Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 100 αγαπημένες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 100 αγαπημένες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

1/2/11

Οι Διακοπές Του Κ. Ιλό (1953 - Les Vacances De M. Hulot)

Γιατί στις 100: Γιατί ενώ δεν ανήκει χρονολογικά στην κατηγορία του βωβού κινηματογράφου, έχει πρωταγωνιστή έναν τύπο που μιλά ελάχιστα και δημιουργεί ή πέφτει στις γνωστές κλισέ γκάφες του βωβού κινηματογράφου. Πρόκειται για γάλλο ήρωα αντίστοιχο του Σαρλώ, ψηλόλιγνο, άχαρο με παντελόνια που συνήθως φτάνουν μέχρι τον αστράγαλο και κινήσεις που αγγίζουν τα όρια του μπαλέτου. Αλλά σ’ αυτό το φιλμ δεν είναι μόνον ο ήρωας που απασχολεί τον σκηνοθέτη. Είναι ο τρόπος που κάνουν διακοπές οι μεσο- και μικροαστοί γάλλοι, ο τρόπος που συμπεριφέρονται στο καλοκαιρινό θέρετρο, όπου καταφθάνει ο πρωταγωνιστής μας και ανατρέπει κάθε καθιερωμένη συμπεριφορά. Η ταινία δεν είναι μια κωμωδία που βασίζεται πάνω στον κ. Ιλό. Είναι μια κοινωνική κριτική, δια μέσου του κ. Ιλό, μια παρατήρηση πολλών μικρών λεπτομερειών που δίνουν ένα εξωφρενικό κοινωνικό σύνολο. Μια παρατήρηση, που δεν είναι κουτσομπολίστικη, αλλά εκλεκτική και αριστοκρατική. Εξαιρετικά έξυπνη και διασκεδαστική ταινία, η οποία συνιστάται για πλήρη χαλάρωση.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει υπόθεση. Απλά, ακολουθούμε το μοναχικό κ. Ιλό, να παίρνει την άδειά του και να πηγαίνει για διακοπές σε παραλιακό θέρετρο.
Σκηνοθεσία – Πρωταγωνιστής: Ζακ Τατί

Σιωπηλός Μάρτυς (1958 – Rear Window)

Γιατί στις 100: Γιατί είναι κινηματογράφος… μέσα στον κινηματογράφο. Μια ταινία αγωνίας, από έναν επιδέξιο σκηνοθέτη που μας πείθει «με ευγενικό τρόπο», ότι το να κρυφοκοιτάζουμε μέσα από το παράθυρό μας τις κινήσεις των γειτόνων, μπορεί να εξελιχθεί σε τρομερά επικίνδυνη υπόθεση. Μη σας πω και μοιραία. Καλύτερα να παρακολουθούμε τηλεόραση, που λέει ο λόγος. Ευρηματικό σενάριο, σωστά δομημένοι χαρακτήρες και εξαιρετικές ερμηνείες είναι τα χαρακτηριστικά της ταινίας, την οποία πολλοί σκηνοθέτες μιμήθηκαν αργότερα. Ήταν υποψήφια και για 4 Όσκαρ.
Υπόθεση: Επαγγελματίας φωτογράφος καθηλώνεται σπίτι του, λόγω του σπασμένου του ποδιού και περνάει την ώρα του παρατηρώντας τους γείτονες με τον τηλεφακό της μηχανής του, από το πίσω παράθυρο, που βλέπει σε πολυκατοικία αρκετών διαμερισμάτων. Ώσπου θα γίνει μάρτυρας ενός εγκλήματος, κατά τα φαινόμενα. Ποιος θα τον πιστέψει όμως, όταν δεν έχει άλλες αποδείξεις εκτός από το γεγονός ότι κρυφοκοίταζε; Έτσι, αναλαμβάνει να αποκαλύψει το υποτιθέμενο έγκλημα, χρησιμοποιώντας την όμορφη φίλη του, που τον επισκέπτεται πότε – πότε. Το κακό είναι ότι ο ύποπτος για το φόνο, αντιλαμβάνεται τις κινήσεις τους και αντιδρά.
Σκηνοθεσία: Άλφρεντ Χίτσκοκ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Στιούαρτ, Γκρέις Κέλι

Τα παιδιά των ανθρώπων (2006 – Children Of Men)

