Ο Γερμανός σκηνοθέτης τουρκικής καταγωγής Φατίχ Ακίν (των «Μαζί ή τίποτα» και «Μαζί Ποτέ»), που κατά το παρελθόν μας έχει δώσει δείγματα της αγάπης του για τους ανθρώπους του περιθωρίου της κοινωνίας και συμπόνιας για όσους υποφέρουν, αυτή τη φορά μας αιφνιδιάζει με την πραγματική
ιστορία ενός κατά συρροήν δολοφόνου, η οποία όμως είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάιντς Στρουνκ που με τη σειρά του είναι εμπνευσμένο από τον πραγματικό και ταραγμένο δολοφόνο Φρις «Φίτε» Χόνκα.
ιστορία ενός κατά συρροήν δολοφόνου, η οποία όμως είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Χάιντς Στρουνκ που με τη σειρά του είναι εμπνευσμένο από τον πραγματικό και ταραγμένο δολοφόνο Φρις «Φίτε» Χόνκα.
Σε αντίθεση με το βιβλίο του Χάιντς Στρουνγκ, στην ταινία δεν απεικονίζεται η προέλευση αυτού του ανθρώπου και ποια ήταν τα παιδικά του χρόνια. Δεν αναζητείται η αιτία για τις κτηνωδίες του. Ο Φατίχ Ακίν από την πρώτη σεκάνς μπαίνει στο «ζουμί» της ταινίας με την ωμή απεικόνιση του πρώτου εγκλήματος και της λεπτομερούς κατάληξης του πτώματος (το γράφω ευγενικά) από τον μεθυσμένο Φίτε Χόνκα.
Στη συνέχεια, ασχολείται με πολλά κοινωνικά θέματα μέσα από τους θαμώνες του «Χρυσού γαντιού», που τους παρουσιάζει ως φόντο της ιστορίας μέχρι να βρεθεί το δεύτερο θύμα.
Η ταινία δεν είναι απλά μια αιματοβαμμένη ταινία φρίκης και τρόμου (σπλάτερ, στα ελληνικά) έχει μια λογικοφανή πλοκή. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο άσχημος Χόνκα, με την σπασμένη του μύτη, τα χαλασμένα δόντια και το χαρακτηριστικό αλληθώρισμα δεν είναι από τους ανθρώπους που κάνεις εύκολα παρέα. Έτσι μοναξιά του τον οδηγεί στο πιοτό, το πιοτό στον ασυγκράτητο αλκοολισμό και από εκεί στην απέχθειά του προς όλους εκείνους που δεν του δίνουν σημασία και περισσότερο τις γυναίκες που τον αποκρούουν ωμά και με χαρακτηρισμούς.
Αν το μυθιστόρημα τον περιγράφει να διαθέτει ίχνη ανθρωπιάς τα οποία χάνονται στην πορεία μέχρι τη μεταμόρφωσή του σε κτήνος, αυτό δεν ενδιαφέρει τον Φατίχ Ακίν, ο οποίος αποφάσισε να ασχοληθεί με έναν serial killer χωρίς τις ωραιοποιήσεις του χολιγουντιανού σινεμά («δεν κάνει Τζόκερ»).
Τα βγάζει όλα στη φόρα και όποιος ετοιμάζεται να δει Φατίχ Ακίν με σχολιασμό της κοινωνίας και της καθημερινότητας των λούμπεν, να το ξεχάσει. Μαύρο χιούμορ μπορεί να διακρίνεται σε κάποιες σκηνές. Από εκεί και πέρα όμως, η παρακμιακή ατμόσφαιρα το καδράρισμα, οι εικόνες μπορεί να είναι καλλιτεχνικά άψογα και οι ερμηνείες εξίσου καλές, αλλά η μυρωδιά από τη σήψη είναι δυνατόν να σπάσει τα ρουθούνια του θεατή και η παρακμή της κοινωνίας μοιάζει να έρχεται μαζί με το σκοτάδι που τυλίγει την αίθουσα.
Ο Φατίχ Ακίν ξαφνιάζει μ’ αυτή την ταινία. Δεν ξέρω όμως εάν ξαφνιάζει ωραία. (Κριτική μου στο myfilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 5/12/19
Είδος: Δράμα, Θρίλερ, Τρόμου, Αστυνομική
Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν
Παίζουν: Γιόνας Ντάσλερ, Μαργκαρέτε Τίσελ, Χαρκ Μπομ, Μαρκ Χόσμαν, Άνταμ Μπουσδούκος
Σύνοψη: Αμβούργο, δεκαετία του ‘70. Με μια πρώτη ματιά, ο Φρις «Φίτε» Χόνκα είναι ένα αξιολύπητο, χαμένο κορμί όπως τόσοι άλλοι γύρω του. Ο «άνδρας με το παραμορφωμένο πρόσωπο» περνάει τις νύχτες του μεθώντας στο καταγώγιο «Το Χρυσό Γάντι» και κυνηγώντας μοναχικές γυναίκες για λίγη συντροφιά. Κανείς από τους θαμώνες δεν μπορεί να υποψιαστεί ότι ο φαινομενικά άκακος Φίτε είναι στην πραγματικότητα ένα τέρας.
Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα που πριν χρόνια σόκαραν τη Γερμανία, το θρίλερ του Φατίχ Ακίν αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα που δολοφόνησε και διαμέλισε πολλές γυναίκες, με φόντο το αγαπημένο του μπαρ, όπου οι μεθύστακες θαμώνες συγκινούνται με γλυκανάλατα τραγούδια και το ποτό μετατρέπεται σε αντανακλαστικό ενάντια στον πόνο, τη λαχτάρα και τον καημό. Ο Ακίν μένει μακριά από παγίδες ωραιοποίησης των σίριαλ κίλερ και κοιτάζει κατάματα την σκοτεινή καρδιά της ανθρωπότητας. (Διανομή: Seven Films)
