Η πρώτη αγάπη - The best of me

Υπόθεση: Ο Dawson και η Amanda ήταν πολύ ερωτευμένοι στο σχολείο, αλλά χώρισαν με δραματικό τρόπο. Θα περάσουν είκοσι χρόνια για να ξαναβρεθούν με αφορμή τον θάνατο ενός αγαπημένου τους φίλου, και για να συνειδητοποιήσουν ότι η αγάπη τους δεν έχει σβήσει. Όμως αυτά που τους απομάκρυναν πριν από τόσα χρόνια συνεχίζουν να ισχύουν. Αυτή τη φορά μάλιστα τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν είναι ακόμα μεγαλύτερα και πιο σοβαρά.

Κριτική:

Χόμπιτ: Η μάχη των πέντε στρατών - The Hobbit: The battle of the five armies

Υπόθεση: Με την ανάκτηση του Βασίλειου των Νάνων από τον δράκο Νοσφιστή, ο Μπίλμπο και οι δεκατρείς Νάνοι έχουν άθελά τους συμβάλλει στην εξάπλωση μιας φονικής δύναμης. Ο εξοργισμένος Νοσφιστής επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Λιμνούπολης. Παράλληλα, κυριευμένος από το πάθος του για πλούτο, ο Θόριν Δρύασπις βάζει τον θησαυρό πάνω από την τιμή και τους φίλους του. Παραμονεύουν όμως μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους γνωρίζει μόνο ο Γκάνταλφ…. Ο μεγάλος εχθρός τους, Σάουρον έχει στείλει λεγεώνες από Όρκς για να επιτεθούν στο Βουνό της Μοναξιάς. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο.

Κριτική: Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας Hobbit δεν διαφέρει σε πολλά από τα προηγούμενα και είχα γράψει γι αυτά πως, «αν πρέπει να κρίνει κάποιος το Hobbit, δεν μπορεί να αποφύγει το χαρακτηρισμό του, ως παιδικό φιλμ (και το βιβλίο άλλωστε ήταν ανώριμο σε σχέση με τον «Άρχοντα των δαχτυλιδιών»)».

Λευκός Θεός - White God

Πρόκειται για μια. εξαιρετική αλληγορία, που μπορείς να της δώσεις και πολιτικές προεκτάσεις και όχι απλά μια ζωοφιλική πολύχρωμη ταινία του στυλ «Ασπροδόντης» των στούντιο Ντίσνεϋ.

Ταυτόχρονα, είναι για μια σκληρή ταινία με σκηνές εκπαίδευσης σκύλων για αγώνες και άλλες, από τις συνθήκες που κρατούνται τα συμπαθή τετράποδα στα «κέντρα αδέσποτων» και αλλού.

Κοινός παρανομαστής

Υπόθεση: Τέσσερις άγνωστοι μεταξύ τους άνδρες συναντιούνται σε ένα καφενείο και μία ζωηρή συζήτηση για τα δύο φύλα ξεκινά. Για τον κύριο Πλάτωνα η γυναίκα εκπροσωπεί κάτι ιερό, το οποίο ενσαρκώνεται στο πρόσωπο της κόρης του. Για τον Δημήτρη  η γυναίκα είναι το εισιτήριο για μια ήσυχη και όμορφη ζωή που του εξασφαλίζει η αρραβωνιαστικιά του. Για τον Αλέξανδρο το δεύτερο φύλο προσεγγίζεται κυρίως πλατωνικά, κι έτσι δηλώνει ερωτευμένος με μια κοπέλα που δεν έχει γνωρίσει ακόμα από κοντά. Για τον Νίκο όλες ανεξαιρέτως οι γυναίκες είναι δόλιες, όπως για παράδειγμα η κοπέλα με την οποία σχετίζεται και που ανακάλυψε ότι παντρεύεται. Είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που φαινομενικά δεν μοιράζονται τίποτα κοινό. Εκτός από τον παρονομαστή που τους έχει διαφύγει, παρ’ όλο που τους απασχολεί όσο τίποτα.

Κριτική: Όντως οι τέσσερις πρωταγωνιστές «υποδύονται τέσσερις αρχετυπικούς χαρακτήρες», οι οποίοι αποκαλύπτονται σταδιακά μέσα από τους πραγματικά συμπυκνωμένους διαλόγους της ταινίας, σε τέτοιο βαθμό, που ο σχολαστικός θεατής θα ισχυριστεί ότι οι διάλογοι αποτελούνται από μια σειρά αποφθέγματα ηθικοπλαστικού κυρίως περιεχομένου και φράσεις-ρητά από την καθομιλουμένη αργκό γλώσσα των αντρών.