Γιατί στις 100: Όχι μόνο για το πιο δυσάρεστο σενάριο σχετικά με το μέλλον της ανθρωπότητας, όσο για τα καταπληκτικά ντεκόρ της ταινίας, τα οποία αποτελούνται από σημερινές τοποθεσίες φωτογραφημένες και κινηματογραφημένες κατάλληλα. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας (γνήσιας, βασισμένης πραγματικά σε επιστημονικά δεδομένα) που έχω δει, η οποία προσεγγίζει ανατριχιαστικά τη σύγχρονη πραγματικότητα. Πείθει για τη συνέπειά της, στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, ταυτόχρονα ανακαλεί υπαρκτά προβλήματα χωρίς να γίνεται υπερβολική και χωρίς να χρησιμοποιεί φουτουριστικά οπτικά και ηχητικά εφέ.
Υπόθεση: Το 2027, στο Λονδίνο. Πάνω σε ένα πλανήτη όπου πλέον δε γεννιούνται παιδιά, η κοινωνία μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Ο μικρότερος άνθρωπος είναι ηλικίας 17 ετών. Υπερπληθυσμός και ανεργία. Οι μετανάστες διώκονται σαν άγρια ζώα. Αθλιότητα, υποβάθμιση της ζωής και καθημερινός ζόφος. Ο στρατός κάνει κουμάντο παντού. Ο ήρωας μας, παθητικός και απόλυτα συμβιβασμένος, βλέπει αναπάντεχα το μέλλον του κόσμου να εξαρτάται από τη δική του δράση. Πρέπει να σώσει το μοναδικό μωρό που υπάρχει και είναι κοριτσάκι.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν
Πρωταγωνιστούν: Κλάιβ Όουεν, Τζούλιαν Μουρ, Μάικλ Κέιν, Τσάρλι Χάναμ

Match Point (2005)

Γιατί στις 100: Επειδή είναι μια σύγχρονη ματιά στο μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι «Έγκλήμα και τιμωρία» και η ματιά αυτή προέρχεται από τον Γούντι Άλεν, ο οποίος μέσα από αυτή την ταινία σε πρώτο επίπεδο, εξετάζει την τύχη και την επίδρασή της στις ζωές μας. Σε δεύτερο, έχουμε ένα αίσθημα και μπόλικο ερωτισμό, μέσα από μια σχέση πάθους, του οποίου ο σκηνοθέτης εξετάζει και τα όρια. Εξαιρετική η πρώτη Λονδρέζικη ταινία του Άλεν, με ένα σφιχτό και ανατρεπτικό –σε βαθμό κωμωδίας- σενάριο, με μεστούς και όχι επίπεδους χαρακτήρες ενώ οι διάλογοί του είναι εξαιρετικοί, γεμάτοι καυστικό χιούμορ και ειρωνεία. Το τέλος της ταινίας του είναι σαρκαστικό και μελαγχολικό συνάμα να πούμε ότι είναι επηρεασμένο από τον Χίτσκοκ.
Υπόθεση: Νεαρός δάσκαλος τένις, εισέρχεται στον κύκλο μίας εύπορης οικογένειας όταν αναλαμβάνει να κάνει μαθήματα στη κόρη, την οποία και παντρεύεται. Αναπάντεχα, μπλέκεται και σε μία παράνομη σχέση που θα τον βυθίσει σε αδιέξοδο και, όταν αποφασίσει να αναλάβει δράση για να ξεφύγει, τότε θα οδηγηθεί στα άκρα.
Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν
Πρωταγωνιστούν: Τζόναθαν Ράις Μέγιερς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Αλεξάντερ Άρμστρονγκ, Μπράιαν Κοξ, Έμιλι Μόρτιμερ

Οι Ασυγχώρητοι (1992 – Unforgiven)

Γιατί στις 100: Επειδή είναι ένα γουέστερν που καταδικάζει με τον τρόπο του τα γουέστερν, την αδικαιολόγητη βία, την ηθική της εποχής και την υποκρισία. Μια ελεγειακή ταινία, γύρω από τη ζωή στην άγρια δύση και την έννοια της οικογένειας όπως την έβλεπαν τότε. Κατά τ’ άλλα, ένα τυπικό γουέστερν με κορυφούμενη δράση. Με καταπληκτικές ερμηνείες από μια σειρά μεγάλων σε ηλικία, θα έλεγα, ηθοποιών που υποδύονται ήρωες «υπό απόσυρση», αλλά που δεν μπορούν να το βάλουν κάτω. Πρόκειται για άρτια ταινία, η οποία ήταν υποψήφια για 9 Όσκαρ και πήρε 4: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Β’ Αντρικού Ρόλου στον Τζιν Χάκμαν.
Υπόθεση: Πιστολάς, έχει αποσυρθεί και ζει ειρηνικά και φτωχικά ως αγρότης με τα παιδιά του αλλά χωρίς τη γυναίκα του, την οποία βλέπουμε ότι έχει χάσει από την πρώτη σκηνή με βίαιο τρόπο. Όπως σκότωνε κι αυτός παλαιότερα. Ξαφνικά θα μάθει για την επικήρυξη δύο πιστολέρο έναντι 1.000 δολαρίων και θα αναγκαστεί να «επανέλθει», γιατί η οικογένειά του έχει ανάγκη τα χρήματα.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ίστγουντ, Τζιν Χάκμαν, Μόργκαν Φρίμαν, Ρίτσαρντ Χάρις

