Το «Ποτέ» είναι ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, βασισμένο σε πληθώρα πραγματικών στοιχείων, το οποίο αποτυπώνει με εκπληκτική ακρίβεια και γνώση τις επισφαλείς ισορροπίες της σύγχρονης εποχής στο πεδίο των διεθνών σχέσεων. Σχέσεων μεταξύ κρατών, πολλά από τα οποία αμφισβητούν σύνορα, παραβιάζουν διεθνείς συμβάσεις και δημιουργούν γκρίζες ζώνες σε πολλές περιοχές του πλανήτη.
Με την μαεστρία που τον διακρίνει ο Κεν Φόλετ ξετυλίγει την αγωνιώδη πλοκή του ως τη μοιραία κορύφωση, αγχώνοντας τον αναγνώστη και μεταφέροντάς τον με ασύγκριτο ρεαλισμό στο χείλος ενός αδιανόητου ολέθρου: του πυρηνικού πολέμου, τον οποίο ΠΟΤΕ δεν επιθυμούσαμε.
Στην υπόθεση του βιβλίου, έχουμε την πρόεδρο των ΗΠΑ Πολίν Γκριν, η οποία πρέπει να εξισορροπήσει τις σχέσεις της απέραντης χώρας που διοικεί με κράτη που βρίσκονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (και του Ειρηνικού) και να λύσει διλλήματα μεταξύ της αδιαφορίας για τα τεκταινόμενα εκεί ή να επέμβει με συνέπεια να θεωρηθούν οι ΗΠΑ ότι παρεμβαίνουν στα εσωτερικά άλλων κρατών. Παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει τις συνεχείς επιθέσεις του λαϊκιστή αντιπάλου της στις επόμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος με μεγάλη ευκολία την καλεί να χρησιμοποιήσει την υπεροπλία των ΗΠΑ για να βάλει στη θέση τους «τρελούς» ηγέτες που δεν διστάζουν να απειλούν ότι θα εκτοξεύσουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές.
Την ίδια ώρα μια νεαρή αξιωματικός της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, ένας μυστικός πράκτορας που δρα ανάμεσα σε τζιχαντιστές και ένα ευφυές υψηλόβαθμο στέλεχος της κινεζικής κυβέρνησης, προσπαθούν να συγκεντρώνουν πληροφορίες που θα βοηθήσουν στην αποφυγή τοπικών πολεμικών επεισοδίων η οποία θα οδηγήσει σε αποκλιμάκωση της κρίσης, που δημιουργείται από μια όαση που ολοένα συρρικνώνεται στην Έρημο της Σαχάρας, από ένα κλεμμένο αμερικανικό drone, από ένα ακατοίκητο ιαπωνικό νησί καθώς και από το μυστικό οπλοστάσιο θανατηφόρων χημικών όπλων μιας χώρας. Στοιχεία που παίζουν το μικρό αλλά όχι ασήμαντο ρόλο τους σε μια σταθερά και αναπόφευκτα κλιμακούμενη κρίση, στο ξέσπασμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.
Ο ρεαλισμός στην αφήγηση, η επίκληση ιστορικών γεγονότων (π.χ. η κρίση στην Κούβα επί εποχής Κένεντι και Κρουτσόφ) και η περιγραφή των ανθρώπινων χαρακτήρων που βρίσκονται πίσω από ηρωικές μορφές και καθάρματα, ψευδοπροφήτες και επίλεκτους μαχητές, κυνικούς πολιτικούς και καιροσκόπους επαναστάτες, κάνουν αυτό το μυθιστόρημα εξόχως αγχωτικό και απρόσμενα γοητευτικό, παρά το προβλεπόμενο δυσοίωνο φινάλε του (εκδόσεις Bell, σε μετάφραση Βεατρίκης Κάντζολα Σαμπατάκου, σελίδες 808)
