Στις 28/12/2025 και σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή η Μπριζίτ Μπαρντό, η Μπεμπέ, όπως είχε καθιερωθεί από τα γαλλικά αρχικά του ονόματός της, Γαλλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και τραγουδίστρια και παράλληλα ένθερμη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Μπριζίτ Μπαρντό.
Είχε γεννηθεί στο Παρίσι, στις 28/9/1934, καταγόμενη από αστικό περιβάλλον, με πατέρα βιομήχανο και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά, η νεαρή Μπριζίτ έλαβε αυστηρή μόρφωση στο πλευρό της αδερφής της, Μαρί-Ζαν. Από μικρή, έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό για τον κλασικό χορό και έκανε τα πρώτα της βήματα σε ηλικία 7 ετών, στα Cours Bourgat. Το 1949, μπαίνει στο Ωδείο του Παρισιού από όπου παίρνει την πρώτη της τιμητική διάκριση.
Σε ηλικία 15 ετών, προσελήφθη από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes και πολύ σύντομα, προήχθη σε μασκότ του περιοδικού ELLE, στο οποίο και έκανε εξώφυλλο το 1950. Χάρις σε αυτό το εξώφυλλο, ο σκηνοθέτης Μαρκ Αλεγκρέ την ξεχώρισε και της πρότεινε ένα ρόλο στην επόμενη ταινία του, Les Lauriers Sont Coupés, που τελικά δε γυρίστηκε.
Το 1952, ο σκηνοθέτης Ζαν Μπουαγιέ της προσέφερε ένα μικρό ρόλο, τον πρώτο της, στην ταινία Le Trou Normand με τον Μπουρβίλ και το 1953, η Μπαρντό γνώρισε την πρώτη και μοναδική της εμπειρία στο θέατρο με το έργο L’Invitation au Château του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία του Αντρέ Μπαρσάκ.
Από κει κι έπειτα η Μπαρντό έψαχνε τους ρόλους της σε μικρές ταινίες, όπως στην ταινία Κίτρινο Διαβατήριο (1953). Εκεί που απογειώθηκε ήταν στο Φεστιβάλ των Καννών όταν με την εμφάνισή της επισκίασε μεγάλες σταρ της εποχής. Έκτοτε έπαιξε σε δεκάδες ταινίες, όπως το Κορίτσια με Μέλλον του Μαρκ Αλεγκρέ, Η Σκλάβα του Νέρωνος του Στένο, Τα Μεγάλα Γυμνάσια του Ρενέ Κλαιρ, Μαμζέλ Πιγκάλ του Μισέλ Μπουαρόν και άλλα μέχρι το 1956 που καθιερώθηκε παγκοσμίως με την ταινία του Ροζέ Βαντίμ Και ο Θεός Έπλασε Τη Γυναίκα.
Η Μπαρντό γυρίζει μια σειρά ταινιών με τους διασημότερους ηθοποιούς της εποχής, όπως για παράδειγμα την ταινία Μια Παριζιάνα, μια κωμωδία του Μισέλ Μπουαρόν με τον Ανρί Βιντάλ. Το ζευγάρι, που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό, ξανασυναντήθηκε επί της μεγάλης οθόνης δύο χρόνια αργότερα, υπό την καθοδήγηση του ίδιου σκηνοθέτη, στην ταινία Θέλετε να χορέψετε μαζί μου η οποία όμως συνδέθηκε τραγικά με το θάνατο του Βιντάλ, λίγο μετά το τέλος των γυρισμάτων.
Το 1958 βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες το Υβέτ, Το Κορίτσι Της Ακολασίας του Κλωντ Ωτάν Λαρά, με τον Ζαν Γκαμπέν, ο οποίος αναρωτιόταν αρχικά σχετικά με την Μπαρντό «Ποιο είναι αυτό το πράγμα που τριγυρίζει γυμνή;» Αλλά ομολόγησε στο τέλος πως επρόκειτο για μια πραγματική κωμική ηθοποιό.
Κατόπιν, το 1959, έπαιξε στο Η Μπαμπέτ Πάει στον Πόλεμο του Κριστιάν Ζακ, με τον Φρανσίς Μπλανς και έναν ηθοποιό που η ίδια απαίτησε, τον Ζακ Σαριέ, τον οποίο παντρεύτηκε και έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι, τον Νικολά Σαριέ. Μια γέννα, που δεν συμπάθησε, επειδή χάλασε το κορμί της.
Το 1963, στα 29 της χρόνια και ενώ έχει ξεκινήσει τη μάχη υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων (1962) πρωταγωνιστεί στο κινηματογραφικό αριστούργημα Η Περιφρόνηση του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς στο Κάπρι. Μια αμφιλεγόμενη ταινία για την ίδια, αλλά και για την εποχή της.
Το 1966 ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζακς τη ζητά σε γάμο και παντρεύονται στο Λας Βέγκας. Ο γάμος τους όμως κράτησε δύο χρόνια.
Το 1967, έχει ένα ειδύλλιο με τον Σερζ Γκενσμπούρ, ο οποίος γράφει γι αυτήν μια δεκάδα τραγούδια, ανάμεσα στα οποία μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της: Harley Davidson, Bonnie & Clyde, Contact, Comic Strip, Bubble Gum, La Bise aux Hippies, L’Appareil à sous, Je me donne à qui me plait, καθώς επίσης και το Je t’aime, moi non plus.
Το 1968, ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ φέρεται να δηλώνει πως η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault και της προτείνει να ποζάρει για την προτομή της Μαριάν, το σύμβολο της γαλλικής δημοκρατίας που υπάρχει σε όλα τα δημαρχεία της χώρας.
Η Μπεμπέ μετά από μερικές ταινίες ακόμα, αποσύρθηκε το 1973 και αφοσιώθηκε στην υπεράσπιση των ζώων.
Επιλεγμένη φιλμογραφία της:
1952 Le Trou Normand
1953 Μανίνα ο Γυμνός Πειρασμός (Manina, La Fille Sans Voiles)
1954 Όταν η Σάρξ Υποκύπτει (La Lumière D’ en Face)
1955 Ραντεβού στη Μεσόγειο (Doctor at Sea)
1956 Και ο Θεός… Έπλασε τη Γυναίκα (Et Dieu… Créa la Femme) / Η Παριζιάνα (Une Parisienne)
1957 Ξεφυλλίζοντας τη Μαργαρίτα (En Effeuillant la Marguerite)
1959 Η Μπαμπέτ Πάει στον Πόλεμο (Babette s’en va-t-en Guerre)
1961 La Bride sur le cou
1962 Vie privée
1963 Η Περιφρόνηση (Le Mépris)
1964 Ένα Χαριτωμένο, Κουτό Κορίτσι (Une Ravissante Idiote)
1965 Βίβα Μαρία! (Viva Maria!)
1968 Histoires extraordinaires
1969 Σάλακο, ο Σκληρός του Γουέστ (Shalako) μαζί με τον Σον Κόνερι
1970 Η Ερωτιάρα (L’Ours et la Poupée) / Οι νεοφώτιστες (Les Novices)
1971 Η Λεωφόρος των Λαθρεμπόρων (Boulevard du Rhum) / Δυο Λησταρχίνες Σαρώνουν τη Δύση (Les Pétroleuses)
1973 Αν ο Δον Ζουάν ήταν Γυναίκα (Si Don Juan était une Femme)