Koyaanisqatsi (1983)

Γιατί στις 100: Επειδή μιλούσε για το περιβάλλον… χωρίς λόγια σε μια περίοδο που δεν είχε αρχίσει ακόμα η φιλολογία για το μέλλον του πλανήτη μας. Το φιλμ είναι από εκείνα που σου εντυπώνονται. Θέλεις οι ανεπανάληπτες σκόρπιες εικόνες; Θέλεις η πρωτότυπη μουσική του Philip Glass; Η ταινία σου μένει.
Koyaanisqatsi είναι ινδιάνικη λέξη της φυλής των Χόπι και σημαίνει «ζωή εκτός ισορροπίας» ή «τρελή ζωή» και η ταινία αυτή που είναι η πρώτη και πιο γνωστή του σκηνοθέτη. Οι άλλες δύο είναι οι Powaqqatsi (1988) and Naqoyqatsi (2002) σχετικά με τον άνθρωπο και το περιβάλλον του, αλλά και τη σχέση του με την τεχνολογία.
Δεν έχει διάλογους, δεν έχει αφήγηση. Μόνον εικόνες που μιλούν στην καρδιά σου και στα συναισθήματά σου. Εικόνες από μεγάλες πόλεις, αστικά κέντρα, μικρές κωμοπόλεις και χωριά των Ηνωμένων Πολιτειών. Επί 90 λεπτά, η κάμερα κινείται πάνω, κάτω, κάθετα και οριζόντια, με μακρινά πλάνα ή κοντινά, με αργή, ή γρήγορη κίνηση για να προσδώσει ένταση. Με δύο λόγια είναι μια εκπληκτική ταινία, και, κατά τη γνώμη μου, ένα κλασικό έργο τέχνης.
Σκηνοθεσία: Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

31/1/11

Οι Ζωές Των Άλλων (2006 - Das Leben Der Anderen)

Γιατί στις 100: Γιατί είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με πρωταγωνιστή ένα καθεστώς, το οποίο συντηρούσε την αίγλη και την ισχύ του πατώντας σε 200.000 πληροφοριοδότες που κατέγραφαν μέρα-νύχτα το παραμικρό από τη ζωή των «άλλων», μέσα κι έξω από τους τέσσερις τοίχους της καθημερινότητάς τους. Ένα φιλμ, το οποίο χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικό σενάριο, που υπηρετείται με τη σειρά του άψογα από τους βασικούς ερμηνευτές, ειδικά του κεντρικού ήρωα που σε σαστίζει με την εσωτερικότητα του βλέμματός του. Έχει μια καταθλιπτική και αρκούντως κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και να σκεφτείτε ότι είναι και η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη.
Υπόθεση: Στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984, ο υπουργός Πολιτισμού κάνει τα πάντα για να κατακτήσει μια διάσημη ηθοποιό του θεάτρου, δυστυχώς για εκείνον, παντρεμένη με συγγραφέα ο οποίος περνά κρίση έμπνευσης. Ο υπουργός διατάσσει να παρακολουθείται διαρκώς το ζευγάρι, ελπίζοντας να βρεθεί κάτι πολιτικά «επιλήψιμο» κατά του συζύγου. Καθώς μπαίνει βαθιά μέσα στη ζωή τους, ένας πράκτορας της Στάζι θα αισθανθεί πως η ηθική μπορεί να είναι ισχυρότερη του καθήκοντος.
Σκηνοθεσία: Φλόριαν Χένκελ Φον Ντονερσμάρκ
Πρωταγωνιστούν: Ούλριχ Μύχε,  Σεμπάστιαν Κοχ,  Μαρτίνα Γκέντεκ

Φάργκο (1986 – Fargo)

Γιατί στις 100: Η καλύτερη ταινία «παρεξηγήσεων». Ίσως το πιο ωραίο σενάριο, που ξεκινά σαν σάτιρα και εξελίσσεται σε αστυνομική κωμωδία και τέλος σε μία άκρως βίαιη ταινία. Οι εκπλήξεις πάντως και τα απροσδόκητα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις με αυτά που παρακολουθείς ή αν πρέπει να λυπάσαι για τη νοημοσύνη των ανθρώπων της κεντρικής Αμερικής. Οι ερμηνείες σοβαρές, δίνουν μια άλλη διάσταση στην ειρωνεία της ταινίας, ενώ το παγωμένο περιβάλλον της Μινεσότα και της Βόρειας Ντακότα κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμα πιο υποβλητική. Μια από τις καλύτερες στιγμές των σκηνοθετών, που είναι και σεναριογράφοι ταυτόχρονα.
Υπόθεση: Ένας καταπιεσμένος από τον πεθερό του πλασιέ αυτοκινήτων προσπαθεί να ανοίξει δική του δουλειά αλλά δεν έχει το απαραίτητο χρήμα. Προσλαμβάνει δύο απερίγραπτους τύπους να απαγάγουν τη γυναίκα του, να ζητήσουν λύτρα μέρος των οποίων θα πάρει ο ίδιος για να προχωρήσει τη δουλειά με τον πεθερό του που τον θεωρεί ανίκανο για οτιδήποτε. Όλα όμως πηγαίνουν στραβά, ενώ μια έγκυος αστυνομικίνα θα βρίσκεται στο κατόπι τους.
Σκηνοθεσία: Τζόελ και Ίθαν Κοέν
Πρωταγωνιστούν: Φράνσις Μακ Ντόμαρτ, Γουίλιαμ Μέισι, Στιβ Μπουσέμι

