Είδος: Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν
Παίζουν: Έλ Φάνινγκ, Τζένα Μαλόουν, Μπέλα Χίθκοουτ, Άμπεϊ Λι, Καρλ Γκλούσμαν, Κιάνου Ριβς, Κριστίνα Χέντρικς, Ντέσμοντ Χάρινγκτον
Προβάλλεται από 6/10/16
Σύνοψη: Όταν η Τζέσι, ένα 16χρονο επίδοξο μοντέλο, μετακομίζει στο Λος Άντζελες, τα νιάτα και η ζωντάνια της καταβροχθίζονται από μια ομάδα γυναικών, με εμμονή στην ομορφιά, που θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, για να πάρουν αυτό που έχει (Διανομή: Tanweer).
Κριτική: Παρακολουθείς την ταινία και αν εξαιρέσεις τη μουσική του Κλιφ Μαρτίνεζ που πραγματικά σε στέλνει αλλού, νομίζεις ότι κάπου τα έχεις ξαναδεί όλα αυτά.
Η ιστορία του όμορφου κοριτσιού από την αμερικανική ενδοχώρα, το οποίο πάει στο Χόλιγουντ για να κάνει καριέρα ηθοποιού ή μοντέλου, δεν έχει απασχολήσει και λίγες φορές τον κινηματογράφο. Ο τρόπος όμως που αντιμετωπίζει την ιστορία ο Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, η αισθητική του, η φωτογραφική και μουσική ατμόσφαιρα, ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα.
Ο Ρεφν προσπαθεί να ακολουθήσει τον Ντέιβιντ Λιντς στο κορυφαίο Mulholland Drive του 2011. Τρέχει, αλλά δεν τον φτάνει. Στην «ατμοσφαιρική» διαδρομή του, συναντά και το Holy Motors του Λεό Καράξ (2012), αλλά πάλι δεν το φτάνει. Ούτε και το «Μόνον οι εραστές μένουν ζωντανοί» του Τζιμ Τζάρμους (2013), με την underground μουσική του και την αισθητικής τελειότητας φωτογραφία του, μπορεί να αγγίξει. Καμία σχέση.
Αναφέρθηκα σε τρεις θεματικά άσχετες –και μεταξύ τους- ταινίες, που όμως ακολουθούν την ίδια περίπου αισθητική για να μπορέσω να επικεντρωθώ στο The Neon Demon, το οποίο εκτός από την υποβλητική μουσική του Μαρτίνεζ, διαθέτει φωτογραφία με έμπνευση (υπέροχα κάδρα, χρωματικές αντιθέσεις, έντονο φως, σκοτάδι) και υπέροχα κορίτσια. Για τα οποία είναι πραγματικός εφιάλτης να γνωρίζουν ότι έχουν ημερομηνία λήξης γύρω στην ηλικία των 25 και να ζουν με την αγωνία του ανθρωποφάγου (στην κυριολεξία) ανταγωνισμού.
(Κριτική μου για το myfilm.gr)
(Κριτική μου για το myfilm.gr)