Η συγκάλυψη - The drop

Υπόθεση: Ο Μπομπ Σαγκινόφσκι (Τομ Χάρντι) είναι ένας μοναχικός μπάρμαν που βρίσκεται άθελα του μπλεγμένος στον νεοϋορκέζικο υπόκοσμο του Μπρούκλιν. Ακολουθώντας τις οδηγίες του καταπιεστικού ιδιοκτήτη του μπαρ και ξαδέλφου του, Μαρβ (Τζέιμς Γκαντολφίνι), ο Μπομπ θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια ασυνήθιστη περίπτωση ληστείας, προκαλώντας την προσοχή της αστυνομίας η οποία ερευνά το παρελθόν της γειτονιάς του… Εκεί όπου φίλοι, οικογένεια και εχθροί δουλεύουν όλοι μαζί και προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε κόστος.

Κριτική: Ο Τομ Χάρντι σε ένα αρκετά δύσκολο ρόλο, που τον έχουμε ξανασυναντήσει στην ταινία «Το τέλος της βίας» του Κρόνενμπεργκ, με τον Βίγκο Μόρτενσεν, στην οποία ένας φιλήσυχος άνθρωπος που κοιτάζει τη δουλειά του και την οικογένειά του, με αφορμή την άφιξη κάποιων που του θυμίζουν το παρελθόν του ξεσπά και σου προκύπτει όπως δεν τον φανταζόσουν. Μόνον που εδώ, ο Μπομπ του πολύ καλού Τόμας Χάρντι, είναι μεν φιλήσυχος, απαθής, κοιτάει τη δουλειά του και φαινομενικά αδιάφορος, αλλά δεν έχει οικογένεια και δημιουργεί μια σχέση εξ αιτίας ενός κουταβιού. Ταυτόχρονα, ξεσπά επειδή οι «κακοί» της γειτονιάς, τυχαίνει να βρεθούν στο δρόμο του, ενώ δεν θα έπρεπε. Στη «Συγκάλυψη» βέβαια, δεν έχουμε τον Κρόνεμπεργκ στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, αλλά  και ο Μίκαελ Ρόσκαμ δεν πάει και άσχημα.

Interstellar

Υπόθεση: Η ταινία εξιστορεί τις περιπέτειες μιας ομάδας εξερευνητών, οι οποίοι αναλαμβάνουν την πιο σημαντική και ηρωική αποστολή στην ανθρώπινη ιστορία: να ταξιδέψουν, μέσω μιας πύλης στο χρόνο, πέρα από τους φυσικούς περιορισμούς, για να ανακαλύψουν αν η ανθρωπότητα έχει μέλλον ανάμεσα στα αστέρια.

Κριτική: Τρίωρη ταινία, πάνω στο θέμα των μακρινών ταξιδιών στο διάστημα και των παράδοξων θεμάτων που ανακύπτουν, με τη σχετικότητα του Χρόνου και ειδικά στην περίπτωση που οι αστροναύτες επιστρέφουν στη Γη μετά από 30 ή 50 και περισσότερα χρόνια, ενώ για τους ίδιους το χρονικό διάστημα είναι μικρότερο.

Συνηθισμένος να δημιουργεί θεαματικές και ατμοσφαιρικές παραγωγές ο Κρίστοφερ Νόλαν (δημιούργησε την τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη και το Inception τελευταία), έχει κάνει και αυτή τη φορά το ίδιο, προσφέροντας ένα υπερθέαμα του διαστήματος, το οποίο θα μπορούσα να το συγκρίνω θεματικά με την -τρίωρη επίσης- «2001: Οδύσσεια του διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αλλά δυστυχώς η μεγάλη διάρκεια του Interstellar αποβαίνει εις βάρος του φιλοσοφικού υπόβαθρου της ταινίας.

Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα - Blue ruin

Υπόθεση: Ο Ντουάιτ Έβανς είναι ένας μυστηριώδης άστεγος: ζει μαζεύοντας κονσερβοκούτια απ’ όπου βρει, ανοίγοντας σπίτια για να κάνει μπάνιο, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια. Το αυτοκίνητο του, μια μπλε Πόντιακ, είναι το σπίτι του, ένα σκουριασμένο σιδερένιο κουτί γεμάτο τρύπες από σφαίρες. Όταν ο Ντουάιτ βρει μπροστά του την αστυνομία δεν θα εκπλαγεί - μόνο που οι αρχές δεν τον αναζητούν για τις παρανομίες του, αλλά για να τον ενημερώσουν ότι ο άνθρωπος που πριν είκοσι χρόνια δολοφόνησε τους γονείς του αποφυλακίστηκε. Πανικόβλητος, ο Ντουάιτ ξεκινά ένα οδοιπορικό εκδίκησης, μόνο που αποδεικνύεται ανίκανος να το φέρει σε πέρας.

Κριτική: Η δεύτερη ταινία (μετά το Murder Party) του Τζέρεμι Σολνιέ, ενώ στα χέρια των αδερφών Κοέν, θα μπορούσε να είναι μια καταπληκτική ταινία, καταλήγει να είναι ένα μελοδραματικό θρίλερ.

