Ρεάλιτι στην τηλεόραση δεν βλέπω. Προτιμώ να παρακολουθώ ταινίες, σειρές ή ντοκιμαντέρ στα κρατικά κανάλια και στο Netflix στο οποίο έχω τη δυνατότητα να ξεκινάω, να κάνω pause και να συνεχίζω όποτε και σε όποια συσκευή θέλω, τηλεόραση, τάμπλετ ή κινητό. Δεν κάνω διαφήμιση, διότι όλοι αναφέρονται σ’ αυτό και οι παραγωγές του (πλούσιες και άρτιες) έχουν φτάσει μέχρι τα Όσκαρ, ενώ έχουν κερδίσει και μερικά. Το δε όνομά του αναφέρεται πλέον όπως η Universal, ή η Warner Bros και άλλες εταιρίες του Χόλιγουντ.
Ενώ δεν βλέπω ρεάλιτι, ξεκαρδίζομαι (και απογοητεύομαι ταυτόχρονα) με όσα συμβαίνουν σ’ αυτά, όταν τα σχολιάζει ο Νίκος Μουτσινάς στην εκπομπή του «Καλό μεσημεράκι» που είναι καθημερινή και την παρακολουθώ όσο γευματίζω (αποτέλεσμα του ενιαίου χώρου, κουζίνας-καθιστικού-τραπεζαρίας).
Ο Μουτσινάς, λοιπόν, με το εκφραστικότερο πρόσωπο που διαθέτει σήμερα η ελληνική τηλεόραση στο είδος one man show, κάνει μια τρελή εκπομπή, στην οποία μονολογεί, συζητάει με το κοινό του και υποτυπωδώς τραγουδάει. Η ατυχία του με τον covid-19 ήταν ότι του απαγορεύτηκε το κοινό, αλλά το ξεπέρασε. Στην αρχή με σύστημα τηλεδιάσκεψης με ένα μεγάλο αριθμό θεατών της γενιάς iGeneration. Στη συνέχεια και μέχρι σήμερα χειροκροτούν και ανταποκρίνονται στο χιούμορ του τα μέλη του συνεργείου του. Όλοι εκείνοι οι «αόρατοι», χρήσιμοι άνθρωποι που συντελούν στην πραγματοποίηση των τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Ο Νίκος Μουτσινάς, αφού αυτοσαρκάζεται και μπράβο του (πολλές φορές αναρωτιέται: «μα καλά, εμάς εδώ δεν μας βλέπει το ΕΣΡ;»), έχει αποκτήσει το δικαίωμα να σαρκάζει και να σατιρίζει –πολύ προσεκτικά- άλλες εκπομπές ή διασκεδαστικά παιχνίδια γνώσεων, μέχρι τα πιο εμετικά ρεάλιτι, που του δίνουν αφορμή για επιδοκιμαστικές ή αποδοκιμαστικές γκριμάτσες. Απολαυστικός…
Από εκεί ενημερώνομαι, λοιπόν, για το ρεζιλίκι κοριτσιών και αγοριών που συμμετέχουν σ’ αυτά και μοιάζουν να προέρχονται έξω από εδώ: αγράμματα, απαίδευτα, εγωπαθή, αγενή, υπεροπτικά, που τα ενδιαφέρει να προβάλλονται με οποιοδήποτε τρόπο, είτε ενδυματολογικό, είτε χαρακτηρολογικό παρερμηνεύοντας με ναρκισσισμό την ταλαιπωρημένη συμβουλή: «Να είσαι ο εαυτός σου».
Για να μη κλείσω θυμωμένος: αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα ήταν το γέλιο που έκανα, όταν ο Μουτσινάς προέβαλε και σχολίασε μια κοπέλα σ’ ένα ελικόπτερο πάνω από το Σούνιο, η οποία ρωτούσε «ο ναός του Ποσειδώνα είναι μέσα στη θάλασσα;» και μια άλλη η οποία σε κάμπινγκ είπε ότι αισθάνεται όπως ο «Ρομπέρτος στη Χώρα των Δασών». Ευτυχώς, δεν της απάντησε ο υποψήφιος γαμπρός ότι αισθάνεται όπως στο «Ρωμιός και Ιουλία».
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη χθεσινή έντυπη Αμαρυσία)
Ενώ δεν βλέπω ρεάλιτι, ξεκαρδίζομαι (και απογοητεύομαι ταυτόχρονα) με όσα συμβαίνουν σ’ αυτά, όταν τα σχολιάζει ο Νίκος Μουτσινάς στην εκπομπή του «Καλό μεσημεράκι» που είναι καθημερινή και την παρακολουθώ όσο γευματίζω (αποτέλεσμα του ενιαίου χώρου, κουζίνας-καθιστικού-τραπεζαρίας).
Ο Μουτσινάς, λοιπόν, με το εκφραστικότερο πρόσωπο που διαθέτει σήμερα η ελληνική τηλεόραση στο είδος one man show, κάνει μια τρελή εκπομπή, στην οποία μονολογεί, συζητάει με το κοινό του και υποτυπωδώς τραγουδάει. Η ατυχία του με τον covid-19 ήταν ότι του απαγορεύτηκε το κοινό, αλλά το ξεπέρασε. Στην αρχή με σύστημα τηλεδιάσκεψης με ένα μεγάλο αριθμό θεατών της γενιάς iGeneration. Στη συνέχεια και μέχρι σήμερα χειροκροτούν και ανταποκρίνονται στο χιούμορ του τα μέλη του συνεργείου του. Όλοι εκείνοι οι «αόρατοι», χρήσιμοι άνθρωποι που συντελούν στην πραγματοποίηση των τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Ο Νίκος Μουτσινάς, αφού αυτοσαρκάζεται και μπράβο του (πολλές φορές αναρωτιέται: «μα καλά, εμάς εδώ δεν μας βλέπει το ΕΣΡ;»), έχει αποκτήσει το δικαίωμα να σαρκάζει και να σατιρίζει –πολύ προσεκτικά- άλλες εκπομπές ή διασκεδαστικά παιχνίδια γνώσεων, μέχρι τα πιο εμετικά ρεάλιτι, που του δίνουν αφορμή για επιδοκιμαστικές ή αποδοκιμαστικές γκριμάτσες. Απολαυστικός…
Από εκεί ενημερώνομαι, λοιπόν, για το ρεζιλίκι κοριτσιών και αγοριών που συμμετέχουν σ’ αυτά και μοιάζουν να προέρχονται έξω από εδώ: αγράμματα, απαίδευτα, εγωπαθή, αγενή, υπεροπτικά, που τα ενδιαφέρει να προβάλλονται με οποιοδήποτε τρόπο, είτε ενδυματολογικό, είτε χαρακτηρολογικό παρερμηνεύοντας με ναρκισσισμό την ταλαιπωρημένη συμβουλή: «Να είσαι ο εαυτός σου».
Για να μη κλείσω θυμωμένος: αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα ήταν το γέλιο που έκανα, όταν ο Μουτσινάς προέβαλε και σχολίασε μια κοπέλα σ’ ένα ελικόπτερο πάνω από το Σούνιο, η οποία ρωτούσε «ο ναός του Ποσειδώνα είναι μέσα στη θάλασσα;» και μια άλλη η οποία σε κάμπινγκ είπε ότι αισθάνεται όπως ο «Ρομπέρτος στη Χώρα των Δασών». Ευτυχώς, δεν της απάντησε ο υποψήφιος γαμπρός ότι αισθάνεται όπως στο «Ρωμιός και Ιουλία».
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη χθεσινή έντυπη Αμαρυσία)
