Καλή χρονιά φίλες και φίλοι μου. Με υγεία. Η πρώτη μας συνάντηση μέσα στο 2019 ας είναι η απαρχή μιας απέραντης ποιοτικής και εποικοδομητικής ψυχαγωγίας. Πώς περάσατε; Καλά; Μπράβο. Κι εμείς καλά περάσαμε. Εδώ, στον τόπο μας. Οικογενειακά και χωρίς εκνευρισμούς, διαπληκτισμούς και άλλα τραγικά. Αν λάβω υπόψη μου πώς πέρασε κάποιο φιλικό μου ζευγάρι και… πάλι καλά.
Ένας φίλος μου που κατεβαίνει υποψήφιος στην περιφέρεια, η σύζυγός του δήλωσε ότι θέλει να κατέβει υποψήφια στο δήμο που εκείνος ήταν δήμαρχος. Και μάλιστα το έκανε αυτό, όταν ο φίλος μου είχε ήδη εμφανιστεί στην προεκλογική συγκέντρωση του Α υποψηφίου που «στηρίζει» το κόμμα τους.
Μιλάμε για δράμα. Στη συνέχεια, αναγκάστηκε ο φίλος μου να επανέλθει δηλώνοντας: «Στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις την υποψηφιότητα του Α για το δήμο», μπας και καταλάβει η γυναίκα του. Πού πας κορίτσι μου χωρίς στήριξη; Διότι, δεν χρησιμοποιείται πλέον η λέξη «χρίσμα», όπως παλιά. Αλλά εκείνη, απτόητη συνέχισε και μάλιστα μέσα και από τηλεοπτικά κανάλια: «Α, πρέπει να είναι ακριβοδίκαιος. Επειδή εγώ είμαι γυναίκα του, δεν σημαίνει ότι θα πει εγώ στηρίζω τη γυναίκα μου». Σαν να του είπε, εντάξει εσύ δεν θα με στηρίξεις, κάνε δουλειά σου, εγώ στον κόσμο μου. Έχω τον κόσμο μου, δηλαδή, που θα με κρίνει.
Μάλλον όχι δράμα. Δραματικό μεταφυσικό θρίλερ. Διότι η σύζυγος -και αφού «είχε παίξει» στα κανάλια το οικογενειακό αυτό δράμα- βγήκε πάλι και δήλωσε ότι όλα αυτά ήσαν αποκυήματα της φαντασίας των μέσων ενημέρωσης και ότι αυτή «ποτέ δεν είχε δηλώσει κάτι» και ότι τις όποιες προθέσεις της θα τις αποκαλύψει μετά την πρωτοχρονιά.
Οπότε, όλα αυτά που διαβάζετε τόση ώρα, φίλες και φίλοι μου είναι μια φάρσα της στήλης. Η πρώτη φάρσα της χρονιάς. Και η περιπέτεια αυτή ήταν ένας «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης» όπως έγραφε στο ρεπορτάζ του ο Γιάννης Μπεθάνης. Ποιο ρεπορτάζ, όμως; Για σιγά. Μήπως δεν το έγραψε ποτέ και το φαντάστηκα όταν έγραφα στο facebook ότι η ιστορία του φίλου μου θυμίζει την ταινία «Κράμερ εναντίον Κράμερ»; Ή μήπως κι εγώ δεν έγραψα τίποτα στο facebook;
Μεταφυσικό θρίλερ λοιπόν. Κάτι σαν τα εγκαίνια του σταθμού μετρό της Θεσσαλονίκης παραμονές Χριστουγέννων. Άλλοι σταθμοί δεν υπάρχουν, γραμμές δεν υπάρχουν, συρμοί δεν υπάρχουν, αλλά ο Τσίπρας εκεί. Παρών με στολή και κράνος, να εγκαινιάζει το σταθμό. Τον ένα και μοναδικό. Για ένα έργο που θα παραδοθεί το 2020.
Καλή χρονιά λοιπόν και… χωρίς παραισθήσεις.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία 5/1/2019)