Παρόλο που η ταινία του Γουές Άντερσον διαδραματίζεται σε ένα
νησί, στο οποίο δεν υπάρχουν άλλοι κάτοικοι εκτός από τους προσκόπους
της κατασκήνωσης και όσους έχουν άμεση σχέση με τους πρωταγωνιστές, η
ταινία είναι οικουμενική και τα θέματα που θίγει αφορούν όλη την
κοινωνία, από την εφηβική ηλικία, μέχρι τους ηλικιωμένους.
Ορφανός πρόσκοπος (Jared Gilman) αισθάνεται παρείσακτος, από τη στάση όλων απέναντί του, και αποφασίζει «να την κάνει». Σύμφωνη μαζί του μια γλυκιά και αυστηρή δωδεκάχρονη (Kara Hayward), η οποία παίρνει μαζί της τα βιβλία που της αρέσουν και ένα μικρό πικάπ, ενώ ο πρόσκοπος έχει όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους στο δάσος (τυπικός πρόσκοπος που «λειτουργεί» by the book).
Ορφανός πρόσκοπος (Jared Gilman) αισθάνεται παρείσακτος, από τη στάση όλων απέναντί του, και αποφασίζει «να την κάνει». Σύμφωνη μαζί του μια γλυκιά και αυστηρή δωδεκάχρονη (Kara Hayward), η οποία παίρνει μαζί της τα βιβλία που της αρέσουν και ένα μικρό πικάπ, ενώ ο πρόσκοπος έχει όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους στο δάσος (τυπικός πρόσκοπος που «λειτουργεί» by the book).
«Σύμφωνα με τον κώδικα» όμως λειτουργεί και όλη η μικρή κοινωνία
που τους περιτριγυρίζει (ο ομαδάρχης του Edward Norton, οι γονείς της
μικρής Bill Murray και Frances McDormand, ο αστυνόμος Bruce Willis, η
κυρία της Πρόνοιας Tilda Swinton και ο αρχηγός των προσκόπων Harvey
Keitel), η οποία ενώ ανησυχεί πολύ λογικά, αντιμετωπίζει το θέμα της
εξαφάνισης των δύο νέων παιδιών με τρόπο που τους δημιουργεί μεγαλύτερο
πρόβλημα.
Δεν θα χαρακτήριζα δράμα, αυτή την κωμικοτραγική περιπέτεια, η
οποία φέρνει στην επιφάνεια, νεανικούς έρωτες και ζήλιες, εφηβικά
πείσματα και ψυχολογικές μεταπτώσεις που οδηγούν σε πραγματικά ακραίες
καταστάσεις, γεροντικά πείσματα και μεσηλικιακές αγκυλώσεις, που
φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα στις νεανικές ψυχές. Στην συγκεκριμένη
περίπτωση του σκηνοθέτη Γουές Άντερσον, θα έλεγα ότι η ταινία είναι μια
περιπέτεια με περισσότερες κωμικές και λιγότερες τραγικές καταστάσεις,
που βλέπεται όχι μόνον άνετα, αλλά και με φοβερό ενδιαφέρον.
Στη μεγάλη επιτυχία της ταινίας, συμβάλλει η φωτογραφία με τις
ζεστές αποχρώσεις του χακί των στολών και των χρωμάτων της φύσης, η
τεχνοτροπία του ’60 στα γυρίσματα, για τα οποία δεν έχουν
χρησιμοποιηθεί ψηφιακά εφέ, αλλά τεχνικά μέσα της εποχής που
διαδραματίζεται (μέχρι και μινιατούρες, που οι σύγχρονοι έχουν ξεχάσει
να χρησιμοποιούν), καθώς και η μουσική που συνοδεύει όλες σχεδόν τις
σκηνές του φιλμ.
Άφησα για το τέλος τις ερμηνείες των «γνωστών ονομάτων», που όχι
μόνο μας εκπλήσσουν, αλλά δείχνουν να έχουν πάρει σοβαρά τους ρόλους
τους και διακωμωδούν «το σύστημα» χωρίς να υπερβάλλουν.
Τελικά, όλα είναι στο σωστό μέτρο και η ταινία έξοχη! Δείτε την!
Σκηνοθεσία: Γουές Άντερσον
Με τους: Έντουαρντ Νόρτον, Μπρους Ουίλις, Μπιλ Μάρεϊ, Φράνσες ΜακΝτόρμαντ, Τίλντα Σουίντον, Τζέισον Σβάρτσμαν, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τζάρεντ Γκίλμαν, Κάρα Χέιγουορντ
Με τους: Έντουαρντ Νόρτον, Μπρους Ουίλις, Μπιλ Μάρεϊ, Φράνσες ΜακΝτόρμαντ, Τίλντα Σουίντον, Τζέισον Σβάρτσμαν, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τζάρεντ Γκίλμαν, Κάρα Χέιγουορντ
(Κριτική μου και στο myFilm)