Ο κήπος του Γιάλομ: Η φιλοσοφία μιας ζωής - Yalom's Cure

Υπόθεση: Πολυδιαβασμένος συγγραφέας και δημοφιλής ακαδημαϊκός, ο Ίρβιν Γιάλομ είναι ένας απο τους σημαντικότερους εν ζωή ψυχοθεραπευτές.  Η ταινία «Ο κήπος του ΓΙΑΛΟΜ» είναι κάτι περισσότερο από μια κλασική βιογραφία. Είναι ένα ταξίδι, μια υπαρξιακή διαδρομή στα επίπεδα του ανθρώπινου νου, με συνταξιδιώτη μας τον Δρα Γιάλομ, τις θεμελιώδεις ιδέες και τη σοφία του. Τα βιβλία του Ίρβιν Γιάλομ έχουν εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο και οι κριτικοί τον περιγράφουν ως συγγραφέα που «εμπνέει», «εκπλήσσει», «προκαλεί τον νου» και «αλλάζει τη ζωή».

Η Έξοδος: Θεοί και βασιλιάδες – Exodus: Gods and Kings

Υπόθεση: Στο επίκεντρο της συγκλονιστικής ιστορίας, ο βραβευμένος με Όσκαρ Κρίστιαν Μπέιλ  ως ένας αξιοσημείωτα θαρραλέος άνδρας, δεν θα διστάσει να τα βάλει με μια από τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες της Ιστορίας, οδηγώντας 400.000 σκλάβους ένα βήμα πιο κοντά στη λύτρωση τους. Απέναντί του θα συναντήσει την ισχυρή αντίσταση του Φαραώ της Αιγύπτου, Ραμσή. Μωυσής και Ραμσής γεννήθηκαν μαζί, μεγάλωσαν σαν αδέρφια και γαλουχήθηκαν σαν πρίγκιπες, όμως στην πορεία οι δρόμοι τους χώρισαν. Τώρα καθώς η Αίγυπτος καλείται να αντιμετωπίσει μια από τις πιο ισχυρές φυσικές καταστροφές όλων των εποχών, οι δυο ηγέτες θα συγκρουστούν αμετάκλητα.

Κριτική: Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τις «Δέκα εντολές» (1956) του Σεσίλ Ντε Μιλ με τον Τσάρλτον Ίστον στο ρόλο του Μωυσή και τον Γιούλ Μπρίνερ στο ρόλο του Ραμσή.

Εδώ έχουμε περίπου την ίδια υπόθεση, με δύο διαφορές:

Η νύχτα πριν πέσει το Παρίσι - Diplomatie

Υπόθεση: 25 Αυγούστου 1944. Οι σύμμαχοι εισβάλουν στο Παρίσι. Η Βαρσοβία έχει καταστραφεί τρεις εβδομάδες νωρίτερα από τους Γερμανούς. Λίγο πριν την αυγή, ο Ντίτριχ φον Σόλτιτζ, Γερμανός στρατιωτικός διοικητής στο Παρίσι, ετοιμάζεται να εκτελέσει τις εντολές του Αδόλφου Χίτλερ: να ανατινάξουν το Παρίσι. Γέφυρες και μνημεία είναι έτοιμα να εκραγούν… κι όμως το Παρίσι δεν καταστρέφεται. Ποιοι ήταν οι λόγοι που έκαναν τον Σόλτιτζ να αρνηθεί να υπακούσει τις διαταγές;

Κριτική: Ο σκηνοθέτης των ταινιών «Το ταμπούρλο» (Χρυσός Φοίνικας και Όσκαρ Ξένης Ταινίας 1979), «Ένας έρωτας του Σουάν» (1983), «Ο θάνατος του εμποράκου» (1985) και «Η ιστορία μιας καμαριέρας» (1990), αυτή τη φορά μεταφέρει στην οθόνη ένα τυπικό θεατρικό έργο λίγων προσώπων, το οποίο στηρίζεται σε ηθικά διλήματα, αλλά και στην «τεχνική» της διπλωματίας.

Οι βασικοί ήρωες είναι ο στρατηγός Φον Χόλτιτζ που ενσαρκώνει την τρίτη ή τέταρτη γενιά μιας μακράς γενεαλογίας αξιωματικών που η συμπεριφορά τους χαρακτηρίζεται από στρατιωτικούς κανόνες, όπως η υπακοή, η αγάπη για την πατρίδα και η οικογενειακή τιμή (τον οποίο υποδύεται ο υπέροχος Νιλς Άρεστραπ) και ο πρόξενος Νόρντλινγκ, που επισκέπτεται νύχτα το στρατηγό για να τον μεταπείσει, ώστε να μη δώσει εντολή για την ανατίναξη όλου του Παρισιού (τον οποίο υποδύεται ο εξαιρετικός Αντρέ Ντιζολιέ).

Οι δύο τους θα ξενυχτήσουν επιχειρηματολογούντες, ο μεν πρώτος γιατί θεωρεί απαραίτητο να υπακούσει στην εντολή του Χίτλερ, ο δε δεύτερος αναγνωρίζοντας την πειθαρχία και την υπακοή του στρατηγού, γιατί θα πρέπει αυτή τη φορά (για μια υπέρτατη φορά), να μην υπακούσει και να σώσει το Παρίσι.

Με ένα σφιχτό σκηνοθετικό ρυθμό και δυο εξαιρετικές ερμηνείες, αυτή η σχετικά μικρής διάρκειας ταινία ( μια ώρα και 24΄) αποδεικνύεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική: τόσο των χαρακτήρων των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις τύχες του απλού λαού (που κοιμάται, στην προκειμένη περίπτωση με την ελπίδα ότι με το ξημέρωμα όλα θα πάνε καλύτερα), όσο και των κωδίκων, των συμβάσεων, που διαμορφώνουν αυτούς τους χαρακτήρες.

Σκηνοθεσία: Φόλκερ Σλέντορφ

Με τους: Νιλς Άρεστραπ, Αντρέ Ντισολιέ, Τσάρλι Νέλσον

Προβάλλεται από 4/12/14

(κριτική μου στο Myfilm)

Οι Σταθμοί του Σταυρού - Stations of the Cross

Υπόθεση: Η Μαρία είναι 14 χρονών. Η οικογένεια της είναι μέλος μιας φονταμενταλιστικής καθολικής κοινότητας. Η Μαρία ζει την καθημερινότητα της στο μοντέρνο κόσμο, αλλά η καρδιά της ανήκει στον Ιησού. Θέλει να τον ακολουθήσει, να γίνει Αγία, και να πάει στον Παράδεισο. Η Μαρία θα περάσει από 14 σταθμούς, όπως ο Ιησούς στο δρόμο του για το Γολγοθά, για να πετύχει το σκοπό της. Η οικογένεια της βρίσκει παρηγοριά στην πίστη, καθώς διερωτάται αν όλα όσα έγιναν ήταν αναπόφευκτα.

Κριτική: Μια ενδιαφέρουσα ταινία για τη θρησκεία, την αγάπη, την πίστη, την ανεκτικότητα προς το διαφορετικό, τον θρησκευτικό φανατισμό, που διαθέτει και αρκετά καλές ερμηνείες. 

Στην Παναγία της Φιλερήμου στη Ρόδο, κοντά στην Ιαλυσσό υπάρχει ένας  λιθόστρωτος διάδρομος με τις 12 χαλκογραφίες της πορείας του Ιησού, μέχρι τη Σταύρωση. Στην ταινία αυτή διαπίστωσα ότι για τους Καθολικούς τα στάδια είναι 14 και αυτά ακολουθεί ο σκηνοθέτης παρακολουθώντας την πορεία μιας έφηβης προς την αυτοθυσία.

Σε κάθε πλάνο (εκτός από αυτό του τέλους), η κινηματογραφική μηχανή παραμένει σταθερή και η μοναδική κίνηση είναι εκείνη των ηθοποιών που συμμετέχουν στη σκηνή, με τη μικρή Λέα Βαν Άκεν (ως  Μαρία) να κερδίζει τις εντυπώσεις από το πρώτο στάδιο, που αποφασίζει ότι θέλει να θυσιαστεί για να σώσει τον αδελφό της που για κάποιο άγνωστο λόγο δεν μιλάει. 

Από τις αυτόνομες -ουσιαστικά- σκηνές, ο θεατής διαπιστώνει πως διαμορφώνονται οι θρησκόληπτοι χαρακτήρες και πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό για τις τρυφερές προεφηβικές ή εφηβικές ηλικίες. Μπορεί η Εκκλησία και οι γονείς να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αλλά ο τρόπος που επηρεάζεται η παιδική ψυχή, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, για να μην δημιουργηθούν ακραία αποτελέσματα. Η δε οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο, όπως της Μαρίας, όπου η μητέρα της είναι «φανατική» σε βαθμό που δεν επιτρέπει σε άλλο να μιλάει. Επίσης, στην ταινία είναι χαρακτηριστικό, ότι ο πατέρας της Μαρίας «δεν υπάρχει», όταν η Μαρία στο σχολείο πέφτει θύμα λεκτικού βιασμού ως «διαφορετική» από τους συμμαθητές της, ή και αργότερα, όταν αρχίζει να μην τρώει και οδηγείται στο νοσοκομείο. 

Η Μαρία αφήνεται μόνη της να τα βγάλει πέρα, κουβαλώντας το σταυρό του μαρτυρίου της, αρνούμενη φυσιολογικές διασκεδάσεις και απλές απολαύσεις, επειδή έχει πεισθεί από την εκκλησία και την αυστηρή μητέρα της, ότι όλα αυτά (μουσική ροκ, φλερτ, γλυκά) είναι πειρασμοί του Σατανά και άρα αμαρτίες. 

Συνολικά, έχουμε μια ταινία που έχει θέματα για συζήτηση.

Σκηνοθεσία: Ντίτριχ Μπρίγκεμαν

Με τους: Λέα Βαν Άκεν, Φραντσέσκα Βάις, Φλόριαν Στέτερ, Χανς Ζίσλερ, Λούσι Αρόν

Προβάλλεται από 4/12/14

(κριτική μου στο Myfilm)

Ηλίθιος και πανηλίθιος (2) - Dumb and dumber (2)

Υπόθεση: Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία τους περιπέτεια, οι καλόκαρδοι, αν και όχι ιδιαίτερα έξυπνοι, κολλητοί Harry Dunne (Jeff Danniels) και Lloyd Christmas (Jim Carrey) ξανασμίγουν. Όταν ο Harry μαθαίνει ότι έχει μια κόρη κάπου εκεί έξω, προσπαθεί να βγάλει τον Lloyd από την κωματώδη κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει μετά τη χοντρή χυλόπιτα που έφαγε από τη Mary και να τον πείσει να διασχίσουν ολόκληρη τη χώρα, για να την αναζητήσουν. Ο Lloyd εντωμεταξύ είναι και πάλι ερωτευμένος. Μετά από τόσο χρόνια όλα, εκτός από την ηλιθιότητά τους, έχουν αλλάξει. Σε αυτό το ταξίδι θα ξεκινήσουν από ένα ίδρυμα, στο οποίο θα έπρεπε να είναι κανονικά εσώκλειστοι, και θα βρεθούν σε μια σύνοδο κορυφής, όπου έχουν μαζευτεί τα λαμπρότερα μυαλά όλου του κόσμου.

Κριτική: Είναι να απορεί κανείς με τα αστεία (αν μπορούμε να τα αποκαλέσουμε έτσι), που γελούν οι Αμερικανοί. Προηγουμένως, είναι απορίας άξιον το πώς μπορούν δύο μεσήλικες πλέον ηθοποιοί, τους οποίους έχουμε δει και σε καλύτερες μέρες, να αναλαμβάνουν τόσο γελοίους ρόλους και να παιδιαρίζουν.

Από έρωτα

Υπόθεση: Ο Αντώνης Γκαλιμάνης είναι πυροσβέστης και ζει στον Πειραιά. Η ιστορία ξεκινά δυο ημέρες πριν από τον επικείμενο γάμο του με την νοσηλεύτρια Νατάσσα, όταν αιφνιδιαστικά θα τον επισκεφτεί στο σπίτι του η Άννα, μια δημοσιογράφος με την οποία διατηρούσε σχέση παλαιότερα. Από την συνάντηση αυτή θα αντιληφθούμε τον ζωντανό ακόμα έρωτα ανάμεσά τους. Ο Αντώνης δεν θα ματαιώσει τον γάμο του με την Νατάσσα παρότι η Άννα έχει έντονη την επιθυμία της επανασύνδεσης. Τα πράγματα θα περιπλεχθούν ακόμα περισσότερο όταν θα ξεκινήσει η "διπλή ζωή" του Αντώνη μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Τι θα συμβεί όταν η Άννα θα συνυπάρχει με την Νατάσσα όχι μόνο όταν η Νατάσσα θα λείπει, αλλά κι όταν αυτή είναι μπροστά;

Κριτική: Με δυο λόγια θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε μα μια ιστορία αγάπης και με τις εμμονές ενός ανθρώπου, ενός πυροσβέστη που ενώ ξέρει να σβήνει φωτιές, δεν μπορεί τελικά να σβήσει τη φλόγα της αγάπης του και την αφήνει να σιγοκαίει τα σωθικά του και να τον καταστρέφει.