταινία για προβολή αποκλειστικά μέσω Υπολογιστή ή Smart-TV, που εμφανίζεται για πρώτη φορά και πραγματικά από αυτή την άποψη είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αφού δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να διαμορφώσει όπως αυτός θέλει την εξέλιξη της ιστορίας.
Μια ταινία, που βασίζεται στην «ελεύθερη βούληση», που είναι και το βασικό στοιχείο του σεναρίου, παρόλο που από κάποια στιγμή και μετά ο κεντρικός ήρωας φαίνεται να μην έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Αν και το θέμα της ελεύθερης βούλησης μπορεί να αμφισβητηθεί, αφού τα εναλλακτικά φινάλε της ταινίας καθορίζονται και πάλι από τον σκηνοθέτη, που δίνει την ευχέρεια στο θεατή να επιλέγει κάθε φορά μεταξύ δύο «λύσεων», δύο κατευθύνσεων, που εμφανίζονται στο κάτω μέρος της οθόνης επί δέκα δευτερόλεπτα (άλλως ακολουθείται η επιλογή του σκηνοθέτη).
Η ιστορία διαδραματίζεται στο 1984, όταν ο Στέφαν Μπάτλερ (Fionn Whitehead) ένας νεαρός προγραμματιστής, έχει δημιουργήσει ένα αλληλεπιδραστικό παιχνίδι για υπολογιστές με το όνομα Bandersnatch (από ένα εφιαλτικό δημιούργημα του Λούις Κάρολ), το οποίο παιχνίδι θέλει να παρουσιάσει σε μια εταιρεία που ονομάζεται TuckerSoft όπου και αρχίζουν τα πραγματικά διλήμματα για το θεατή. Το πρώτο, που δημιουργείται από το ερώτημα του πατέρα του Στέφαν (Craig Parkinson) τι θα προτιμούσε για πρωινό είναι ένα απλό δίλημμα, που δεν επιδρά στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ο Στέφαν φεύγει από το σπίτι και επιδεικνύει το πρόγραμμά του στον Μπρούκερ ιδιοκτήτη της εταιρείας TuckerSoft, στην οποία δουλεύει το είδωλό του Κόλιν Ρίτμαν (Will Poulter). Ο Μπρούκερ εγκρίνει το παιχνίδι, λέει στον Στέφαν να το ολοκληρώσει ώστε να το βγάλουν στο εμπόριο πριν τα Χριστούγεννα και του προτείνει να εργαστεί στις εγκαταστάσεις της εταιρείας κοντά στον Κόλιν Ρίοτμαν, που μάλλον δεν βλέπει με καλό μάτι τον καινούργιο. Παρόλο, που αρχικά φαίνεται ότι ο θεατής μπορεί να ελέγχει τον Στέφαν, η συνέχεια γίνεται δύσκολη και οι επιλογές που έχει ο θεατής οδηγούν σε αδιέξοδα τον Στέφαν που καταφεύγει στην ειδική ψυχολόγο, τη Δρ Χέινς (Alice Lowe) .
Το δεύτερο στοιχείο της επιτυχίας της ταινίας, είναι η δυνατότητα που έχει ο θεατής να επιστρέφει πίσω και να αλλάζει επιλογή για να δει τι θα συνέβαινε εάν είχε επιλέξει την «άλλη» λύση. Μια δυνατότητα που, πρέπει να αναφέρω ότι κάνει τη διάρκεια της ταινίας γύρω στις δυόμιση ώρες, ενώ εάν αφήσει να τρέξει η αφήγηση (και μάλιστα με τις επιλογές του σκηνοθέτη) τότε σε μιάμιση ώρα θα έχει φτάσει στο φινάλε. Όπως και να έχει όμως, το suspense παραμένει αμείωτο.
Δημιουργός της ταινίας είναι ο Charlie Brooker (της σειράς Black Mirror) και σκηνοθέτης ο David Slade. (Κριτική μου στο myFILM.gr)
INFO
Προβάλλεται στο Netflix από 28 Δεκεμβρίου 2018