«Κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα», λένε οι Αγγλοσάξονες και δεν έχουν άδικο. ρωτήστε και τον Έλληνα πρώην υπουργό Οικονομικών με τα χαβανέζικα πουκάμισα. Είναι τόσο παλιό το ρητό, όσο και η φράση «το μέσο είναι το μήνυμα» που είχε στη δεκαετία του 1960 ο Μάρσαλ Μακλιούαν, Καναδός φιλόσοφος, του οποίου το έργο αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της μελέτης της θεωρίας των Μέσων Ενημέρωσης.Είναι αυτός που επινόησε και τον όρο Παγκοσμιοποίηση και προέβλεψε τον Παγκόσμιο Ιστό, τριάντα ολόκληρα χρόνια προτού αυτός εφευρεθεί. Bέβαια αυτό δεν του αναγνωρίστηκε αμέσως, αλλά η εξέλιξη τον έκανε γνωστό και το έργο του αναγνωρίστηκε. Πολλοί μάλιστα, παρεξήγησαν τη φράση «το μέσο είναι το μήνυμα» και την ερμήνευσαν όπως ήθελαν, διότι δεν κάθισαν να μελετήσουν το έργο του, ούτε και τα έργα κάποιων συναδέλφων του Μακλιούαν, καθηγητών, που μελετούσαν την ανθρώπινη συμπεριφορά και τις επιρροές που δέχεται.
Ουσιαστικά, για να μη μακρηγορώ, ο Μάρσαλ Μα-κλιούαν λέγοντας «το μέσο είναι το μήνυμα» σχολίαζε θεωρίες άλλων καθηγητών πάνω «στο ευφυές και ορθολογικό επίπεδο της συνείδησης» όπου το περιεχόμενο είναι το μήνυμα. Αλλά έτσι είναι η ζωή στα αδηφάγα Μέσα, που άρπαξαν τη λέξη Μέσο και συμπέραναν πως «ό,τι και να πούμε εμείς, δηλαδή τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτό είναι και το μήνυμα που πρέπει να εισπράξει ο αναγνώστης ή ακροατής ή τηλεθεατής».
Έτσι έγινε και η έκρηξη του «λεφτά υπάρχουν» που είχε πει ο ακατονόμαστος το 2009, ο οποίος όμως έλεγε: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά, θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων». Σιγά μη άφηναν ολόκληρο αυτό το κατεβατό οι διαπλεκόμενοι με τα Μέσα Ενημέρωσης, που όταν θέλουν να σε στραβώσουν τελείως, αλλάζουν ακόμα και τα νοήματα των λέξεων, για να μη σου πω ότι δημιουργούν και νέες λέξεις (όπως επί κυβερνήσεως ΣυρΙ-ΖΑΝΕλ), ώστε να χάνεις το μπούσουλα.
Ανέφερα όλα τα προηγούμενα, επειδή με ρωτούν αυτοί που με διαβάζουν, γιατί δεν στηλιτεύω κάποια πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, ειδικά όταν αυτά προσβάλλουν την ηθική και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γράφω φίλοι μου, λαβαίνοντας υπόψη ότι «κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα» και είναι καλή δημοσιότητα (για τον πολίτη) όταν αναπαράγεται η ασυνέπεια ή και η γελοιότητα ενός πολιτικού. Είναι όμως κακή δημοσιότητα όταν αναπαράγονται αποκρουστικές σκέψεις ανθρώπων ασήμαντων που δεν παίζουν ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά έχουν ρόλο σε παιχνίδια τηλεόρασης.
Ουσιαστικά, για να μη μακρηγορώ, ο Μάρσαλ Μα-κλιούαν λέγοντας «το μέσο είναι το μήνυμα» σχολίαζε θεωρίες άλλων καθηγητών πάνω «στο ευφυές και ορθολογικό επίπεδο της συνείδησης» όπου το περιεχόμενο είναι το μήνυμα. Αλλά έτσι είναι η ζωή στα αδηφάγα Μέσα, που άρπαξαν τη λέξη Μέσο και συμπέραναν πως «ό,τι και να πούμε εμείς, δηλαδή τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτό είναι και το μήνυμα που πρέπει να εισπράξει ο αναγνώστης ή ακροατής ή τηλεθεατής».
Έτσι έγινε και η έκρηξη του «λεφτά υπάρχουν» που είχε πει ο ακατονόμαστος το 2009, ο οποίος όμως έλεγε: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα διεκδικήσεις, αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος, αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Αλλά αυτά, θέλουν σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων». Σιγά μη άφηναν ολόκληρο αυτό το κατεβατό οι διαπλεκόμενοι με τα Μέσα Ενημέρωσης, που όταν θέλουν να σε στραβώσουν τελείως, αλλάζουν ακόμα και τα νοήματα των λέξεων, για να μη σου πω ότι δημιουργούν και νέες λέξεις (όπως επί κυβερνήσεως ΣυρΙ-ΖΑΝΕλ), ώστε να χάνεις το μπούσουλα.
Ανέφερα όλα τα προηγούμενα, επειδή με ρωτούν αυτοί που με διαβάζουν, γιατί δεν στηλιτεύω κάποια πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, ειδικά όταν αυτά προσβάλλουν την ηθική και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γράφω φίλοι μου, λαβαίνοντας υπόψη ότι «κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα» και είναι καλή δημοσιότητα (για τον πολίτη) όταν αναπαράγεται η ασυνέπεια ή και η γελοιότητα ενός πολιτικού. Είναι όμως κακή δημοσιότητα όταν αναπαράγονται αποκρουστικές σκέψεις ανθρώπων ασήμαντων που δεν παίζουν ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά έχουν ρόλο σε παιχνίδια τηλεόρασης.
(Δημοσιεύτηκε 12/9/20 στην έντυπη Αμαρυσία)