«Το αρπακτικό» του Wilbur Smith

Ο Γουίλμπουρ Σμιθ τρέφει μια αγάπη για την ιστορία τα ήθη και τα έθιμα της Αφρικανικής Ηπείρου και δεν το κρύβει στα έργα του, που άλλα εμπλέκουν ιστορικά γεγονότα με μυθιστορηματικά και άλλα είναι μόνο μυθιστορηματικά αστυνομικού περιεχομένου, ή δράσης και περιπέτειας. Όπως είναι και το «Αρπακτικό» που τελείωσα πρόσφατα (εκδ. Bell, σε μετάφραση Ρηγούλας Γεωργιάδου).

Μπεν Χουρ και Θου Βου

Επειδή με έχεις ρωτήσεις αρκετές φορές καλή μου Δήμητρα, πώς ξεκινάω να γράφω για τη στήλη αυτή, κοίτα τι γίνεται: Κάθε Τρίτη πρωί κάθομαι μπροστά στη λευκή οθόνη του υπολογιστή μου με τις σημειώσεις μου από τη βδομάδα που πέρασε και ακούγοντας στο Kosmos Radio την ήρεμη φωνή του Προκόπη Δούκα και τις μουσικές επιλογές του, προσπαθώ να σου μεταφέρω τις σημειώσεις μου όσο πιο γλαφυρά μπορώ.

Νέες ταινίες από 22/11/2018

Παρουσίαση όλων των νέων ταινιών που προβάλλονται στους κινηματογράφους από σήμερα

Dogman

Βασισμένη σε ένα πραγματικό περιστατικό, η ταινία του Ματέο Γκαρόνε (Reality και Gomorra) θίγει με σκληρό -και ταυτόχρονα λυρικό- τρόπο, σε πρώτο επίπεδο, το θέμα της χαμένης αξιοπρέπειας και της εκδίκησης.

Οι χήρες - Widows

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Στιβ ΜακΚουίν (που μας είχε χαρίσει το «12 χρόνια σκλάβος») δίνει επικό χαρακτήρα σε ένα τυπικό θρίλερ με φόντο την εγκληματικότητα, το πάθος και τη διαφθορά, το έξυπνο σενάριο του οποίου συνυπογράφει η γνωστή συγγραφέας Τζίλιαν Φλιν (που έχει γράψει «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε»).

Ελίτ - Elite

Τρία παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη μιας σεισμόπληκτης πόλης, κερδίζουν υποτροφία για το Las Encinas ένα ιδιωτικό και πανάκριβο κολέγιο της Ισπανίας. Θεωρούν ότι άνοιξε η τύχη τους, αλλά τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν όπως το φαντάζονται, διότι αποτελούν μια μειονότητα σε μια μικρή κοινωνία νέων ανθρώπων που ενοχλούνται από την παρουσία τους. 

Σκόρπιες σκέψεις

Ανεβαίνοντας τη Λ. Κηφισιάς προχθές είδα να λειτουργούν τα πρώτα εποχιακά καταστήματα. Αυτά που πουλάνε χριστουγεννιάτικα είδη. Δεν άκουσαν τον κ. Βορίδη να λέει ότι με τη συμφωνία Κράτους – Εκκλησίας θα φτάσουμε στο σημείο να μη μπορούμε να στολίζουμε φάτνες σε δημόσιους χώρους. Εκτός κι αν τα στολίδια τους προορίζονται για κλειστούς χώρους. Για τους αντιστασιακούς.

Μαίρη Σέλεϋ – Mary Shelley

Μια ταινία για τη Μαίρη Σέλεϋ, τη διάσημη συγγραφέα για το βιβλίο της «Φρανκενστάιν ή Ένας σύγχρονος προμηθέας». Πέρυσι το Δεκέμβριο, διάβασα το βιβλίο (εκδ. Λιβάνη) και έβγαλα το συμπέρασμα –επιγραμματικά- ότι αν αξίζει κάτι από αυτή τη «γοτθική» νουβέλα, είναι το γεγονός ότι γράφτηκε από μια ρομαντική κοπέλα στα 23 χρόνια της, σε μια εποχή που η συγγραφή μυθιστορημάτων θεωρείτο αντρικό προνόμιο.

Οι κληρονόμοι - Las herederas

O 45χρονος σκηνοθέτης Μαρσέλο Μαρτινέσι πραγματοποιεί ένα πολιτικά φορτισμένο ντεμπούτο, θέτοντας ένα μονοιασμένο ζευγάρι που διάγει τα δεύτερα -ήντα υπό την πίεση μιας έντονης ανισορροπίας. Με αργό ρυθμό χτίζει το χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας της Τσέλα, η οποία ενώ τα πράγματα φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά από έξω, στο βάθος πιέζεται να δώσει μια λύση στο πρόβλημα που έχει και κυρίως είναι η επιβίωσή της, και όλη αυτή η πίεση διοχετεύεται στους ελλειπτικούς διαλόγους, τις σιωπές και τις εκφράσεις του προσώπου της. Μια ερμηνεία αρκετά ισχυρή και συγκινητική ταυτόχρονα από την Άνα Μπρουν, η οποία διαθέτει εσωτερική ένταση.

Αιγαίο SOS

Μια ωραία σεναριακή ιδέα, που όμως εξαντλείται πολύ γρήγορα και εξελίσσεται σε ταινία τηλεοπτικού τύπου, με κοινότοπα αστεία και αμφιλεγόμενο χιούμορ.