Οι ασύλληπτες διακοπές του Λουί Ντε Φινές – Les grandes vacances

Ακριβώς πενήντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία της (βγήκε στις αίθουσες το 1967, ενώ στη χώρα μας είχε επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου), αυτή η κωμωδία με το Λουί Ντε Φινές, που είχε καταφέρει να γίνει διάσημος σε μια ηλικία που εδώ θα του σύστηναν να πάει στα ΚΑΠΗ να παίζει τάβλι με συνομήλικούς του, ήρθε για να σκορπίσει χρώμα, ανεμελιά και τρελό γέλιο με τις γκάφες του.

Accattone

Καταξιωμένος ποιητής και μυθιστοριογράφος ήδη από τη δεκαετία του ’50, και κατόπιν συνεργάτης σε σενάρια αρκετών ταινιών, ο Παζολίνι το 1961 κάνει στην Ιταλία την πρώτη ολοκληρωμένη κινηματογραφική του κατάθεση, εκπλήσσοντας κυρίως όσους τον εκτιμούσαν ως συγγραφέα. 

Η πτώση

Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ρούφηξα στην κυριολεξία την «Πτώση» του Μάικλ Κόνελι (εκδ. Bell - 2014). Θέλεις επειδή κάποτε έζησα για ένα μεγάλο διάστημα στο Λος Άντζελες (West Covina, παρακαλώ), θέλεις επειδή ο Κόνελι, έχει το χάρισμα να σε «στέλνει», εγώ το Σαββατοκύριακό μου βρέθηκα στο Λ.Α. Πάει και τελείωσε. 

Ακολούθησα τα βήματα του Χάρι Μπος, ο οποίος είχε κάνει αίτηση νε τύχει του ευεργετήματος DROP (να παραμείνει δηλαδή λίγο παραπάνω στην υπηρεσία του και να πάρει σύνταξη αργότερα) και η αίτησή του όχι μόνον έγινε δεκτή, αλλά του ανάθεσαν και δύο υποθέσεις. Μια του παρελθόντος που δεν είχε κλείσει και μια πρόσφατη, στην οποία εμπλέκονται και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως θα λέγαμε εμείς εδώ. Έτσι, ο Μπος από εκεί που ήθελε να παραμείνει στο Σώμα για να μη «ξεχάσει τη δουλειά», βρέθηκε να παραμένει και να έχει ταυτόχρονα δύο υποθέσεις. 

Οι χαρακτήρες του EL BAR

Τακτικοί θαμώνες, περαστικοί για ένα καφέ, ή φόρτιση τηλεφώνου, η ιδιοκτήτρια, ένας αστυνομικός, ο τρελάρας περιθωριακός της γειτονιάς και κάποιοι ακόμα. Οκτώ διαφορετικοί χαρακτήρες εγκλωβισμένοι σε ένα μπαρ στο κέντρο της Μαδρίτης, εξαιτίας δύο εν ψυχρώ εκτελέσεων έξω από αυτό. Όλοι θα προτιμήσουν, να μείνουν μέσα και να «βράσουν στο ζουμί τους», αντί να προσπαθήσουν να βγουν και να μάθουν τι ακριβώς συνέβη «εκεί έξω».

Σκηνοθέτης τους, ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια που μας κλείνει -τρομοκρατικά- το μάτι.

Το μπαρ - El bar

Σε πρώτο επίπεδο, έχουμε ένα θρίλερ αγωνίας και μυστηρίου με σκληρές (μέχρι και αηδιαστικές κάποια στιγμή) σκηνές και ένα φινάλε πολλών ερμηνειών.