Χορεύοντας Με Τους Λύκους (1990 – Dances With Wolves)

Γιατί στις 100: Βαδίζει στα χνάρια των επικών γουέστερν του Τζον Φορντ, αλλά με ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία, αφού αναδεικνύει τη φιλία του «Χλωμού Προσώπου» με τους Ερυθρόδερμους. Εκτός από τις μαγευτικές εικόνες της Νότιας Ντακότα, που συνοδεύονται από την ανυπέρβλητη μουσική του Τζον Μπάρι, η ταινία καταφέρνει μέσα από αυτή τη φιλία να στείλει και μηνύματα περιβαλλοντικά. Κέρδισε εκτός από το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και άλλα έξι και ας ήταν η πρώτη ταινία του Κέβιν Κόστνερ ως σκηνοθέτη.
Υπόθεση: Τραυματίας νεαρός ανθυπολοχαγός, μετά τον Εμφύλιο δραπετεύει από το νοσοκομείο με ένα σχεδόν άχρηστο πόδι και φεύγει για την απέραντη έρημο, στα όρια της επικρατείας των λευκών, εκεί που αρχίζουν τα εδάφη των Σιού. Πρώτα θα γίνει φίλος με έναν ετοιμοθάνατο από την πείνα λύκο, τον οποίο θα περιθάλψει, ύστερα θα συναντήσει και θα γίνει φίλος με τους Ινδιάνους Σιού, θα ερωτευτεί μια λευκή κοπέλα που έχουν μαζέψει οι Σιού μετά τη δολοφονία των γονιών της και θα ανακηρυχθεί αδερφός τους. Τέλος θα ηγηθεί της φυλής, όταν θα στραφούν εναντίον των λευκών.
Σκηνοθεσία: Κέβιν Κόστνερ
Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Κόστνερ, Μαίρη Μακ Ντόνελ, Γκράχαμ Γκριν.

Οι Αδιάφθοροι (1987 – The Untouchables)

Γιατί στις 100: Είναι η πιο ανάλαφρη ταινία, που αναφέρεται στην εποχή των γκάνγστερς στην Αμερική. Είναι η ταινία που εάν δεν εξυμνεί, τουλάχιστον δικαιολογεί τη βία της εξουσίας. Βλέπεις τους αστυνομικούς να είναι πιο σκληροί και τους θαυμάζεις Είναι σκληρή όσο χρειάζεται για να είναι εύπεπτη και ευπαρουσίαστη όσο απαιτείται για να εκφράσει την εγκληματικότητα της εποχής της ποτοαπαγόρευσης. Όλα είναι εξαίσια σ’ αυτή την ταινία, οι ηθοποιοί που είναι μόνο γοητευτικοί, τα ντεκόρ που είναι πειστικά, τα κοστούμια που είναι Armani, τα αυτοκίνητα που είναι πραγματικά όμορφα, τα τοπία, η σέπια φωτογραφία για να θυμίζει την «παλιά καλή εποχή» και το σενάριο που είναι υποτυπώδες αλλά σε «κρατάει». Η ταινία προτάθηκε για 4 Όσκαρ, αλλά ο Σον Κόνερι κέρδισε το Β’ Αντρικού Ρόλου.
Υπόθεση: Η γνωστή διαμάχη του διάσημου Αλ Καπόνε και του αδιάφθορου αστυνομικού Έλιοτ Νες, δεξί χέρι του οποίου είναι ένας Ιρλανδο-αμερικανός αστυνομικός (ο Κόνερι), που δεν του αρέσει να πηγαίνει «με το σταυρό στο χέρι».
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Ντε Πάλμα
Πρωταγωνιστούν: Κέβιν Κόστνερ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Σον Κόνερι, Άντι Γκαρσία, Ρίτσαρντ Μπράντφορντ

Το Λιοντάρι Το Χειμώνα (1968 – The Lion In Winter)