Αφιέρωμα σε πέντε δημιουργούς του κινηματογράφου

Ο σκηνοθέτης Ν. Αντωνάκος

Ένα τριήμερο αφιέρωμα στις 7, 8 και 9 Νοεμβρίου, στο σινεμά «Αλκυονίς New Star Cinema» αφιερωμένο σε δημιουργούς και συνδικαλιστές του κινηματογράφου, οι οποίοι υπήρξαν μέλη και στελέχη του ΚΚΕ διοργανώνεi η  Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΟΑ του ΚΚΕ .

Το αφιέρωμα θα ξεκινήσει την Παρασκευή, στις 19.30 με την ομιλία  της Ελένης Μηλιαρονικολάκη μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ.

Οι πέντε δημιουργοί που θα τιμηθούν είναι ο σκηνοθέτης Νίκος Αντωνάκος (1942-2009), ο διευθυντής φωτογραφίας Γρηγόρης Δανάλης (1916-1993), ο σκηνογράφος - ενδυματολόγος Μικές Καραπιπέρης (1933-1991), ο σκηνοθέτης Λάμπρος Λιαρόπουλος (1936-1983) καθώ;ς επίσης και ο σκηνοθέτης Στέλιος Τατασόπουλος (1908-2000).

Έγκλημα με υπογραφή

Η Αγγλίδα συγγραφέας Sophie Hannah είναι μια διεθνώς επιτυχημένη συγγραφέας, της οποίας τα best sellers ψυχολογικά θρίλερ και αστυνομικά εκδίδονται σε 27 χώρες. Το 2013, το τελευταίο της μυθιστόρημα, The Carrier, κέρδισε το «Thriller of the Year Award» στα εθνικά βραβεία Specsavers. Δύο μυθιστορήματα της S.H., The Point of Rescue και The Other Half Lives, έχουν διασκευαστεί σε σενάριο για τη μίνι τηλεοπτική σειρά με τίτλο Case Sensitive, που προβλήθηκε την περίοδο 2011-2012. Το 2004, η S.H. κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό διηγήματος Daphne du Maurier, για το συναρπαστικό της διήγημα The Octopus Nest, που τώρα εκδίδεται στην πρώτη συλλογή διηγημάτων της με τίτλο The Fantastic Book of Everybody’s Secrets. Η S.H. έχει επιπλέον εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Η τελευταία, Pessimism for Beginners, συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα του βραβείου T.S. Eliot, το 2007.

Πάθος για ζωή

Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο βιβλίο, το οποίο με τις γλαφυρές περιγραφές του, κατορθώνει να μας εισαγάγει στο «βάσανο» της ύπαρξης τού μεγάλου ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκογκ, αφήνοντας μια αόριστη μελαγχολία στο τέλος κάθε σελίδας. Ο αναγνώστης ακολουθεί την πορεία του σπουδαίου ζωγράφου από το Μπορινάζ και το Έττεν, στη Χάγη και το Νιουένεν, και φτάνει μαζί του μέχρι το Παρίσι, το Σαιν-Ρεμύ και την Ωβέρ.

Πρόκειται για μια κλασική μυθιστορηματική βιογραφία, που γράφτηκε από τον Irving Stone, κορυφαίο συγγραφέα του είδους στην οποία ξεδιπλώνονται όλες οι πτυχές της ζωής του μεγάλου ζωγράφου, η ιστορία τού τρικυμιώδους βίου του, ο παράφορος έρωτάς του, τόσο για τις γυναίκες της καλής κοινωνίας, όσο και γι’ αυτές του περιθωρίου, και, κυρίως, τα έργα του για τα οποία, προτού αναγνωριστεί η μεγαλοφυΐα του, επικρίθηκε σκληρά.

Τη μετάφραση έχει κάνει ο κ. Δ. Π. Κωστελένος και το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη

Ατενίζοντας την ανθρώπινη κωμωδία

"Εβίβα"  (2014)

5 ταινίες μικρού μήκους κοιτούν την καθημερινότητα και χαμογελούν στο νέο, ανεξάρτητο χώρο προβολής ταινιών CINEMARIAN θα προβληθούν κατά σειρά οι ταινίες:

«Εβίβα» (2014)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Νάκος, Αμέρισσα Μπάστα

Διάρκεια: 16΄

«5 Τρόποι να Πεθάνεις» (2014)

Σκηνοθεσία: Ντάινα Παπαδάκη

Διάρκεια: 17΄

«Think Positive!» (2011)

Σκηνοθεσία: Γαβριήλ Ψαλτάκης

Διάρκεια: 11΄

«Το Μεροκάματο Ενός Ληστή» (2013)

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Φελάνης

Διάρκεια: 14΄

«RF» (2010)

Σκηνοθεσία: Σταύρος Λιόκαλος

Διάρκεια: 19΄

* * *

Σκουπίδια - Trash

Υπόθεση: Δύο αγόρια που μαζεύουν σκουπίδια στις φτωχογειτονιές του Ρίο, βρίσκουν ένα πορτοφόλι στην τοπική χωματερή, χωρίς να φαντάζονται ότι η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Όταν η τοπική αστυνομία εμφανίζεται, προσφέροντας μια ελκυστική ανταμοιβή για την επιστροφή του πορτοφολιού, τα αγόρια, Rafael και Gardo, συνειδητοποιούν ότι αυτό που έχουν βρει πρέπει να είναι πολύ σημαντικό.