Σε δεύτερο επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη το μότο του σκηνοθέτη «Δεν θα ήθελα το είδος των ταινιών που κάνω να γίνουν trendy. Πάντα μισούσα αυτή την τάση και θα αισθανόμουν αρκετά άβολα εάν δημιουργούσα ένα τέτοιο φιλμ», έχουμε μια σπονδυλωτή ταινία-επίδειξη σκηνοθετικής ικανότητας και κοφτού μοντάζ, η οποία θίγει πολλά και τεράστια θέματα:

Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση - War for the Planet of the Apes

Επικών διαστάσεων περιπέτεια, μπορεί να θεωρηθεί αυτή η τρίτη συνέχεια της τριλογίας, στην οποία προηγήθηκε ένα πείραμα των ανθρώπων πάνω σε πίθηκους που πήγε στραβά και οι πίθηκοι εξεγέρθηκαν (Εξέγερση) και ακολουθήθηκε από την ανάπτυξη του πολιτισμού των πιθήκων (Αυγή). Επική περιπέτεια όχι μόνον από την άποψη των εντυπωσιακών σκηνών, σκηνικών, κοστουμιών, μακιγιάζ, αλλά και από την εξαιρετική μουσική του Μάικλ Τζιακίνο, ο οποίος έχει γράψει μια μεγαλειώδη, επική μουσική που καθοδηγεί τη δράση, αντί να τη συνοδεύει. 

Ο κύκλος – The circle

«Υπάρχει, άραγε, ιδιωτική ζωή στην εποχή των social media;» Να μια ερώτηση για συζήτηση πάνω σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και αυτή την ερώτηση θέτει το μυθιστόρημα του Dave Eggers, στο οποίο βασίστηκε η ταινία (ο ίδιος έχει γράψει και το «Ένα ολόγραμμα για το βασιλιά» που είδαμε ταινία πριν λίγα χρόνια).

Βρε καλώς τους! - A bras ouverts

Κωμωδία καταστάσεων πάνω στην ιδέα του τι θα συνέβαινε εάν όλα όσα λέγονται σε ένα τηλεοπτικό debate, θα μπορούσαν να τηρηθούν, να εφαρμοστούν, από αυτούς που τα λένε.

Στο συγκεκριμένο φιλμ, η ιδέα εφαρμόζεται με πρωταγωνιστή έναν «αριστερό» διανοούμενο, που

Metropolis

Ένα μυθιστόρημα γραμμένο το 1926 με μια γραφή που καρφώνεται βαθιά στη μνήμη σου, όχι μόνο από τις περιγραφές ενός δυσοίωνου μέλλοντος που θυμίζει το παρόν, αλλά και εκείνες ενός μεγάλου έρωτα που προσφέρουν μια επιπλέον δραματικότητα στην όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου. 

Αυτό είναι το Metropolis της Thea von Harbou (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2017) ένα βιβλίο-μήνυμα, ακόμα επίκαιρο που αφορά στη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αδελφοσύνη, την εξάλειψη της εκμετάλλευσης του ενός από τον άλλο και ταυτόχρονα μια πανέμορφη ιστορία αγάπης πέρα από κάθε δυσκολία. 

Είναι το βιβλίο, που ενέπνευσε το σκηνοθέτη Fritz Lang και σύζυγο της Thea von Harbou, να γυρίσει το 1927 την ομότιτλη ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου και της επιστημονικής φαντασίας. Μια πανάκριβη υπερπαραγωγή, ορόσημο τόσο του βωβού όσο και του ομιλούντος, που άσκησε επιρροή σε όλες τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκαν έκτοτε.

Το κοινό καλό

Το όνομα του Νόαμ Τσόμσκυ δεν είναι άγνωστο στα ελληνικά γράμματα και η φωνή του είναι ευρύτατα γνωστή και συνυφασμένη με την αντίσταση και την κριτική της βορειοαμερικάνικης εξουσίας και κοινωνίας. 

Ο Τσόμσκυ είναι ο τελευταίος φιλόσοφος του αιώνα μας, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια με τα κείμενα και τις συνεντεύξεις του, που δίνει στον προσωπικό του –πλέον– δημοσιογράφο Ντέηβιντ Μπαρσαμιάν παρεμβαίνει στο δημόσιο διάλογο γύρω από πάσης φύσεως  θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, που απασχολούν την αμερικάνικη κοινωνία και πολιτική.