Γιατί στις 100: Επειδή αποτελεί ένα δραματικό ψυχογράφημα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, η οποία τυγχάνει να αποτελείται από τον βασιλέα Ερρίκο το Β΄, τη βασίλισσα Ελεονώρα της Ακουϊτανίας και τον περίγυρό τους, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια τέλεια μεταφορά του θεατρικού έργου του Τζέιμς Γκόλντμαν, με υποβλητική μουσική από τον Τζον Μπάρι, που ήταν περισσότερο γνωστός από τη μουσική των «Τζέιμς Μποντ φιλμς».
Αν και στο θέατρο είχε παιχτεί σαν ένα διασκεδαστικό μελόδραμα, στο σινεμά παρουσιάστηκε σαν ένα σκληρό δράμα πανούργων χαρακτήρων. Οι ερμηνείες από μια πλειάδα εξαιρετικών ηθοποιών μεταξύ των οποίων εμφανίζονταν για πρώτη φορά ο Άντονι Χόπκινς και ο Τίμοθι Ντάλτον θεωρούνται από τις επιβλητικότερες που έχουν γίνει. Το έργο προτάθηκε για 7 Όσκαρ και κέρδισε 3: Μουσικής, Σεναρίου και κατά το ήμισυ Γυναικείου Ρόλου, μιας και το άλλο μισό κέρδισε η Μπάρμπρα Στρέιζαν στο μιούζικαλ «Ένα Αστείο Κορίτσι».
Υπόθεση: Παιχνίδια εξουσίας και σεξουαλικών σχέσεων μέσα στο παλάτι από δύο σκληρούς και διεφθαρμένους βασιλείς, που δεν υπολογίζουν τίποτα.
Σκηνοθεσία: Άντονι Χάρβεϊ
Πρωταγωνιστούν: Πίτερ Ο’ Τουλ, Κάθριν Χέπμπορν, Τζον Καστλ, Σερ Άντονι Χόπκινς, Τίμοθι Ντάλτον, Τζέιν Μέροου

28/1/11

Αναπαράσταση (1970)

Γιατί στις 100: Όχι μόνο γιατί οριοθετεί το πέρασμα του Ελληνικού Κινηματογράφου από την εμπορική περίοδο στην περίοδο του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου με κύριο χαρακτηριστικό την καλλιτεχνική ματιά, κάτι που καθιέρωσε τον σκηνοθέτη στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά γιατί είναι μια ταινία - κοινωνιολογική μελέτη, πάνω στη μεγάλη ανοιχτή πληγή της ελληνικής υπαίθρου, τη μετανάστευση. Δεν είναι από τις Ελληνικές ταινίες που αντιμετωπίζουν την επαρχία ως ένα γραφικό τοπίο, αλλά ως χώρο που απωθεί τους ανθρώπους του. Στην ταινία, απεικονίζεται αυτό που λέμε «εγκατάλειψη», η «ερήμωση», μετά από προσπάθειες των κατοίκων να βρουν κάτι καλύτερο στα αστικά κέντρα εδώ, ή στο εξωτερικό. Δείχνει μια κοινωνία, που κυριολεκτικά τρώει τη σάρκα της. Ασπρόμαυρη, αργή, με πλάνα πρωτόγνωρα και ανθρώπινες φιγούρες σα μέλη χορού αρχαίας τραγωδίας.
Υπόθεση: Μετανάστης επιστρέφει στο χωριό του μετά από χρόνια και πέφτει πάνω στη γυναίκα του με τον εραστή της. Θα αναγκαστούν να τον σκοτώσουν και εκείνη να διαδώσει ότι επέστρεψε στη Γερμανία. Θα διεξαχθεί έρευνα, με την Αστυνομία να βιάζεται να «κλείσει» την υπόθεση και δημοσιογράφους να ψάχνουν σε βάθος…
Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Τούλα Σταθοπούλου, Γιάννης Τότσικας, Πέτρος Χοϊδάς

Solaris (1972)

Γιατί στις 100: Αν και αργόσυρτη, αυτή η ταινία είναι ένα αριστούργημα μεταφυσικής, η οποία όμως θεωρήθηκε και κρίθηκε ως ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ίσως επειδή διαδραματίζεται πάνω σε έναν φανταστικό πλανήτη που λέγεται Σολάρις. Ως επιστημονική φαντασία, η ταινία είναι εξαιρετικά λιτή σε ντεκόρ, σχεδόν μινιμαλιστική, αλλά πολύ πλούσια σε συναισθήματα και υποβάλλει τον θεατή. Από μεταφυσική άποψη, βάζει σε σκέψεις τον θεατή, όχι μόνον πάνω στον προβληματισμό του μέχρι ποίου βαθμού θέλει να επεκτείνει τις γνώσεις του ο άνθρωπος (θεωρήθηκε και συνέχεια της «Οδύσσειας του Διαστήματος» του Κιούμπρικ), μέχρι τι μπορεί να «κουβαλάει» μέσα του, το υποσυνείδητό του, αλλά και πόσο μπορεί να θεωρήσει αυτά που φαντάζεται, ως πραγματικότητα.
Υπόθεση: Στον Σολάρις, που καλύπτεται από έναν απέραντο και ομιχλώδη ωκεανό, οι άνθρωποι έχουν εγκαταστήσει έναν διαστημικό σταθμό για τις παρατηρήσεις τους. Μόνον που συμβαίνουν παράξενα πράγματα και αποφασίζουν να τον κλείσουν. Ο φυσιολόγος που αναλαμβάνει την υπόθεση, θα διαπιστώσει ότι ο Σολάρις «ικανοποιεί» τις υποσυνείδητες σκέψεις των ανθρώπων και θα αποφασίσει να μείνει, αφού σκεφτεί το σπίτι του και τους δικούς του.
Σκηνοθεσία: Αντρέι Ταρκόφσκι
Πρωταγωνιστούν: Ντονάτας Μπανιόνις, Νατάλια Μποταρτσούκ, Γιούρι Γιάρβετ

