Λοιπόν, μεταξύ μας. Εάν αυτή η επιδημία είχε πέσει δυο-τρία χρόνια νωρίτερα, τότε που οι πλημμύρες στη Μάντρα και η φωτιά στο Μάτι εθεωρούντο «Μια στραβή στη βάρδια» και την εποχή του «Τι να τα κάνεις μωρέ τα δυο χιλιάρικα; Θα τα έτρωγες», τώρα με τον κορωνοϊό δεν θα είμαστε αποκλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά θα κυκλοφορούσαμε στα πάρκα και τις πλατείες στην τρελή χαρά και θα συζητούσαμε στις καφετέριες εάν ο κορωνοϊός είναι προϊόν του καπιταλισμού ή του σοσιαλισμού.
* * *
Άσε που θα βρισκόμαστε σε διαδικασία διαβουλεύσεων με τους πολιτικούς φορείς (ίσως και τις συλλογικότητες) για το εάν θα πρέπει να διεξαχθεί ή όχι δημοψήφισμα για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η επιδημία. Μη γελάς. Με πήρε η επαναστάτρια η ανιψιά μου και μου είπε ότι τα μέτρα περιορισμού μας, είναι αντισυνταγματικά. «Το έγραψε και η Εφημερίδα των Συντακτών» μου είπε εμφατικά.
* * *
Μπήκα κι εγώ στο site της αγνής αυτής εφημερίδας και το διάβασα: «Φυσικά και είναι αντισυνταγματική η απαγόρευση της κυκλοφορίας (…) Είναι αντισυνταγματική γιατί ένας τόσο δραστικός περιορισμός επιβλήθηκε χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση (…) Ο περιορισμός των δικαιωμάτων χρειάζεται να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, όσο πιο έντονος, τόσο περισσότερη» γράφει ο κ. Ακρίτας Καϊδατζής στις 28/3 και συνεχίζει: «Θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα; Βεβαίως. Πολλά θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει τόσο βαθιές παρεμβάσεις σε δικαιώματα. Να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τις πολιτικές δυνάμεις –μια κοινοβουλευτική επιτροπή σε διαρκή συνεδρίαση». Γελάς ακόμα; Το θέμα είναι σοβαρό. Θέλει κοινοβουλευτική επιτροπή ο άνθρωπος! Το φαντάζεσαι;
* * *
«Δεν έχει δίκιο;» με ρωτά στο εικονοτηλέφωνο η ανιψιά μου άβαφη και αχτένιστη, διότι πού να βρει κομμώτρια… Της απαντώ ότι εάν ο πρωθυπουργός προέβαινε σε αναστολή των σχετικών άρθρων του Συντάγματος, τότε θα τον αποκαλούσαμε Μεταξά και Γιώργο Παπαδόπουλο και δεν θα της άρεσε, ούτε αυτό. Έχει τρελαθεί ο κόσμος.
* * *
Μια φίλη μου μάλιστα στο φέισμπουκ ανέβασε (με προειδοποίηση Spoiler Alert), μια ανάρτηση με θέμα «10 ταινίες που στο τέλος κερδίζει ο … κακός», για να έχουμε να βλέπουμε στα χρόνια της κλεισούρας! Τι να την κάνω την προειδοποίηση κορίτσι μου; Αν δεν τις έχω δει, μου τις αποκαλύπτεις μια-μια οπότε χάνεται η μαγεία τους. Αν έχω δει μερικές, μου αποκαλύπτεις τις υπόλοιπες. Χαμένος κόπος η ανάρτηση.
* * *
Γι αυτό σου λέω: Εκτός από λοιμωξιολόγους σε λίγο θα χρειαζόμαστε και ψυχαναλυτές.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στη σημερινή έντυπη Αμαρυσία)