Η «Νύχτα με πέντε φεγγάρια» του Μίμη Ανδρουλάκη (εκδ. Πατάκη) είναι ένα βιωματικό μυθιστόρημα, στο οποίο εμφανίζονται και υπαρκτά πρόσωπα, με τον συγγραφέα να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ιστορίες από το παρελθόν του ελληνισμού, ξεκινώντας από τον Πόντο και τη Μαύρη Θάλασσα και φτάνοντας μέσα από τις πιο διαφορετικές διαδρομές μέχρι τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Η υπόθεσή του ξεκινά με τη Λίνα, η οποία αποφασίζει με μια παρέα από φιλενάδες της στήνει έναν επιχειρηματικό κύκλο, που θα αποδειχθεί κερδοφόρος σε μια εποχή οικονομικής κρίσης που συντρίβει τα πάντα. Παράλληλα, παρακολουθεί και την τουρκόφωνη γιαγιά της Λίνας, η οποία αντιμετωπίζει τεράστιους κινδύνους περνώντας τη Μαύρη Θάλασσα για να καταλήξει στη Μακεδονία, όπου και θα ιδρύσει έναν γυναικείο συνεταιρισμό.
Παρουσιάζοντας το βιβλίο ο συγγραφέας, γράφει: «Είναι μια ματαιόδοξη μικροαστή που κολακεύεται να αποπλανά διασημότητες; Ποιο είναι το κίνητρο της Λίνας που παίζει σε μια ζαριά τη ζωή της, χωρίζει και συγκροτεί –εν μέσω κρίσης– με έμπιστες συμμαθήτριες έναν επιχειρηματικό και ερωτικό κύκλο με επίλεκτους αλλά μακρινούς εραστές; Όταν οι μεγάλες τους πόζες ξεφτίζουν σε ασήμαντους ρόλους, εκείνη θα ξεσπάσει: “Δεν υπάρχει, λοιπόν, ούτε ένας άνδρας με κάποια γενναιότητα και λίγη ποίηση μέσα του;”.
Ο φίλος της Μάνος, ή “Γκοντάρ”, δηλώνει: “Δεν μ’ άγγιξε η χρεοκοπία• τη Χαμένη Δεκαετία έκανα έρωτα”. Τη Λίνα στοιχειώνει η άγνωστη οδύσσεια της τουρκόφωνης Πόντιας προγιαγιάς, της χαρισματικής Παναγίας των ξεριζωμένων, της καλλονής που περιπλανήθηκε με το πλοίο του θανάτου στη Μαύρη Θάλασσα, ρίζωσε στη Μακεδονία, δημιούργησε τον μοναδικό γυναικείο οικισμό-συνεταιρισμό κι αγωνίστηκε περιμένοντας… ένα τίποτα.
Γυναίκες, γυναίκες που αγρυπνούν όταν οι άλλοι κοιμούνται, κι άνδρες ξεχωριστοί: ο Σπύρος με την ουτοπία της Γόβας. ο Μεγάλος Πιανίστας. ο Εβραίος Ααρών. ο “καινοτόμος”. ο πρεσβύτερος Στυλιανός. Ο “αστέρας”. ο…
Ιστορίες, ιστορίες μάς κυριεύουν με μυστική νοσταλγία, συγχρονίζονται απροσδόκητα και θέτουν στον καθένα το καίριο ερώτημα: Μπορεί να είναι μάταιη μια ζωή φιλτραρισμένη από τόσες διαψεύσεις, ματαιωμένες ελπίδες και προδοσίες;
Μικρά δράματα στον καμβά της Μεγάλης Ιστορίας ρίχνουν –100 χρόνια μετά την ποντιακή γενοκτονία– ένα διαφορετικό φως στα αινίγματα της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας και της Θράκης.
Στο τέλος βρισκόμαστε συνταξιδιώτες στην Πλωτή Ουτοπία αναζητώντας τον Υπερβόρειο των μελλοντικών γενεών».
Με το μυθιστόρημα αυτό ο Μίμης Ανδρουλάκης βρίσκει ευκαιρία να αναφερθεί αναλυτικά σε σχετικά πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, ενώ κάνει και ένα ταξίδι προς το μέλλον (το 2029) όταν ένα κρουαζιερόπλοιο πλησιάζει τις ακτές της Μικράς Ασίας και οι επιβάτες συζητούν για τη δύναμη της ουτοπίας και την πεποίθηση των ανθρώπων ότι οι προσδοκίες τους μπορούν να τους οδηγήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο.
Όπως πάντα ο Μίμης Ανδρουλάκης ξέρει να μαγνητίζει τον αναγνώστη του και να του προσφέρει μέσα από το μύθο και ιστορικές πληροφορίες.
