Μια ταινία για την αντοχή ενός χαρακτήρα και τη διαχείριση των ψυχικών του τραυμάτων από μια τρομοκρατική επίθεση που έχει βιώσει.
Στην ταινία της Αλίς Βικονούρ, η Μία (που την υποδύεται η Βιρζινί Εφιρά, «Μπενεντέτα») έχει επιζήσει από μια τρομοκρατική επίθεση που έγινε σε μια καφετέρια, στην οποία είχε μπει «μέχρι να σταματήσει η βροχή». Η Μία, ζει τη φρίκη ενός τυφλού τρομοκρατικού χτυπήματος και μετά από τρεις μήνες την παρακολουθούμε να προσπαθεί να ανασυνθέσει τα γεγονότα της βραδιάς, επειδή όλα είναι συγκεχυμένα στη μνήμη της, αλλά και να ανασυγκροτήσει τα κομμάτια της.
Η ίδια πιστεύει ότι επέζησε επειδή έμεινε ακίνητη ξαπλωμένη στο πάτωμα ανάμεσα στα σώματα άλλων θυμάτων, αλλά σε μια ομάδα θεραπευτικής υποστήριξης των θυμάτων, μια γυναίκα την κατηγορεί ότι κλειδώθηκε στην τουαλέτα της καφετέριας και μάλιστα δεν άφηνε να μπουν κι άλλοι για να σωθούν. Το ψυχικό της τραύμα μεγεθύνεται και η Μία αποφασίζει να μείνει μόνη της εγκαταλείποντας το σύντροφό της, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει τι ακριβώς συνέβη εκείνο το βράδυ και ποια ήταν η δική της στάση απέναντι στα γεγονότα.
Για την ιστορία: Η ταινία, αναφέρεται στο βράδυ της 13ης Νοεμβρίου 2015 όταν σημειώθηκε μια σειρά από βίαιες επιθέσεις στο 10ο και στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού και στο προάστιο του Σαιν-Ντενί. Από τις εννέα το βράδυ και για τις επόμενες τρεις περίπου ώρες αναφέρθηκαν τουλάχιστον τρεις εκρήξεις και έξι μαζικοί πυροβολισμοί. Η επίθεση με τα περισσότερα θύματα έγινε στο Θέατρο Μπατακλάν, όπου οι ένοπλοι κράτησαν ομήρους τους ακροατές μιας συναυλίας και έδωσαν μάχη με την αστυνομία μέχρι τη 1 τα ξημερώματα της 14ης Νοεμβρίου. Αυτό το καταλαβαίνουμε και από τη σκηνή της ταινίας, κατά την οποία η Μία με το σύντροφό της πάνε σε μια συναυλία, αλλά δεν αντέχει να την παρακολουθήσει μέχρι τέλους, φέρνοντας στο μυαλό της τα γεγονότα.
Η Βιρζινί Εφιρά αριστοτεχνικά και με λιτά εκφραστικά μέσα πείθει το θεατή για το εσωτερικό της τραύμα και σ’ αυτό τη βοηθά η σκηνοθεσία της Αλίς Βικονούρ, η οποία επικεντρώνεται στο χαρακτήρα της ηρωίδας της, χωρίς μελοδραματικές υπερβολές και θεαματικές λήψεις, παρά το σοκαριστικό θέμα των επιθέσεων. Χαρακτηριστικές είναι οι σκηνές της επίθεσης στο μπαρ, όπου ο θεατής ακούει πυροβολισμούς και φωνές και βλέπει -μέσα από το βλέμμα της Μία- μόνο τα πόδια του επιτιθέμενου και τους άλλους θαμώνες που πέφτουν στο πάτωμα νεκροί ή για να σωθούν. Η υποκειμενική λήψη εκείνη τη στιγμή είναι συγκλονιστική.
Αργότερα, η σκηνοθέτρια ακολουθώντας την πάντοτε σκεπτική και επιφυλακτική Μία, συνεχίζει να κρατάει το φακό της πάνω στη Βιρζινί Εφιρά και στο βλέμμα της το οποίο -ψάχνοντας για άλλους που επέζησαν ώστε να τη βοηθήσουν να θυμηθεί- βλέπει «ξανά» το Παρίσι, με άλλη ματιά και όχι αυτή των τουριστικών οδηγών. Βλέπει το Παρίσι των μεταναστών, των σπιτιών τους, της εκμετάλλευσής τους. Χαρακτηριστικές είναι οι σκηνές που η Μία πληροφορείται ότι πολλοί μετανάστες που δούλευαν στη κουζίνα του μπαρ το βράδυ της επίθεσης ήταν παράνομοι, «μη καταχωρημένοι», που μετά την επίθεση έφυγαν κρυφά πριν έρθει η αστυνομία και δεν θεωρήθηκαν ούτε αγνοούμενοι.
Η κάμερα της Βικονούρ, κινείται διακριτικά και εισδύει βαθιά, με ευαισθησία, στη ψυχή της Μία, δείχνοντάς μας τα όνειρα που βλέπει ακόμα και στο ξύπνιο της. Μας βυθίζει εντελώς στην καρδιά του τραύματος από το οποίο η ηρωίδα δεν είναι εύκολο να ξεφύγει. Ένας ατελείωτος εφιάλτης. Και η Βιρινί Εφιρά είναι πάρα πολύ καλή στο ρόλο της Μία, που με αφορμή το σοκαριστικό συμβάν, ανακαλύπτει ξανά το Παρίσι. (Κριτική μου στο myfilm)
INFO
Προβάλλεται από 16/3/2023 στις αίθουσες
Είδος: Δράμα 105΄
Χώρα: Γαλλία, 2022
Σκηνοθεσία: Αλίς Βικονούρ
Παίζουν: Βιρζινί Εφιρά, Μπενουά Μαζιμέλ, Γκρεγκουάρ Κολέν
Διανομή: Weirdwave
