Δεν είναι πρώτη φορά που διαβάζω Στίβεν Κινγκ και νομίζω ότι δεν σου είναι άγνωστος «αγαπητέ μου αναγνώστη» (όπως μας αποκαλεί και εκείνος). Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της εποχής μας.
Η αφήγησή του μαγνητίζει, η κορύφωση της εξέλιξης και της αγωνίας που σου δημιουργεί είναι παροιμιώδης, οι ιστορίες που παρεμβάλλει για να γνωρίσεις καλύτερα τους χαρακτήρες των ιστοριών του είναι εξίσου ενδιαφέρουσες και τέλος η αλληγορία των θεμάτων του. Μη παρασύρεσαι από τις ταινίες που καμιά φορά –κινηματογραφική και σκηνοθετική αδεία- ξεφεύγουν. Στα βιβλία του, ο Κινγκ θίγει, σχεδόν πάντοτε, σύγχρονα προβλήματα που άπτονται άλλοτε κοινωνικών θεμάτων, όπως η ανεργία στις ΗΠΑ («Ο κύριος Μερσεντές»), άλλοτε πολιτικών («22/11/63») που αφορά στη δολοφονία του Κένεντι και άλλοτε θρησκευτικών («Carrie» με τη θρησκόληπτη μητέρα) και άλλοτε λίγο απ’ όλα. Και φυσικά, όλα αυτά μέσα από ιστορίες φαντασίας. Έχει γράψει πάνω από 50 μυθιστορήματα, 200 διηγήματα και δοκίμια, με πωλήσεις άνω των 350.000.000 αντιτύπων. Στα δε έργα του, πολλά από τα οποία τα έχω δει στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση, συγκαταλέγονται τα «Carrie: Έκρηξη Οργής», «Το Αυτό», «Σάλεμς Λοτ», «Το Κοράκι» (που ξαφνικά έγινε επίκαιρο λόγω κορωνοϊού), «Ο Μαύρος Πύργος» (επικό έργο), «Η Λάμψη» (με τον αξέχαστο Τζακ Νίκολσον), «Το Πράσινο Μίλι», «Misery» (με την ασύλληπτη Κάθι Μπέιτς), «Στάσου Πλάι Μου», «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ», «Καρδιές στην Ατλαντίδα» (με τον Άντονι Χόπκινς), «Ο Θόλος» (επική σειρά).Στο «Ινστιτούτο» (εκδόσεις Κλειδάριθμος σε μετάφραση Έφης Τσιρώνη), που διάβασα κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ο άξονας του μυθιστορήματος είναι η απάνθρωπη μεταχείριση των παιδιών, ένας προβληματισμός που δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρος.
Σ’ αυτό, ο 12χρονος Λουκ έχει απαχθεί βίαια και ξυπνάει έγκλειστος στο Ινστιτούτο, σ’ ένα δωμάτιο ίδιο με το δικό του, αλλά χωρίς παράθυρα. Έξω από τη δική του πόρτα υπάρχουν άλλες πόρτες, πίσω από τις οποίες κρατούνται άλλα παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες, όπως η τηλεπάθεια και η τηλεκίνηση. Έχουν έρθει κι αυτά εδώ με παρόμοιο τρόπο. Σ’ αυτό το ίδρυμα, η διευθύντρια κυρία Σίγκσμπι, και το προσωπικό της, είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στον σκοπό τους: να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη των παιδιών στην οποία οφείλουν τα υπερφυσικά τους χαρίσματα και γι’ αυτό το στόχο δεν έχουν ηθικούς ενδοιασμούς. Αν συνεργάζεσαι, κερδίζεις μάρκες για τους αυτόματους πωλητές σνακ και αναψυκτικών. Αν όχι, η τιμωρία είναι σκληρή. Ένα-ένα, τα παιδιά εξαφανίζονται και ο 12χρονος Λουκ προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από ένα καλά οργανωμένο σύστημα.