Το Τρένο Της Μεγάλης Φυγής (1985 – Runaway Train)

Γιατί στις 100: Μια πραγματικά μεγάλη περιπέτεια δράσης, στην οποία οι δύο πρωταγωνιστές δεν είναι «χάρτινοι», όπως στις περισσότερες σημερινές ταινίες, αλλά έχουν σωστά δομημένες προσωπικότητες. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι το σενάριο είναι του μεγάλου Ακίρα Κουροσάβα, ίσως στις σωστές κατευθύνσεις του σκηνοθέτη. Η ουσία είναι ότι σ’ αυτό το φιλμ, η δράση ξεκινάει από το πρώτο λεπτό και σταματά στο απροσδόκητο τέλος και καθ’ όλη τη διάρκεια η αγωνία διαρκώς κορυφώνεται. Η ταινία ήταν υποψήφια για τρία Όσκαρ (Α’ και Β’ Ρόλου και Μοντάζ).
Υπόθεση: Δύο δραπέτες φυλακής, ένας ευφυής και ένας λιγότερο έξυπνος και κτηνώδης, κάπου στην Αλάσκα, κυνηγημένοι ανεβαίνουν στο τελευταίο βαγόνι ενός φορτηγού τρένου, του οποίου ο οδηγός ενώ το τρένο τρέχει ιλιγγιωδώς πεθαίνει από καρδιά. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται και μια κοπέλα που εργάζεται ως συντηρητής του τρένου. Θα μπορέσουν οι δύο αντίθετοι χαρακτήρες να βρουν λύση και να διαφύγουν; Θα τους προλάβει η αστυνομία με το ελικόπτερο; Τι θα κάνουν οι υπεύθυνοι της εταιρείας του τρένου, που φιλονικούν πάνω από την ηλεκτρονική κονσόλα που ρυθμίζει τις ράγες;
Σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Πρωταγωνιστούν: Γιόν Βόιτ, Έρικ Ρόμπερτς, Ρεμπέκα Ντι Μορνέ

20/1/11

Κλέφτης Ποδηλάτων (1948 - Ladri di biciclette)

Γιατί στις 100: Κλασσική και διαχρονική ταινία, πάνω στη φτώχια και την ανθρωπιά. Θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε, με τη σύγχρονη ορολογία, «ταινία δρόμου με θέμα την ανθρωπιά». Λιτή, αλλά πλούσια σε περιγραφές, μιας κοινωνίας που προσπαθεί να επανασυνδέσει τα κομμάτια της μετά τον πόλεμο. Με ηθοποιούς ερασιτέχνες, αλλά με γύρισμα που παραπέμπει περισσότερο σε ντοκιμαντέρ, η ταινία διαπνέεται από ρεαλισμό. Δεν ωραιοποιεί, αλλά και δεν καταφεύγει σε φτηνούς μελοδραματισμούς και καταγγελίες «για την κακούργα κοινωνία». Τιμήθηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας καθιερώνοντάς το, ενώ είχε προταθεί για το Σενάριο.
Υπόθεση: Ένας φτωχός άντρας διαπιστώνει ότι του έχουν κλέψει το ποδήλατο, πάνω στο οποίο βασίζεται το επάγγελμά του. Χωρίς αυτό θα οδηγηθεί στη φτώχεια, αλλά δεν το βάζει κάτω. Μαζί με το γιο του ξεκινάει μια οδύσσεια αναζήτησης, μέσα στις γειτονιές μιας πόλης της μεταπολεμικής Ιταλίας. Μιας πόλης πνιγμένης στην πείνα και την εξαθλίωση, που προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά της από τον πόλεμο. Θα δει και θα ακούσει πολλά και στο τέλος θα κάνει αυτό που δεν περιμένουμε.
Σκηνοθεσία: Βιτόριο Ντε Σίκα
Πρωταγωνιστούν: Λαμπέρτο Ματζιοράνι, Λιανέλα Καρέλ, Έντζο Σταϊόλα

