Στη σουρεαλιστική αυτή ταινία (όπως σχεδόν όλες του Μπουνιουέλ), μια ομάδα εύπορων καλεσμένων συγκεντρώνεται για ένα επίσημο δείπνο σε μια έπαυλη στην Πόλη του Μεξικού.
Μετά το τέλος του δείπνου, οι καλεσμένοι μετακινούνται στο σαλόνι για να συνεχίσουν τη βραδιά, όμως για κάποιον ανεξήγητο λόγο κανείς τους δεν μπορεί να εγκαταλείψει το χώρο, ούτε αυτή τη νύχτα, ούτε τις επόμενες ημέρες. Παρά το γεγονός, ότι οι πόρτες είναι ανοιχτές και δεν υπάρχει ορατό εμπόδιο, όλοι μοιάζουν ψυχολογικά αδύναμοι να φύγουν, παρά το γεγονός ότι το σαλόνι έχει αρχίσει να κατακλύζεται από ένα κοπάδι προβάτων.
Καθώς περνούν οι ώρες και οι μέρες, η κοινωνική μάσκα των καλεσμένων αρχίζει να καταρρέει και μαζί εξαφανίζονται η ευγένεια, οι κανόνες και η αξιοπρέπεια. Η «αριστοκρατική» ομάδα βυθίζεται σταδιακά σε χάος, πανικό και παράνοια. Συνολικά: παρακμή, σχέσεις που διαλύονται, ένστικτα επιβίωσης αρχίζουν να κυριαρχούν και κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής χάνεται. Όταν τελικά ανακαλύπτουν ότι μπορούν να φύγουν, ο κύκλος του εγκλωβισμού τους μοιάζει έτοιμος να επαναληφθεί.
Ο Λουίς Μπουνουέλ, χωρίς να απεμπολεί το σουρεαλιστικό ύφος του, ασκεί δριμεία κριτική στην ανώτερη αστική τάξη που παρακμάζει, με μια ταινία που έχει χαρακτηρισθεί ως «η πιο αλλόκοτη και η πιο αυθεντικά σουρεαλιστική».
Ο ίδιος έχει δηλώσει και συμφωνώ μαζί του: «Αν η ταινία που θα δείτε σας φαίνεται αινιγματική και ασυνεχής, είναι όπως και η ζωή. Είναι επαναλαμβανόμενη και -όπως η ζωή- υπόκειται σε πολλαπλές ερμηνείες. Ίσως η εξήγηση του έργου είναι ότι, λογικά, δεν υπάρχει εξήγηση».
INFO
Είδος: Δράμα, Κοινωνικό, 93΄
Χώρα: Μεξικό, 1962
Σκηνοθεσία: Λουίς Μουνιουέλ
Παίζουν: Σίλβια Πινάλ, Ζακλίν Αντέρε, Ενρίκε Ραμπάλ
Διανομή: New Star