Το μυθιστόρημα «Οι αδελφοί Αδελφές» το είχα διαβάσει το 2012, όταν είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ψυχογιός και πραγματικά με είχε συναρπάσει. Είναι γραμμένο από τον Γαλλο-Καναδικής καταγωγής συγγραφέα Πάτρικ Ντεγουίτ, που ζει στο Όρεγκον των ΗΠΑ, το οποίο ως φαίνεται τον ενέπνευσε να αποτίσει ένα «φόρο τιμής» στο γουέστερν. Ειλικρινά το απόλαυσα και περιμένω να δω και την ταινία (του Γάλλου σκηνοθέτη Ζακ Οντιάρ) που θα προβληθεί αυτές τις μέρες στη χώρα μας σε διανομή Spentzos Films με τον τίτλο «Οι αδερφοί Σίστερς» (από το αρχικό «The Sisters brothers»)
Το βιβλίο δεν είναι ένα κλασικό γουέστερν, αλλά μια μαύρη κωμωδία με φόντο τη ζωή στην Αμερικανική ύπαιθρο γύρω στο 1850, όπου δρούσαν απατεώνες και κάθε λογής κομπιναδόροι και τυχοδιώκτες. Ο Ντεγουίτ με εξαιρετική απλότητα αναπτύσσει μια γοητευτική οδύσσεια στον υπόκοσμο του 1850, με μεγάλες δόσεις χιούμορ, μια ρομαντική μελαγχολία και αναδεικνύει τη γενναιότητα της Άγριας Δύσης.
Σύμφωνα με την υπόθεση του βιβλίου, ο Χέρμαν Κέρμιτ Γουόρμ πρέπει να πεθάνει, επειδή έτσι έχει διατάξει ένας πανίσχυρος, αινιγματικός άντρας με το παρατσούκλι Στόλαρχος. Δυο επαγγελματίες πιστολάδες, ο Έλι και ο Τσάρλι Αδελφές (Σίστερς, όπως είναι αμετάφραστο το επίθετό τους, που τους βάζει σε μπελάδες όποτε συστήνονται) αναλαμβάνουν να εκτελέσουν τη διαταγή του.
Από αυτούς, ο Έλι δε λατρεύει το ουίσκι, το πιστολίδι και τους σκοτωμούς αλλά, έτσι κι αλλιώς, συμμετέχει, μια και δεν ξέρει να κάνει και τίποτε άλλο. Ωστόσο, καθώς το υποψήφιο θύμα δεν είναι εύκολος στόχος και τα δύο αδέλφια αναγκάζονται να κάνουν τη διαδρομή από το Όρεγκον μέχρι το Σακραμέντο, ο Έλι βρίσκει το χρόνο να προβληματιστεί και να αμφισβητήσει για πρώτη φορά, τόσο την επαγγελματική του δράση όσο και τον εργοδότη του, το Στόλαρχο. Γεγονός που όχι μόνο τον οδηγεί σε εσωτερικές συγκρούσεις, αλλά και σε αντίστοιχες με τον αδελφό του Τσάρλι… Τα περιστατικά που ακολουθούν είναι σπαρταριστά και οι διάλογοι, πραγματικά αποκαλυπτικοί των δύο χαρακτήρων.
