Araya

Υπόθεση: 24 ώρες στη ζωή των εργατών σε μια  από τις πιο στέρφες περιοχές του κόσμου, όπου οι άνθρωποι από το 1500 βασίζονταν αποκλειστικά σε αυτά που τους έδινε η θάλασσα: αλάτι και ψάρια. 24 ώρες που διήρκησαν 450 χρόνια. 24 επαναλαμβανόμενες  ώρες από τη ζωή των κατοίκων της Araya. Η ζωή των Salineros πριν την έλευση της βιομηχανικής επανάστασης.

Κριτική: Η Αράγια είναι μια απομεμακρυσμένη περιοχή της νοτιοανατολικής Βενεζουέλας, σήμερα τουριστικό αξιοθέατο, με ένα τεράστιο κάστρο που είχε κτισθεί στην άκρη της ομώνυμης χερσονήσου, προς την Καραϊβική, προκειμένου να κρατάει μακριά τους πειρατές της Καραϊβικής, μιας και οι Ισπανοί πρωτοπόροι κατακτητές είχαν ανακαλύψει ότι από τα κοχύλια μπορούσαν να βγάζουν μαργαριτάρια.

Σ’ αυτόν τον ξερότοπο και αφού τα μαργαριτάρια είχαν εξαντληθεί, από το 1500 και μέχρι το 1950 περίπου, που επέλασε η… ανάπτυξη, οι λιγοστοί κάτοικοι της περιοχής ζούσαν αποκλειστικά από τα προϊόντα της θάλασσας: Τα ψάρια και το αλάτι.

Η Μαργκό Μπενασεράφ, με ωμό ρεαλισμό και με σημασία στη λεπτομέρεια, αποτυπώνει 24 ώρες
από τη ζωή των λιγοστών κατοίκων, που από μικρή ηλικία συνηθίζουν να ζουν σκληρά εργαζόμενοι το πρωί και τρυφερά αναπαυόμενοι το βράδυ με τις οικογένειές τους (όσοι δεν έχουν βραδινή βάρδια, δηλαδή)..

Σκληρή είναι επίσης και η ασπρόμαυρη φωτογραφία (το ντοκιμαντέρ έχει γυριστεί το 1959), με στιγμές οπτικής ξεκούρασης, από την ανάπαυση των εργατών στη σκιά κάτω από τα λιγοστά αλμυρίκια ή από τις στιγμές που ζουν μέσα στα σπίτια τους, ενώ χαρακτηριστικές είναι και οι σκηνές με τα μικρά παιδιά, που ζουν παίζοντας ή βοηθώντας όταν γίνονται έφηβοι.

Άψογο ντοκιμαντέρ και εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Σκηνοθεσία: Μαργκό Μπενασεράφ

Προβάλλεται από 30/4/2015 (στην Αλκυονίδα)

(Κριτική μου στο myfilm.gr)