Μετά την αποχώρηση του 2024 και την είσοδο του 2025, ας θυμηθούμε φίλες και φίλοι κάποιες ταινίες, οι οποίες με το φινάλε τους αναδεικνύουν ή υπονοούν την αρχή μιας νέας ζωής ή εμπνέουν αισιοδοξία:
Φόρεστ Γκαμπ - Forrest Gump (1994) σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ζεμέκις, με τον Τομ Χανκς και την Ρόμπιν Ράιτ.
Η ζωή είναι γεμάτη απρόσμενες εκπλήξεις για τον Φόρεστ που διασχίζει την Αμερική με τα πόδια. Το φινάλε του έργου υπογραμμίζει την αξία του να συνεχίζεις να ζεις, παρά τις προκλήσεις.
Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ - The Shawshank Redemption (1994) σε σκηνοθεσία Φρανκ Ντάραμποντ με τους Τιμ Ρόμπινς και Μόργκαν Φρίμαν
Μια ταινία για την ελπίδα και την απελευθέρωση. Το φινάλε με την επιτυχημένη απόδραση, είναι η απόλυτη έκφραση μιας νέας αρχής σε ένα παραδεισένιο μέρος.
Little Miss Sunshine (2006) των Τζόναθαν Τέιλορ & Βάλερι Φάλις με την Τόνι Κολέτ και τους Στιβ Καρέλ και Γκρεγκ Κινίαρ.
Μια οικογένεια με προβλήματα ξεκινά ένα ταξίδι και παρά τις δυσκολίες, καταλήγουν πιο ενωμένοι. Το φινάλε αφήνει μια γλυκόπικρη, αλλά ελπιδοφόρα αίσθηση.
Slumdog Millionaire (2008) σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ με τον Ντεβ Πατέλ.
Από τη φτώχεια στη δόξα. Ο Τζαμάλ κερδίζει στο τηλεοπτικό παιχνίδι «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και βρίσκει την αγάπη. Το φινάλε δείχνει πως το παρελθόν μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για κάτι νέο.
Eat, Pray, Love (2010) σε σκηνοθεσία Ράιαν Μέρφι, με την Τζούλια Ρ'ομπερτς και τους Χαβιέ Μπαρδέμ και Τζέιμς Φράνκο.
Μια διαζευγμένη ρισκάρει τα πάντα για να αλλάξει τη ζωή της. Στα ταξίδια της, βιώνει την απλή απόλαυση του φαγητού στην Ιταλία, τη δύναμη της προσευχής στην Ινδία και στο φινάλε, βρίσκει την εσωτερική γαλήνη στο Μπαλί.
Εξωτικό ξενοδοχείο Μάριγκολντ - The Best Exotic Marigold Hotel (2011) σε σκηνοθεσία Τζον Μάντεν, με την Τζούντι Ντεντς και τον Μπιλ Νάι.
Μια ομάδα ηλικιωμένων κάνουν διακοπές στην Ινδία, όπου βρίσκουν νέες φιλίες, εμπειρίες και σκοπό. Το τέλος της ταινίας υπογραμμίζει ότι ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή.
Οι άθικτοι - The Intouchables (2011) σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Τακάς & Ερίκ Τολεντανό με τους Φρανσουά Κλουζέ και Ομάρ Σι.
Μια φιλία που αλλάζει τη ζωή ενός παραπληγικού και του φροντιστή του. Το φινάλε δείχνει πως η ζωή κάποιες φορές μπορεί να είναι γεμάτη νέες δυνατότητες.
Όσα φέρνει ο χρόνος - About Time (2013) σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Κέρτις και με τους Ντόμναλντ Γκλίζον, Ρέιτσελ ΜακΑνταμς και Μπιλ Νάι
Ένας άντρας με τη δύναμη να ταξιδεύει στο χρόνο μαθαίνει να εκτιμά τις μικρές χαρές της ζωής. Το τέλος εμπνέει αισιοδοξία και αποδοχή του παρόντος.
Η κρυφή ζωή του Γουόλτερ Μίτι - The Secret Life of Walter Mitty (2013) του Μπεν Στίλερ με τον ίδιο στον πρώτο ρόλο.
Ο Γουόλτερ ξεκινά ένα ταξίδι για να βρει το θάρρος να ζήσει πραγματικά. Το τέλος δείχνει τη μεταμόρφωσή του σε έναν πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Ένα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά - The Hundred-Foot Journey (2014) σε σκηνοθεσία Λάσε Χάλστρομ με την Έλεν Μίρεν
Μια ιστορία για τη μαγειρική, την αγάπη και την κατανόηση διαφορετικών πολιτισμών. Το φινάλε δείχνει την αρχή μιας νέας συνεργασίας και συναισθηματικής ενότητας.
La La Land (2016) σε σκηνοθεσία Ντάμιεν Σαζέλ με τους Ράιαν Γκόσλινγκ και Έμμα Στόουν.
Παρόλο που δεν έχει το παραδοσιακό happy ending, το φινάλε δείχνει πώς οι επιλογές του καθένα από τους βασικούς χαρακτήρες, μπορούν να οδηγούν σε προσωπική ολοκλήρωση και νέες ευκαιρίες.
===
Υστερόγραφο: Ίσως κάποιες ή κάποιοι να ήθελαν μέσα στη λίστα το Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone With The Wind, 1939) που είναι αδιαμφισβήτητα μια κλασική ταινία, αλλά το φινάλε της δεν έχει τον τυπικά «αισιόδοξο» τόνο που να υπονοεί μια «νέα αρχή» με την παραδοσιακή έννοια. Η τελευταία σκηνή με τη Σκάρλετ Ο’ Χάρα να λέει το εμβληματικό «Αύριο είναι μια άλλη μέρα» υποδηλώνει πείσμα, δύναμη και την υπόσχεση της επανεκκίνησης. Η γενική αίσθηση της ταινίας είναι περισσότερο μελαγχολική. Δεν ξεχνάω τον επίμονα εγωιστικό χαρακτήρα της Σκάρλετ που τελικά ήταν αυτοκαταστροφική. Με αυτή την οπτική δεν τη θεωρώ ταινία που εκφράζει τη δυνατότητα μιας «νέας αρχής» παρά τις αντιξοότητες της κεντρικής ηρωίδας.
Βέβαια, είναι ένα έργο με πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης και θεωρώ ότι η Σκάρλετ ενσαρκώνει το αδάμαστο πνεύμα της επιμονής.