Δεν μπορείς να είσαι κινηματογραφόφιλος και να μη διαβάζεις βιβλία, που έχουν σχέση με το σινεμά ή να προέρχονται από τους ανθρώπους του, όπως αυτό του Αλμοδόβαρ, που τελείωσα πρόσφατα.
Το «Τελευταίο όνειρο» (των εκδόσεων Διόπτρα, σε μετάφραση Μαρίας Παλαιολόγου) συγκεντρώνει δώδεκα αδημοσίευτες ιστορίες από το προσωπικό αρχείο του διάσημου σκηνοθέτη, γραμμένες από τα τέλη της δεκαετίας του '60 έως σήμερα. Αποτελεί μια δελεαστική ματιά στο μυαλό του κορυφαίου δημιουργού και ταυτόχρονα ένα masterclass για το «πώς ν' αφηγηθείς μια ιστορία», αυτή η συλλογή αντικατοπτρίζει τις εμμονές του και πολλά από τα θέματα της κινηματογραφικής του δουλειάς, περνώντας από τη σάτιρα μέχρι το gothic και το fiction. Ανάμεσά τους, μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαραββά. Μια καλτ σκηνοθέτρια που αναζητά αγχολυτικά κάποια μέρα αργίας. Το διήγημα, στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Κακή εκπαίδευση» και η ιστορία του τίτλου «Το τελευταίο όνειρο», που είναι ένα συγκινητικό χρονικό του θανάτου της μητέρας του.
Το βιβλίο μοιάζει με «αποσπασματική αυτοβιογραφία, ατελή και κάπως αινιγματική», όπως λέει ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ στην εισαγωγή του. Είναι ένα εγκώμιο της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη, τη μυθοπλασία και την πραγματικότητα, από έναν συγγραφέα που -όπως και στον κινηματογράφο- δεν φοβάται να εκφραστεί για τις πιο προσωπικές στιγμές του, εξερευνώντας την επιθυμία, τη θνητότητα, τη μοναξιά και την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας.
Ένα μικρό αριστούργημα 216 σελίδων που θα σας κρατήσει συντροφιά, τόσο σε μια παραλία, όσο και σε μια δροσερή τοποθεσία, κάτω από ένα πλατάνι, σε μια κεντρική πλατεία.