Υπόθεση: Νέα Υόρκη, άμεσο μέλλον: ο Έρικ Πάρκερ, ένας 28χρονος οικονομολόγος που ονειρεύεται να ζήσει σε έναν διαφορετικό πολιτισμό, βλέπει μια σκιά να ρίχνει το πέπλο της πάνω από τον γαλαξία της Γουόλ Στριτ, του οποίου είναι ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος. Καθώς διασχίζει με τη λιμουζίνα του το Μανχάταν τα μάτια του παραμένουν κολλημένα στην ισοτιμία του Γεν, που ανεβαίνει επικίνδυνα καταστρέφοντας τις επενδύσεις του. Στο μεταξύ, άγριες διαμάχες ξεσπούν στους δρόμους της πόλης και η παράνοια κλιμακώνεται με τη διαπίστωση ότι επίκειται η δολοφονία του.
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
Με τους: Ρόμπερτ Πάτινσον, Σαμάνθα Μόρτον, Πολ Τζιαμάτι, Ζιλιέτ Μπινός, Ματιέ Αμαλρίκ
Κριτική: …και επειδή αγαπητέ μου αναγνώστη, η απορία σου είναι «να δω τελικά το έργο αυτό του Κρόνεμπεργκ ή όχι;», πρέπει να σε ενημερώσω ότι παρά το θεαματικό τρέιλερ της ταινίας, αυτή είναι γυρισμένη (κατά 70%) μέσα στη λιμουζίνα του golden boy Πάτινσον. Μέσα στην κοσμάρα του δηλαδή. Και στα τέτοια του, που έξω χαλάει ο κόσμος. Αυτός θέλει να πάει να κουρεύεται, κάνοντας προηγουμένως σεξ -και- με την Μπινός (τη γνωστή Ζυλιέτ) και ελέγχοντας τον προστάτη του, που είναι «ασύμμετρος» κατά τον ουρολόγο του, ο οποίος –πίστεψέ με- σκαλίζει τον πρωκτό του Πάτινσον υπέρ το δέον.
Μην περιμένεις κάποια δράση, δηλαδή, αλλά μια επί του οχήματος (που κινείται με ταχύτητα χελώνας) στατικότητα, που γεμίζει με κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικές αμπελοφιλοσοφίες τού στυλ «τα άγχη και οι φοβίες της κοινωνίας απελευθερώνουν τα καταπιεσμένα ένστικτα και την παράνοια». Το έχουμε δει και σε άλλες ταινίες.
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον είναι πολύ μικρός (και φυσιογνωμικά) για το ρόλο που του ανατέθηκε, ενώ ο Πολ Τζιαμάτι που εμφανίζεται προς το τέλος της ταινίας (και φυσικά αποζημιώνει τον υπομονετικό φίλο του Κρόνεμπεργκ), κλέβει για λίγα λεπτά της ώρας την παράσταση.
«Η βία», λέει σε κάποια στιγμή ο ήρωας της ταινίας, «απαιτεί και κάποιο ηθικό υπόβαθρο». «Ναι», θα συμπλήρωνα, «όπως μια κινηματογραφική ταινία απαιτεί κάποιο σενάριο».
Τέλος, αγαπητέ μου αναγνώστη, στην απορία σου αν πρέπει να δεις ή όχι την ταινία, θα σου απαντήσω: Αν θέλεις να βιώσεις την ζωή του ήρωα που υποδύεται ο Πάτινσον, διάβασε το «Κοσμόπολις» του Ντον Ντελίλο (εκδ. Εστίας), η υπόθεση του οποίου διαδραματίζεται μέσα σε μια μέρα του Απριλίου του 2000, και στο οποίο η αφήγηση είναι ονειρική, πιο περιγραφική, πιο δεμένη, με διαλόγους κοφτούς και έξυπνους και θα σου προσφέρει άλλη ένταση, που δεν είχε η ταινία. Στο δε βιβλίο, θα καταλάβεις και τη σημασία των ψόφιων αρουραίων, που πετούσαν οι «αγανακτισμένοι» της ταινίας, μέσα στα αριστοκρατικά εστιατόρια και κατά της λιμουζίνας του Πάτινσον.
Καλή ανάγνωση!
(Η ταινία προβάλλεται από 27-9-2012)
(Κριτική μου στο myFilm)