Πανέξυπνη κωμωδία και ταυτόχρονα σάτιρα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας μέσα από το θεσμό της οικογένειας.
Από τις πρώτες σεκάνς παίρνουμε μια γεύση του ελληνικού Δημοσίου, με γραφεία γεμάτα φακέλους, κενά προσωπικού και τηλέφωνα που κτυπούν χωρίς να σηκώνει κανείς το ακουστικό, ή αν το σηκώνει το κάνει για να το κλείσει αμέσως (και άσε τον πολίτη να προσπαθεί να επικοινωνήσει με τη δημόσια υπηρεσία). Μια λεζάντα, μας ενημερώνει ότι στο ελληνικό Δημόσιο εργάζονται 602.301 υπάλληλοι από τους οποίους 48.646 υπάρχουν μόνο στις μισθοδοτικές καταστάσεις και αποκαλούνται «φαντάσματα του δημοσίου».
Ένα συνεργείο τηλεόρασης κάνει «τυχαία» έρευνα για να εντοπίσει τον Πάνο ένα δημόσιο υπάλληλο που έριξε Μαύρη Πέτρα πίσω του (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και ψάχνει να τον βρει και η μάνα του, ενώ οι συνάδελφοί του αδιαφορούν («δεν έχει εμφανιστεί δυο μέρες τώρα, κάπου θα έχει πάει»).
Το τηλεοπτικό συνεργείο γίνεται στενός κορσές στη μάνα του Πάνου την Χαρούλα (η Ελένη Κοκκίδου σε συγκλονιστική ερμηνεία), στην οποία έχει απομείνει ο άλλος γιος παράλυτος από τη μέση και κάτω, τον οποίο περιποιείται κάτω από κωμικοτραγικές καταστάσεις. Εμείς παρακολουθούμε τη ζωή τους, πίσω από την κάμερα του συνεργείου (ευρηματική η ιδέα), βλέποντας πότε-πότε τον ηχολήπτη να βοηθά τη μάνα και το γιο ενώ κάπου στη μέση του φιλμ εμφανίζεται και ένας αφρικανός ταξιτζής, που είναι Αθηναίος «γέννημα θρέμμα», ο οποίος αποφασίζει με καθαρά αλτρουιστικά κίνητρα να βοηθήσει μάνα και γιο.
Ο φακός του Σπύρου Ιακωβίδη με ντοκιμαντερίστικο στυλ διεισδύει στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με τρυφερότητα και λεπτό χιούμορ, σκιαγραφώντας την Ελληνίδα Μάνα και καταγράφοντας οικείες καταστάσεις στο πλαίσιο μιας κοινωνίας άλλοτε αδιάφορης και άλλοτε απροσδόκητα αλληλέγγυας. Οι χαρακτήρες του φιλμ ειρηνεύονται χωρίς υπερβολές και είναι απολαυστικοί ακόμα και στην τραγικότητά τους, με την Ελένη Κοκκίδου να δίνει ρεσιτάλ μονολόγων μπροστά στο φακό του τηλεοπτικού συνεργείου (και μπροστά μας, ως τρίτων).
Η ταινία αποτελεί μια ευχάριστη κινηματογραφική έκπληξη και όχι άδικα πήρε Βραβεία Κοινού στα Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Τεργέστης και είχε επτά (7) υποψηφιότητες στα Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας. (Κριτική μου για το myFilm)
INFO
Προβάλλεται από 8/6/2023 στις αίθουσες
Είδος: Κομεντί, Σάτιρα, 87’
Χώρα: Ελλάδα, 2022
Σκηνοθεσία: Σπύρος Ιακωβίδης
Παίζουν: Ελένη Κοκκίδου, Julio Γιώργος Κατσής, Αχιλλέας Χαρίσκος, Kevin Zans Ansong
Διανομή: Cinobο
