Προχθές στο σπίτι χτύπησε το σταθερό τηλέφωνο, που είναι στο όνομα της γυναίκας μου και μόλις το σήκωσε της είπαν ότι ήταν από μια εταιρεία δημοσκοπήσεων και ήθελαν να της κάνουν μερικές ερωτήσεις. Επειδή η Αθηνά ήταν πολύ απασχολημένη εκείνη τη στιγμή και ήθελε να φύγει στη συνέχεια, τους ρώτησε εάν μπορεί να απαντήσει ο σύζυγος. Της απάντησαν «βεβαίως» και έτσι η ασύρματη συσκευή πέρασε στα χέρια μου.
«Καλημέρα σας, θα μπορούσατε να μας απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις για μια δημοσκόπηση που κάνουμε;», με ρωτάει ευγενικά ένας νεαρός.
«Και βέβαια, περί τίνος πρόκειται και ποια εταιρεία είστε;»
«Και βέβαια, περί τίνος πρόκειται και ποια εταιρεία είστε;»
«Είμαστε από την (όνομα πολύ γνωστής εταιρείας) και το ερωτηματολόγια αφορά τις τηλεπικοινωνίες. Πείτε μας πρώτα το έτος γεννήσεώς σας, για τα ηλικιακά στοιχεία της δημοσκόπησης…».
Αναφέρω το έτος γεννήσεως και ο νεαρός χωρίς άλλη ερώτηση, τι μου λέει; «Α, κρίμα. Εμείς θέλουμε κάποιον που να μπορεί να χρησιμοποιεί ίντερνετ, αλλά δεν πειράζει, καλημέρα σας» και μου κλείνει το τηλέφωνο.
Έτσι δεν πρόλαβα να ρωτήσω εάν αυτή ήταν δική του άποψη, ή ήταν η πολιτική της εταιρείας του.
Δεν θα κάνω σχόλια σήμερα χρονιάρα μέρα, που έχω και τα γενέθλιά μου, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ, ότι εάν έτσι γίνονται και οι άλλες δημοσκοπήσεις, τότε αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα.