Με αφορμή την ταινία «Ξημερώνει» του Μαρσέλ Καρνέ που κυκλοφόρησε σε αποκατεστημένη επανέκδοση και αφού σε προηγούμενο τεύχος είχα αναφερθεί στα κύρια χαρακτηριστικά του Film Noir, έψαξα το αρχείο μου με ταινίες που έχω δει και σας παρουσιάζω 15 αντιπροσωπευτικές του είδους (με σειρά παραγωγής) μέχρι το 1960:
Ο δράκος του Ντίσελντορφ (M - 1931)
Πρόκειται για ταινία σταθμό του γερμανικού εξπρεσιονισμού, η οποία μάλιστα ψηφίστηκε ως η σημαντικότερη γερμανική ταινία όλων των εποχών (Ένωση Γερμανικών Ταινιοθηκών). Σε σκηνοθεσία του Fritz Lang και πρωταγωνιστή τον καταπληκτικό Πίτερ Λόρε, μπορώ να πω ότι είναι η πρώτη ταινία που αναφέρεται σε serial killer. Το «Μ», βασίζει την υπόθεσή του στην υπόθεση του γερμανού σίριαλ κίλερ Πέτερ Κούρτεν, που έδρασε τη δεκαετία του ’20, αν και ο Λανγκ έλεγε ότι η ταινία αντλεί στοιχεία και από διάφορους άλλους δολοφόνους που απασχολούσαν τότε τη Γερμανία. Πάντως, δεν μπορούμε να αποφύγουμε το κοινωνικό σχόλιο του φιλμ για μια χώρα που βυθιζόταν σταδιακά στην παρακμή, με τελευταίο στάδιο αυτό του ναζισμού.
Ξημερώνει (Le jour se lève - 1939)
Πρωτοπόρα σ’ αυτό το είδος, έχω ήδη γράψει ότι αναφέρεται σε έναν άντρα (Ζαν Γκαμπέν) που μόλις έχει σκοτώσει κάποιον κλειδώνεται στο δωμάτιό του περικυκλωμένος από αστυνομικούς και εμείς βλέπουμε σε flashback τι τον οδήγησε ως εκεί. Μέσα από τα πλάνα του Καρνέ, παρελαύνει ο κόσμος της εργατιάς και του τίμιου χρήματος, αλλά και της νύχτας που κρύβει όλα τα παράξενα. Περιγράφονται με ευαισθησία οι έρωτες που αναπτύσσονται αλλά και οι λυκοφιλίες, μεταξύ των ανθρώπων του θεάματος.