Πάθος Και Αίμα (1946 – The Big Sleep)


Γιατί στις 100: Άλλο ένα κλασσικό φιλμ νουάρ, το οποίο μένει πιστό στο ομότιτλο μυθιστόρημα. Δημιούργησε το θρύλο του ζευγαριού Μπόγκαρτ-Μπακόλ και καθιέρωσε τον Μπόγκαρτ ως Φίλιπ Μάρλοου. Δεξιοτεχνικά γυρισμένο, ατμοσφαιρικό, ακολουθεί το ρυθμό του βιβλίου και διαθέτει, όπως και το «Γεράκι…», όλα τα στοιχεία του είδους, με μεγαλύτερο βάρος αυτή τη φορά στη ψυχολογία των ηρώων, που είναι κάθε καρυδιάς καρύδι: Εκβιαστές, πορνογράφοι, δολοφόνοι, κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα, ναρκομανείς και νυμφομανή κορίτσια. Η αφήγηση είναι ασαφής και αγχωτική και το περίπλοκο σενάριο γεμάτο ανατροπές, χτενισμένο από τον λογοτέχνη αργότερα Γουίλιαμ Φώκνερ.
Υπόθεση: Ένας απόστρατος ταγματάρχης αναθέτει στον Φίλιπ Μάρλοου να εξουδετερώσει έναν εκβιαστή, που έχει στην κατοχή του φωτογραφίες της κόρης του Κάρμεν. Ο Μάρλοου γνωρίζει το θύμα και τη μεγαλύτερη αδελφή της Βίβιαν, αλλά στην εξέλιξη ο εκβιαστής δολοφονείται και στο χώρο του εγκλήματος βρίσκεται η Κάρμεν. Η Βίβιαν λέει σον Μάρλοου να σταματήσει τις έρευνες αφού ο εκβιαστής είναι νεκρός, αλλά εκείνος συνεχίζει για να διαπιστώσει ότι έχει πέσει θύμα πλεκτάνης.
Σκηνοθεσία: Χάουαρντ Χοκς
Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Λορίν Μπακόλ, Μάρθα Βίκερς, Τζον Ρίτζλεϊ

Το Γεράκι Της Μάλτας (1941 – The Maltese Falcon)

Γιατί στις 100: Η πρώτη ταινία με τα χαρακτηριστικά του φιλμ νουάρ (αφήγηση off, o ντετέκτιβ, h μοιραία γυναίκα, η ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις έντονες φωτοσκιάσεις, το αίνιγμα «ποιος έκανε το φόνο», ανατροπές) Κάθε φορά που το βλέπεις διασκεδάζεις με τη γραφή του Ντάσιελ Χάμετ και τον ήρωα Σαμ Σπέιντ, που σε αυτό το φιλμ βρίσκουν την ιδανική μεταφορά τους. Η αφήγηση είναι στρωτή, ο μοναχικός ντετέκτιβ, ψυχρός και κυνικός επαγγελματίας. Ασυγκίνητος συναισθηματικά, βίαιος αν χρειαστεί και ψύχραιμος απέναντι στις καταστάσεις. Η ατμόσφαιρα όσο χρειάζεται μυστηριώδης, το σενάριο οικονομικό και οι διάλογοι σύντομοι, κοφτοί, μόνον οι απαραίτητοι. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία από τις καλύτερες σε φιλμ-νουάρ. Κλασσική γενικά η ταινία και με τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Φωτογραφίας, Σεναρίου και Β΄ Αντρικού Ρόλου.
Υπόθεση: Ο Σαμ Σπέιντ ψάχνει για το δολοφόνο του συνεταίρου του, που ερευνούσε για κάποιον μυστηριώδη άντρα κατ’ εντολή μιας όμορφης γυναίκας, η οποία όμως του έχει δηλώσει ψεύτικο όνομα. Οι έρευνές του τον οδηγούν σε τρεις παράξενους άντρες, που αναζητούν το μυθικό «Γεράκι της Μάλτας», αλλά και σε ένα καινούργιο φόνο…
Σκηνοθεσία: Τζον Χιούστον
Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Μέρι Άστορ, Γκλάντις Τζορτζ

Gran Torino (2008)

