Το ήξερα ως «Ο τρίτος βαθμός», μετά το ξαναείδα ως «Το λάθος» και δεν το περίμενα ότι θα το ξαναέβλεπα στο Netflix ως «Το ψεγάδι» με την ακόλουθη «περίληψη»: Εξ αιτίας της υποτιθέμενης σχέσης του με μια αντιστασιακή ομάδα, ένας ταξιδιωτικός πράκτορας στην Ελλάδα μπλέκει σε ένα καταδιωκτικό παιχνίδι με τη μυστική αστυνομία.
Ας το ξαναδούμε λοιπόν: Ο τουριστικός πράκτορας Γιώργης, τον οποίο υποδύεται ο Ιταλός ηθοποιός Ούγκο Τονιάτσι, τυχαίνει να βρίσκεται σε λάθος τόπο τη λάθος στιγμή. Εκεί όπου κάποιος αντιστασιακός σε ένα δικτατορικό καθεστώς, πηδάει από ένα μπαλκόνι και σκοτώνεται και οι άνδρες της μυστικής υπηρεσίας (με διοικητή τον εκπληκτικό Δήμο Σταρένιο) συλλαμβάνουν τον Γιώργη θεωρώντας ότι έχει ανάμιξη. Ο Γιώργης με όση αθωότητα διαθέτει, τους εξηγεί ότι έχουν κάνει λάθος σύλληψη και ότι δεν είναι αντιστασιακός, αλλά όχι και καθεστωτικός. Οπότε με βάση το δόγμα «όποιος δεν είναι δικός μας είναι αντίθετος με το καθεστώς», τον κρατούν, τον εξευτελίζουν σωματικά και ψυχολογικά και διατάσσουν να μεταφερθεί στα «κεντρικά» στην πρωτεύουσα.
Έτσι ο Γιώργης, που όντας αθώος δεν ανησυχεί παρά μόνον «για να επιστρέψει στη δουλειά του από Δευτέρα». Δεν εισακούεται και συνοδευόμενος από δύο ασφαλίτες ξεκινούν για την πρωτεύουσα. Τους δύο ασφαλίτες υποδύονται ο Γάλλος Μισέλ Πικολί και ο Γερμανός Μάριο Άντορφ. Το σχέδιό τους είναι να τον πάνε χαλαρά, ώστε να αποπειραθεί να δραπετεύσει και η απόπειρά του να θεωρηθεί ομολογία και αφορμή να τον πυροβολήσουν για «να ξεμπερδεύουμε».
Αποδεικνύεται όμως ότι ο Γιώργης (Ούγκο Τονιάτσι) είναι πανέξυπνος και με τον τρόπο του γίνεται φίλος με τον Μισέλ Πικολί, όταν ο άλλος ασφαλίτης τους αφήνει μόνους για να επισκευάσει -υποτίθεται- το σαράβαλο που οδηγούσαν (όλα στημένα, φυσικά) και ξέμεινε σε ένα χωριό έξω από το Ναύπλιο.
Αν και η Ελλάδα δεν κατονομάζεται στο φιλμ, τα τοπία έξω από το Ναύπλιο και μέσα σ’ αυτό, οι πλατείες και οι δρόμοι στην Αθήνα και τον Πειραιά που έγιναν τα γυρίσματα (από Ιούλιο έως Οκτώβριο του 1975, παρακαλώ), είναι ολοφάνερα, ενώ σε κάποιες σκηνές ανεμίζει και η κυανόλευκη. Ξέχωρα από το γεγονός ότι παντού υπάρχουν ελληνικές επιγραφές, σε καταστήματα, πινακίδες οδών κλπ. Άρα αυτή η Ιταλο-γαλλο-γερμανική παραγωγή αναφέρεται στην Ελλάδα της εποχής των συνταγματαρχών 1967 – 1974 (βλέπουμε δε παντού και ένα έμβλημα που θυμίζει τον Φοίνικα με το φαντάρο, αλλά δεν είναι) και είναι εμπνευσμένη από το αριστουργηματικό μυθιστόρημα «Το λάθος» του Αντώνη Σαμαράκη (ο οποίος κάνει μια cameo εμφάνιση στην ταινία ως κρατούμενος, συνοδευόμενος από δύο αστυνομικούς μέσα στο αστυνομικό τμήμα).
Πρόκειται για μια ψυχολογική ταινία χαρακτήρων, με φόντο ένα στυγνό πολιτικό καθεστώς καθαρά τρομακτικό για τους πολίτες, γυρισμένη από τον Γερμανό σκηνοθέτη Πίτερ Φλάισμαν με «τουριστική φωτογράφηση» στην ηλιόλουστη χώρα μας, παρά το δυστοπικό θέμα της και το ανατρεπτικό και δραματικό φινάλε. Η δράση είναι ελάχιστη, αλλά το suspense για την τύχη του «αθώου» Γιώργη, κορυφώνεται προς το δεύτερο μέρος του φιλμ, όπου υπάρχουν συνεχείς ανατροπές. Αν δεν το έχετε δει οι παλαιότεροι είναι ευκαιρία να το δείτε τώρα στο Netflix. Όσο για τους νεότερους είναι μια ευκαιρία να καταλάβουν τι σημαίνει χούντα και πώς κατασκευάζονται οι ένοχοι σε ένα πραγματικά αστυνομοκρατούμενο κράτος.
INFO
Προβάλλεται στο Netflix / Διάρκεια 110΄ / Παίζουν επίσης: Αντριάνα Εστι, Θύμιος Καρακατσάνης, Κατερίνα Χέλμη, Βαγγέλης Καζάν