Κριτική: Τα «σκουπίδια» του τίτλου, δεν είναι μόνον εκείνα της χωματερής, που χρησιμεύει ως φόντο σ’ αυτή τη συμβατική περιπέτεια δράσης του Στίβεν Ντάλντρι (Ώρες και Μπίλι Έλιοτ Γεννημένος Χορευτής). Είναι και τα τρία παιδιά, όπως τα βλέπουν και τα αντιμετωπίζουν οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί του Ρίο Ντε Τζανέιρο. 

Αλλά όπως μέσα στα σκουπίδια μπορεί να βρεθεί κατά λάθος κάτι πολύτιμο, έτσι μπορεί και μέσα στις παραγκουπόλεις και τη φτώχεια, να υπάρχουν και παιδιά διαμάντια, που η συνείδησή τους, τα προτρέπει «να κάνουν το σωστό».

Ida

Υπόθεση: Πολωνία 1962. Η Anna, μια ορφανή μαθητευόμενη καλόγρια μεγαλώνει στο μοναστήρι. Όταν πια έχει έρθει ο καιρός να ορκιστεί καλόγρια, η Ηγουμένη την ενημερώνει ότι πρώτα θα πρέπει να συναντήσει το μόνο εν ζωή συγγενικό της πρόσωπο, την θεία της Wanda. 

Η αδερφή της μητέρας της, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την ίδια, της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και ότι το πραγματικό της όνομα είναι Ida. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για την οικογένειά τους, με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες είναι και που ανήκουν πραγματικά.

Κριτική: Με ασπρόμαυρη φωτογραφία, που κάνει την ταινία περισσότερο αυθεντική στην αναπαράσταση των γεγονότων που διαδραματίζονται στη δεκαετία του ’60, ο Παβλικόφσκι δημιουργεί μια ταινία που από την υπόθεσή της, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «ταινία-δρόμου». Όμως δεν είναι έτσι. Η Ida είναι μια λυρική ταινία, λιτή στην αφήγηση και ταυτόχρονα πολυεπίπεδη, από την οποία ξεπηδούν σχόλια για την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τη μουσική και φυσικά την πολιτική και τον σοσιαλισμό. 

Ταινία που ξεφεύγοντας από τη συνήθη ρητορική του Πολωνικού Κινηματογράφου, η Ida αφηγείται την ιστορία μια κοπέλας, η οποία θέλει να αποσυρθεί από τα κοσμικά, να γίνει καλόγρια, χωρίς όμως να τα έχει ζήσει προηγουμένως. Βλέποντας τη γλυκιά και σιωπηλή μορφή της Αγκάτα Τσεμπουκόφσκα, καταλαβαίνει κάποιος από την πρώτη στιγμή ότι θα υπάρξει μεταστροφή στο χαρακτήρα της. Άλλωστε, η θεία της (την υποδύεται η Αγκάτα Κούλεζα) προετοιμάζει κάποια στιγμή το θεατή, όταν την ρωτάει, πώς είναι δυνατόν να θέλει να αποβάλλει τους πειρασμούς, όταν δεν τους έχει γνωρίσει.

St. Vincent ο αγαπημένος μου άγιος - St Vincent

Υπόθεση: Ο Μπιλ Μάρεϊ (Lost in Translation, The Grand Budapest Hotel) είναι ένας παράξενος, φιλήδονος, αποτυχημένος βετεράνος πολέμου που μισεί τους πάντες – ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό. Η εμμονή του με τον τζόγο, το αλκοόλ και τα περίεργα πλάσματα της νύχτας, τον οδήγησαν θριαμβευτικά στον πάτο της ζωής και για να καταφέρει πλέον να συνεχίσει να επιβιώνει στην αποτυχημένη και αξιολύπητη καθημερινότητά του, θα αναλάβει να φροντίζει, επί πληρωμή, το 12άχρονο μελαγχολικό αγόρι της διπλανής πόρτας, τον μοναχογιό της φρεσκοχωρισμένης Μελίσα Μακάρθι (Bridesmaids).

Κριτική: Το θέμα του περιθωριακού, εσωστρεφή, ιδιότροπου, αθυρόστομου τύπου που δεν μιλάει σε άνθρωπο και στην εξέλιξη αποδεικνύεται ότι είναι «ψυχούλα», το έχουμε δει σε αρκετές αμερικανικές εκδόσεις, άλλες αδιάφορες και άλλες συγκινητικές. Από αποσυρμένους ήρωες του Βιετνάμ με εμμονές εναντίον των εγχρώμων μέχρι τυφλούς παρασημοφορημένους αξιωματικούς και από φτωχούς με πλούσια καρδιά, μέχρι πάμπλουτους τυφλούς που νοικιάζουν αυτοκίνητα και τα οδηγούν με άγριες ταχύτητες σε δρόμους των ΗΠΑ.