Γιατί στις 100: Γιατί είναι μια ταινία που αφορά όλο τον κόσμο, από το μόνο σκηνοθέτη, που ανεβάζει μόνος του τον πήχη όλο και ψηλότερα, χωρίς εκπτώσεις ήθους και ύφους και καμία παραχώρηση στο στυλ και την αισθητική του. Μια ταινία, που συγκεντρώνει όλα τα γνωστά ανθρώπινα συναισθήματα, κλιμακώνει δε την ένταση, φτάνοντας την αγωνία, στο κατακόρυφο μέσα σε ένα εκρηκτικά λυτρωτικό φινάλε, τραγικό μα αναπόφευκτο. Ο Κλιντ Ίστγουντ άφθαστος ως σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Υπόθεση: Συνταξιούχος ο Κοβάλσκι περνάει τις μέρες του επισκευάζοντας το σπίτι του, πίνοντας μπύρα και πηγαίνοντας μια φορά τον μήνα στο κουρείο. Κι ενώ η τελευταία επιθυμία της εκλιπούσης συζύγου του ήταν να τον δει να πηγαίνει για εξομολόγηση, αυτός νιώθει ότι δεν βαραίνει τίποτα την ψυχή του. Είναι αδιάφορος για όλα. Κι όμως χάρη στην ανιδιοτελή ευγένεια και καλοσύνη των μεταναστών γειτόνων του, αρχίζει τελικά να συνειδητοποιεί κάποιες αλήθειες σχετικά με τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οι οποίοι τον βοηθούν να ανακαλύψει κομμάτια της ψυχής του, που είχε κρύψει καλά από την περίοδο του πολέμου.
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Πρωταγωνιστούν: Κλιντ Ίστγουντ, Μπι Βανγκ, Άνεϊ Χερ, Κρίστοφερ Κάρλεϊ

Misery (1990)

Γιατί στις 100: Γιατί αν και είναι ένα θρίλερ δύο ανθρώπων, έχει τεράστια δύναμη και κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού από την πρώτη στιγμή. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά πρώτον, ότι είναι βασισμένο σε μια ιστορία του Στίβεν Κινγκ και κατά δεύτερον, ότι η πρωταγωνίστρια που είναι και το πρόσωπο – κλειδί της ιστορίας, ερμηνεύεται από μια ηθοποιό, που κέρδισε και Όσκαρ για την ερμηνεία της. Η ιστορία, βασίζεται σ’ αυτό που λέμε ειρωνεία, όπου όλα θα μπορούσαν να πάνε αλλιώς, αλλά δεν πάνε.
Υπόθεση: Ο συγγραφέας μιας σειράς μυθιστορημάτων με ηρωίδα την Misery, αποφασίζει να τη «σκοτώσει» και να στραφεί σε κάτι άλλο, καινούργιο. Απομονώνεται στα χιονισμένα όρη του Κολοράντο, γράφει το νέο του μυθιστόρημα, αλλά στην επιστροφή το αυτοκίνητό του γλιστράει στον πάγο και βγαίνει από το δρόμο. Θα μπορούσε να έχει σκοτωθεί, αλλά τον σώζει μια γλυκιά μοναχική γυναίκα, η οποία είναι και η Νούμερο Ένα Αναγνώστρια της ηρωίδας του, σε βαθμό που τον αιχμαλωτίζει και τον πιέζει φρικτά να γράψει το μυθιστόρημα, που θα φέρνει στη ζωή τη Misery.
Σκηνοθεσία: Ρομπ Ράινερ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Κάαν, Κάθυ Μπέιτς

13/1/11

O Εραστής Της Κομμώτριας (1990 - Le Mari De La Coiffeuse)

Γιατί στις 100: Για τον ερωτισμό που υποβόσκει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, που ξεκινά από έναν ανεκπλήρωτο παιδικό έρωτα. Για τη μουσική επένδυση του Μάικλ Νόιμαν (Μαθήματα Πιάνου), που σε χαλαρώνει και σε κάνει να νοσταλγείς τα παιδικά σου χρόνια, για το σενάριο που περιγράφει την ίδια τη ζωή, η οποία είναι γεμάτη όνειρα, στόχους, προσπάθεια, απογοητεύσεις, χαρά, ευτυχία, πόνο, θλίψη και για όλη γενικά την ατμόσφαιρα του έργου.
Υπόθεση: Ο δωδεκάχρονος Αντουάν, ένα καλοκαίρι γνωρίζεται με την κομμώτρια της πόλης του, την κυρία Σαφέρ. Γλυκιά, με απαλή φωνή. Αφηνόταν στα χέρια της και φαντασίωνε με ήχους αραβικής μουσικής. Όταν μεγάλος πια, μπαίνει μια μέρα στο κομμωτήριο της Ματίλντ ξαναζωντανεύει το παιδικό όνειρο: Να παντρευτεί μια κομμώτρια. Το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα, όταν η Ματίλντ του λέει το πολυπόθητο «ναι». Έτσι ο Αντουάν ζει μέρες μεγάλης ευτυχίας, παρακολουθώντας τη γυναίκα του να κουρεύει τους πελάτες και χορεύοντας μαζί της σε αραβικούς ρυθμούς, ενώ οι ερωτικές του διαθέσεις ολοένα και φουντώνουν. Ως πότε όμως;
Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ
Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ροσφόρ, Αννα Γκαλιένα, Ρολάν Μπερτέν, Μορίς Σεβ