Δυστυχώς, πολλές φορές η επικαιρότητα και η σκληρή πραγματικότητα μου αφαιρούν την πολυτέλεια να αναφερθώ σε κάτι ζεστό, τρυφερό, γλυκό, ρομαντικό και με μια δόση νοσταλγίας για τα χρόνια που πέρασαν. Τις αναμνήσεις από την εποχή που ήμασταν παιδιά και περιμέναμε τα Χριστούγεννα, με τα κάλαντα, τα γλυκά, τους κουραμπιέδες τα μελομακάρονα και τα δώρα. Διότι είναι και τα δώρα, που δίνουν όλο εκείνο το χρώμα που έχει η γιορτή των Χριστουγέννων και πρακτικά αποδεικνύουν ότι υπάρχει μια συναισθηματική ζεστασιά, ένα ενδιαφέρον για τον άλλο. Δώρα, τα οποία μάλιστα τοποθετούσαμε κάτω από το στολισμένο και φωτισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο τοποθετούσαμε πάντα κοντά στο παράθυρο. Όχι όπως σήμερα, που για να το δείξουμε το φωτογραφίζουμε και το αναρτούμε στο facebook ή το instagram.
Σφίγγω, λοιπόν, τα δόντια μου για να αντιπαρέλθω τις δυσκολίες, το οικονομικό, την πολιτική πολυλογία και την τρομοκρατία των ημερών και σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τί είχα γράψει πέρυσι τέτοια εποχή, ώστε να μην επαναληφθώ και γίνω βαρετός. Δεν θυμάμαι να είχα γράψει κάτι, αλλά το ρήμα «σπάω» συνειρμικά μου έφερε στο μυαλό ότι πέρυσι είχα σπάσει το χέρι μου και ο γύψος δεν επέτρεπε την πληκτρολόγηση.
Με αυτά και με εκείνα, γέμισα το χώρο μου και ήρθε η στιγμή να σας ευχηθώ τα αυτονόητα: Υγεία και αγάπη. Να περάσετε όμορφα και οικογενειακά. Α, και με την ευκαιρία, δείτε τη χριστουγεννιάτικη ταινία «Αγάπη είναι…» (Love actually). Τα τελευταία χρόνια, πάντα υπάρχει ένα τηλεοπτικό κανάλι που την παίζει τέτοιες μέρες.
Καλά Χριστούγεννα.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία)
