Ιστορία αγάπης, η οποία ξεκινάει σαν θρίλερ που θυμίζει τη «Φωλιά του κούκου» και εξελίσσεται σε μελόδραμα. Διασκεδαστικό, ε;
Τελευταία είχα συνηθίσει τόσο πολύ στα ισπανικά θρίλερ, που όταν αρχίζει η ταινία λέω «δεν θα το αντέξω», αλλά ξαφνικά ο Άντρι (Álvaro Cervantes) που έχει γνωρίσει μια κοπέλα σε ένα μπαρ ύστερα από ένα στοίχημα με φίλους, αισθάνεται βαριά ερωτευμένος μαζί της σε βαθμό που όταν μαθαίνει ότι αυτή βρίσκεται σε ίδρυμα, νομίζει ότι εργάζεται εκεί και για να είναι διαρκώς κοντά της, εισάγεται οικειοθελώς.
Υπογράφει τα σχετικά έγγραφα, δεσμεύεται και τελικά ανακαλύπτει ότι η Κάρλα (Susana Abaitua), η κοπέλα που είχε γνωρίσει στο μπαρ, είναι τρόφιμος του ιδρύματος, έχει διπολικό χαρακτήρα και το βράδυ που γνωρίστηκαν απλά είχε δραπετεύσει. Τώρα δεν τον θέλει πια. Τότε ήταν ενθουσιασμένη μαζί του, τώρα έχει τις μαύρες της και δεν τον θέλει καθόλου.
Ο Άντρι, αν και δεν είναι σίγουρος ότι αυτό που ζει, του συμβαίνει στην πραγματικότητα, απευθύνεται στους αρμόδιους του ιδρύματος («φωλιά του κούκου», όπως τη θυμόμαστε με τον Τζακ Νίκολσον, με μια εξίσου αντιπαθητική διευθύντρια), οι οποίοι υπακούοντας σε νέες μεθόδους θεραπείας, δεν του χορηγούν εξιτήριο, εάν δεν κριθεί κατάλληλος από τους άλλους τροφίμους, μεταξύ των οποίων και ο Σαούλ (Luis Zahera), ο οποίος φαίνεται ο πιο λογικός και τον βοηθάει (όπως ο ψηλός ινδιάνος τον Νίκολσον, στο ορίτζιναλ) στις απονενοημένες αποδράσεις του. Εις μάτην όμως… Δεν είναι αδιέξοδο, είναι φυλακή και του μένει και η ρετσινιά ότι δεν είναι καλά.
Σφικτή σκηνοθεσία, πρωτότυπο σενάριο, έξυπνη ιδέα, αρκετά καλές ερμηνείες, αλλά πέραν του διδακτισμού, υπάρχει και η ατυχής στροφή προς το μελόδραμα. Εν τούτοις το φιλμ βλέπεται ευχάριστα, μέσα από τα κωμικοτραγικά (και προβλέψιμα) μεταβαλλόμενα συναισθήματα στη σχέση των δύο βασικών χαρακτήρων: της συμπαθούς και ευμετάβλητης Κάρλα και του εγωκεντρικού Άντρι, που αγωνίζεται να πείσει ότι «το διαφορετικό μπορεί να γίνει αποδεκτό». Προσπάθεια χρειάζεται. Ακόμα κι απ’ τον θεατή. (Κριτική μου στο myfilm)
INFO
Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική (102΄)
Χώρα: Ισπανία (2021)
Σκηνοθέτης: Dani de la Orden
Παίζουν: Álvaro Cervantes, Susana Abaitua, Aixa Villagrán, Txell Aixendri, Nil Cardoner, Luis Zahera
Σύνοψη: Περνώντας μαζί της μια ξέφρενη βραδιά, ο Άντρι συνειδητοποιεί ότι ο μόνος τρόπος να ξαναδεί την Κάρλα είναι να γίνει ασθενής της ψυχιατρικής κλινικής που εκείνη μένει. To ανέμελο κορίτσι των ονείρων του, κρύβει μία δύσκολη και πονεμένη πλευρά, την οποία και θα ανακαλύψει. Για εκείνον, όμως, ο έρωτας μπορεί να συνθλίψει όλα τα εμπόδια...
