Χθες στην παραλία διάβασα και το δεύτερο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ το «Η Γκουέντι και το κουτί» (152 σελίδες, μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη), που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Αυτή τη φορά, ο Κινγκ δεν το έχει γράψει μόνος του, αλλά παρέα με τον Ρίτσαρντ Τσίζμαρ, έργα του οποίου, όπως διάβασα, έχουν δημοσιευτεί σε πολλά περιοδικά, όπως το Ellery Queen’s Mystery Magazine, αλλά και σε πλήθος εκδόσεων της σειράς The Year’s 25 Finest Crime and Mystery Series. Αναφέρεται δε, ότι ο Τσίζμαρ έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο World Fantasy, τέσσερις φορές με το International Horror Guild Award, καθώς και με το βραβείο της HWA.
Δεν αναφέρεται σε ποιόν από τους δύο ανήκει η ιδέα και σε ποιόν η αφήγηση της «Γκουέντι και του κουτιού με τα κουμπάκια», αλλά όταν το ολοκλήρωσα και με τη γνώση που διαθέτω γύρω από τον Κινγκ, υποψιάζομαι ότι η κεντρική ιδέα ανήκει μάλλον στον Τσίζμαρ, στον οποίο οφείλεται και το φινάλε. Ενώ, η εξέλιξη της ιστορίας διαθέτει όλα εκείνα τα αφηγηματικά στοιχεία που έχουν κάνει τον Κινγκ να ξεχωρίζει ως σπουδαίος αφηγητής και παραμυθάς.
Για τον τρόμο, που προκαλούν οι ιστορίες του Κινγκ, επίτρεψέ μου να σου πω ότι είναι ένα υποκειμενικό στοιχείο, στην περιγραφή του οποίου έχει τρέξει πολύ νερό στο αυλάκι από τις απαρχές των ιστοριών τρόμου (όπως έχουν ταυτοποιηθεί) μέχρι σήμερα. Αν ξεκινούσα από τους Πόε και Λάβκραφτ, θα έλεγα ότι τα περισσότερα από τα έργα του Λάβκραφτ είναι του είδους, που δεν θα ήθελα να ξαναδιαβάσω (μπρρ, ανατρίχιασα που τα θυμήθηκα), ενώ του Πόε θα μπορούσα, αντιμετωπίζοντάς ως λυρικά ή ποιητικά (ήταν και ποιητής ο άνθρωπος). Αντίθετα, του Κινγκ είναι πολλά, που αν είχα χρόνο θα ήθελα πολύ να τα ξαναδιαβάσω, όπως ας πούμε το «Θόλο» ή το «22/11/63» ή το «Κύριος Μερσέντες» (για να θυμηθώ μερικά πρόσφατα από τις εκδόσεις Bell) και «Η Γκουέντι και το κουτί» συγκαταλέγεται σ’ αυτά.
Πρόκειται για μια αριστουργηματική ιστορία, ανάληψης ευθυνών και ενηλικίωσης, με φόντο μια φυσιολογική περιέργεια αλλά και έναν υποβόσκοντα μεταφυσικό τρόμο. Αλλά καλύτερα να σου κεντρίσω το ενδιαφέρον με την υπόθεση: «Είναι καλοκαίρι του 1974 και η 12χρονη Γκουέντι Πίτερσον δέχεται ένα κουτί που της προσφέρει ένας μυστηριώδης άντρας. Οκτώ πολύχρωμα κουμπιά το στολίζουν, που όπως ισχυρίζεται ο άγνωστος, θα τη βοηθήσουν στη ζωή της. Ταυτόχρονα όμως την προειδοποιεί: Το κουτί δίνει δώρα, όμως αυτά είναι μικρή ανταμοιβή σε σχέση με την ευθύνη, που αναλαμβάνει να το φυλάξει. Πράγματι, υπέροχα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν στην Γκουέντι, η οποία αντιλαμβάνεται ότι έχει αναλάβει τεράστιες ευθύνες απέναντι στον εαυτό της, στις φίλες της και ίσως απέναντι και… στην ανθρωπότητα.
Αυτό είναι το σύμπαν των Κινγκ και Τσίζμαρ. Τόσο γοητευτικό και συναρπαστικό…