Το σκηνοθετικό ντεπούτο της Μπρι Λάρσον (του Captain Marvel), δεν σε τρελαίνει, αλλά είναι αρκετά γλυκό και συμπαθητικό. Η Λάρσον υποδύεται μια κοπέλα, την Κιτ, επίμονη που προσπαθεί να δείξει την αξία της και να γίνει αποδεκτή σε έναν κόσμο, που για τα μέτρα της είναι λίγο bigger than her.
Μεγάλη κοπέλα με ιδέες, αλλά παιδική και αλαφροΐσκιωτη συμπεριφορά. Δεν λέει να μεγαλώσει, ουσιαστικά. Έχει τα όνειρά της, αντιστέκεται και ονειρεύεται… να αποκτήσει έναν μονόκερο, που ήταν το παιδικό της όνειρο.
Αποτυγχάνει στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενθαρρύνεται από τους γονείς της, αλλά δεν το αποδέχεται και προσπαθεί να εργαστεί αλλού, ακόμα και ως υπάλληλος αρμόδια… φωτοτυπικού μηχανήματος σε διαφημιστική εταιρεία. Εκεί θα της δοθεί η ευκαιρία να αναδείξει το καλλιτεχνικό της ταλέντο στη δημιουργία διαφημιστικού concept, αλλά…
Αποτυγχάνει στη Σχολή Καλών Τεχνών, ενθαρρύνεται από τους γονείς της, αλλά δεν το αποδέχεται και προσπαθεί να εργαστεί αλλού, ακόμα και ως υπάλληλος αρμόδια… φωτοτυπικού μηχανήματος σε διαφημιστική εταιρεία. Εκεί θα της δοθεί η ευκαιρία να αναδείξει το καλλιτεχνικό της ταλέντο στη δημιουργία διαφημιστικού concept, αλλά…
Τελικά, θα λάβει μήνυμα από κάποιον μυστηριώδη τύπο (τον υποδύεται ο Σάμιουελ Τζάκσον) που διαθέτει ένα Κατάστημα Μονόκερων (κάτι σαν εκείνο των Θαυμάτων του κυρίου Μανγκόριους) και της υπόσχεται να της φέρει έναν, οπότε η Κιτ αναθέτει στον Βίρτζιλ (καλός ο Μαμούντου Άθι), έναν συμπαθητικό τύπο που την φλερτάρει και μάλλον είναι ερωτευμένος μαζί της, να της κατασκευάσει ένα μικρό στάβλο στον κήπο της για το μονόκερο. Αυτός, αν την αγαπάει πραγματικά, πρέπει να ή πειστεί σ’ αυτά που πιστεύει η Κιτ, ή να τη βοηθήσει να ωριμάσει χωρίς εκείνη να υποστεί σοκ.
Όπως προανέφερα, γλυκό και τρυφερό παραμύθι για την ενηλικίωση και την προσγείωση στην πραγματικότητα, ή για την προσαρμογή των ονείρων στο πλαίσιο του δυνατού και του εφικτού για να μη δυστυχήσουμε κιόλας χωρίς λόγο.
Σκηνικά, κοστούμια και χρώματα έχουν μια ειλικρίνεια και παραπέμπουν σε παραμύθι, καθώς και οι ερμηνείες που αγγίζουν τα όρια του καρτούν (ειδικά ο προϊστάμενος της Κιτ, που τον υποδύεται ο Χάμις Λίνκλεϊτερ). Οι γονείς της επίσης (Τζόαν Κιούζακ και Μπράντλεϊ Γουίντφορντ), δεν ξεφεύγουν από αυτό το συνολικό cartoon concept.
Το σενάριο της Σαμάνθα Μακιντάιαρ, δεν διαθέτει νεύρο και είναι άνισο, όχι πάντα ρομαντικό, απέναντι σε γνήσια παραμυθένιους χαρακτήρες, ενώ η σκηνοθεσία της Μπρι Λάρσον δεν αναδεικνύει το «όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας» και παίρνει πάνω της όλη την ευθύνη.
Η ταινία προβλήθηκε εκτός διαγωνιστικού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντου το 2017, μάλλον δεν πήγε καλά και τελικά την πήρε το Netflix και την προβάλλει στην κατηγορία: Δράμα, Κωμωδία, Τρυφερή και Ιδιόρρυθμη (Κριτική μου στο myFilm.gr)
INFO
Προβάλλεται από 5/4/19 (Netflix)
Είδος: Κομεντί, Τρυφερή, Ιδιόρρυθμη
Σκηνοθεσία: Brie Larson
Παίζουν: Brie Larson, Mamoudou Athie, Bradley Whitford, Joan Cusack, Karan Soni, Ryan Hansen, Hamish Linklater, Annaleigh Ashford
Σύνοψη: Μια φαντασμένη ζωγράφος ονόματι Kit,, που απέτυχε στη Σχολή Καλών Τεχνών και δουλεύει ως υπάλληλος γραφείου, αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της. Δουλεύοντας σε μία προσωρινή δουλειά που δεν την οδηγεί σε κάτι καλύτερο, θα δεχτεί μία μυστηριώδη πρόσκληση για ένα μαγαζί, που ο ιδιοκτήτης του της υπόσχεται να εκπληρώσει τα παιδικά της όνειρα.