Προβάλλεται: στο Netflix
Τελευταία είχα συνηθίσει τόσο πολύ στα ισπανικά θρίλερ, που όταν αρχίζει η ταινία λέω «δεν θα το αντέξω», αλλά ξαφνικά ο Άντρι (Álvaro Cervantes) που έχει γνωρίσει μια κοπέλα σε ένα μπαρ ύστερα από ένα στοίχημα με φίλους, αισθάνεται βαριά ερωτευμένος μαζί της σε βαθμό που όταν μαθαίνει ότι αυτή βρίσκεται σε ίδρυμα, νομίζει ότι εργάζεται εκεί και για να είναι διαρκώς κοντά της, εισάγεται οικειοθελώς.
Υπογράφει τα σχετικά έγγραφα, δεσμεύεται και τελικά ανακαλύπτει ότι η Κάρλα (Susana Abaitua), η κοπέλα που είχε γνωρίσει στο μπαρ, είναι τρόφιμος του ιδρύματος, έχει διπολικό χαρακτήρα και το βράδυ που γνωρίστηκαν απλά είχε δραπετεύσει. Τώρα δεν τον θέλει πια. Τότε ήταν ενθουσιασμένη μαζί του, τώρα έχει τις μαύρες της και δεν τον θέλει καθόλου.
Ο Άντρι, αν και δεν είναι σίγουρος ότι αυτό που ζει, του συμβαίνει στην πραγματικότητα, απευθύνεται στους αρμόδιους του ιδρύματος («φωλιά του κούκου», όπως τη θυμόμαστε με τον Τζακ Νίκολσον, με μια εξίσου αντιπαθητική διευθύντρια), οι οποίοι υπακούοντας σε νέες μεθόδους θεραπείας, δεν του χορηγούν εξιτήριο, εάν δεν κριθεί κατάλληλος από τους άλλους τροφίμους, μεταξύ των οποίων και ο Σαούλ (Luis Zahera), ο οποίος φαίνεται ο πιο λογικός και τον βοηθάει (όπως ο ψηλός ινδιάνος τον Νίκολσον, στο ορίτζιναλ) στις απονενοημένες αποδράσεις του. Εις μάτην όμως… Δεν είναι αδιέξοδο, είναι φυλακή και του μένει και η ρετσινιά ότι δεν είναι καλά.
Σφικτή σκηνοθεσία, πρωτότυπο σενάριο, έξυπνη ιδέα, αρκετά καλές ερμηνείες, αλλά πέραν του διδακτισμού, υπάρχει και η ατυχής στροφή προς το μελόδραμα. Εν τούτοις το φιλμ βλέπεται ευχάριστα, μέσα από τα κωμικοτραγικά (και προβλέψιμα) μεταβαλλόμενα συναισθήματα στη σχέση των δύο βασικών χαρακτήρων: της συμπαθούς και ευμετάβλητης Κάρλα και του εγωκεντρικού Άντρι, που αγωνίζεται να πείσει ότι «το διαφορετικό μπορεί να γίνει αποδεκτό». Προσπάθεια χρειάζεται. Ακόμα κι απ’ τον θεατή. (Κριτική μου στο myfilm)
INFO
Είδος: Κωμωδία, Αισθηματική (102΄)
Χώρα: Ισπανία (2021)
Σκηνοθέτης: Dani de la Orden
Παίζουν: Álvaro Cervantes, Susana Abaitua, Aixa Villagrán, Txell Aixendri, Nil Cardoner, Luis Zahera
Σύνοψη: Περνώντας μαζί της μια ξέφρενη βραδιά, ο Άντρι συνειδητοποιεί ότι ο μόνος τρόπος να ξαναδεί την Κάρλα είναι να γίνει ασθενής της ψυχιατρικής κλινικής που εκείνη μένει. To ανέμελο κορίτσι των ονείρων του, κρύβει μία δύσκολη και πονεμένη πλευρά, την οποία και θα ανακαλύψει. Για εκείνον, όμως, ο έρωτας μπορεί να συνθλίψει όλα τα εμπόδια...
Προβάλλεται: στο Netflix
