Η παράνοια σε όλο της το μεγαλείο, από τον Πολάνσκι, που του άρεσε να παίζει με τα νεύρα του θεατή. Θεωρήθηκε ως το κλείσιμο της άτυπης «τριλογίας του διαμερίσματος», μετά την «Αποστροφή» και «Το μωρό της Ρόζμαρι», που έχουν ως κοινό στοιχείο τη διατάραξη του ανθρώπινου χαρακτήρα.
Εδώ, έχουμε έναν Πολωνό εμιγκρέ, τον Τρελκόφσκι, ο οποίος νοικιάζει στο Παρίσι ένα πολύ μικρό διαμέρισμα σε ένα κτήριο όχι και ευχάριστο εμφανισιακά και με ένοικους όχι τους καλύτερους στον κόσμο. Μαθαίνει ότι η προηγούμενη ένοικος βρίσκεται ετοιμοθάνατη στο νοσοκομείο μετά από απόπειρα αυτοκτονίας και ο τύπος αποφασίζει να την επισκεφθεί. Σιγά-σιγά, ταυτίζεται μαζί της τόσο πολύ, ώστε αρχίζει να ντύνεται όπως εκείνη. Γίνεται ενοχλητικός και όλοι τον καταδιώκουν. Δεν το νομίζει. Ο ίδιος έχει πρόβλημα και με την απουσία κάποιας συντροφικότητας το πρόβλημά του επιδεινώνεται, ενώ η Ιζαμπέλ Αντζανί δεν φαίνεται να τον βοηθάει πολύ.
Η ταινία στην εποχή της δεν άρεσε. Σοκάρισε, αλλά όπως πολύ σωστά προφήτεψε ο κριτικός Λέοναρντ Μάλτιν «θα γίνει cult με την πάροδο του χρόνου».
Σημαντικό στην ταινία είναι το γεγονός ότι ο Πολάνσκι έχει πολύ καλό φωτογράφο (που ήταν μόνιμος συνεργάτης του Μπέργκμαν), τον Σβεν Νίκβιστ, ο οποίος με τους κατάλληλος φακούς και τα έξυπνα κάδρα, εντείνει την πνιγηρή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, μαζί με τη μουσική του Φίλιπ Σαρντ.
Ο Πολάνσκι είναι πολύ καλός στο ρόλο του ευάλωτου Τρελκόφσκι και εγώ δεν ξεχνώ τις ερμηνείες της Ιζαμπέλ Αντζανί και ειδικότερα των Σέλεϋ Ουίντερς και Λίλα Κέντροβα.
Όπως γράφω συνήθως δείτε το σαν case study της αλλοτρίωσης του ατόμου, σε μια κοινωνία που νομίζει ότι δεν τον αποδέχεται. Εάν είστε κλειστοφοβικός χαρακτήρας, δείτε την ταινία με δική σας ευθύνη.
INFO
Είδος: Τρόμου, 126΄
Χώρα: ΗΠΑ, 1976
Σκηνοθεσία: Ρόμαν Πολάνσκι
Παίζουν: Ρόμαν Πολάνσκι, Ιζαμπέλ Αντζανί, Σέλεϋ Ουίντερς, Λίλα Κέντροβα, Μέλβυν Ντάγκλας
Διανομή: Ριβιέρα