Ο δικαστής – The judge

Υπόθεση: Ο επιτυχημένος δικηγόρος Χανκ Πάλμερ, έχει απομακρυνθεί από την οικογένεια του και ζει στη Νέα Υόρκη. Ο απρόβλεπτος χαμός της μητέρας του τον αναγκάζει να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι στην Ιντιάνα και στην οικογένεια του: τον μεγάλο του αδελφό τον οποίο άθελά του είχε τραυματίσει, τον μικρό του αδελφό, που έχει προβλήματα στην κοινωνικοποίησή του, αλλά και τον εφηβικό του έρωτα, τη Σαμ. Η επιστροφή του τελικά δεν είναι και τόσο προσωρινή, αφού ο πατέρας του, ο σκληρός δικαστής της πόλης, κατηγορείται για φόνο, και ο Χανκ αποφασίζει να τον υπερασπιστεί. Στην προσπάθεια τους να ανακαλύψουν την αλήθεια, αναγκάζονται να συνεργαστούν, και ο στόχος τους πλέον δεν περιορίζεται μόνο στην αποκάλυψη της αλήθειας, αλλά και στην σχέση τους, τη συγχώρεση, τη λύτρωση.

Κριτική: Κοινωνικό, οικογενειακό και δικαστικό δράμα. Όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς αποσπά η ταινία, η οποία παράλληλα  διαθέτει και δυο αξιόλογους ερμηνευτές.

Άπληστοι γείτονες - Good people

Υπόθεση: Ο Τομ και η Άννα είναι ένα ζευγάρι Αμερικάνων που ζει στο Λονδίνο και αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Όταν ο γείτονάς τους, που μένει ακριβώς από κάτω, πεθαίνει, η τύχη δείχνει να τους χαμογελά προσωρινά, αφού ανακαλύπτουν ότι μέσα στο σπίτι του υπάρχουν $ 400,000. Αν και αρχικά είναι διστακτικοί, αναφορικά με το αν θα πρέπει να απλώσουν το χέρι τους στον θησαυρό που ανακάλυψαν, αποφασίζουν ότι το σχέδιο είναι απλό: το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πάρουν τα χρήματα και να χρησιμοποιήσουν μόνο όσα τους είναι απολύτως απαραίτητα για να ξεχρεώσουν. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, το σύμπαν αποφασίζει να τους δείξει πόσο εύκολα μπορούν να έρθουν τα πάνω - κάτω!

Κριτική: Με αργό ρυθμό στην αρχή, αλλά με έναν υποβόσκοντα φόβο για βίαιη εξέλιξη και με μια κορύφωση προς το τέλος, όπου οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη, η ταινία αυτή του Δανού σκηνοθέτη Χένρικ Ρούμπερ Γκενζ, κατορθώνει να κρατά το ενδιαφέρον του θεατή,

'71

Υπόθεση: Το 1971 στη Βόρεια Ιρλανδία οι συγκρούσεις κλιμακώνονται και ο φόβος για εμφύλιο πόλεμο εντείνεται. Ένας νεαρός Βρετανός στρατολογείται στο Μπέλφαστ. Η πόλη είναι διχασμένη σε «πιστούς» Προτεστάντες και «εχθρικούς» Καθολικούς. Και οι δύο πλευρές έχουν παραστρατιωτικές οργανώσεις, ενώ συμμορίες του δρόμου και μυστικοί πράκτορες προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα, ο καθένας με βάση τις αρχές τους. Μια περιπολία μετατρέπεται γρήγορα σε συμπλοκή και ο άτυχος στρατιώτης θα μείνει πίσω. Η επιστροφή στη βάση του είναι μια οδύσσεια γεμάτη φόβο και απόγνωση.

Κριτική: Η μεγάλη έκπληξη του φετινού Φεστιβάλ Βερολίνου (Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής Ειδική Μνεία), αλλά και του δικού μας «Νύχτες Πρεμιέρας», στο οποίο βραβεύτηκε με τη Χρυσή Αθηνά, η ταινία αυτή του Γιάν Ντεμάζ με φόντο τη διαμάχη Άγγλων και Ιρλανδών στο Μπέλφαστ το 1971, διαπραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται πίσω από τις εχθροπραξίες.

Ένα ταξίδι 30,5 μέτρα μακριά - The hundred-foot journey

Υπόθεση: Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας Ινδών, οι οποίοι, κυνηγημένοι από την πατρίδα τους αναγκάζονται να μετακομίσουν στη Νότια Γαλλία. Εκεί θα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, θα ξεκινήσουν ένα υπέροχο Ινδικό εστιατόριο το οποίο και θα εξοπλίσουν με όλη την αγάπη και το πάθος που έχουν για τη μαγειρική. Μόνο που δεν έχουν υπολογίσει μια σημαντική λεπτομέρεια… Τον ανταγωνισμό! Ακριβώς απέναντί τους, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ένα επιτυχημένο ακριβό εστιατόριο, βραβευμένο με αστέρι Μισελέν.

Κριτική: Στα χνάρια του «Chocolat» ο Λάσε Χάλστρομ και με μια γαλλο-αμερικανο-ινδική ομάδα παραγωγής πίσω του, έβγαλε μια γλυκερή ταινία με γεύση από Μπόλιγουντ.

Get on up: The James Brown story

Κριτική: Μια πυκνοδομημένη καταγραφή στιγμιότυπων από τη ζωή του αξέχαστου τραγουδιστή Τζέιμς Μπράουν, που μεσουράνησε στα μέσα και προς το τέλος του 20ού αιώνα Τζέιμς Μπράουν.

Ο Τέιτ Τέιλορ, ο σκηνοθέτης που μας είχε χαρίσει τις «Υπηρέτριες» ασχολείται με ένα θρύλο και καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τέλους, με συνεχή flashbacks και αποκαλύπτοντας σταδιακά κάθε πτυχή της προσωπικότητας ενός πραγματικά εκκεντρικού καλλιτέχνη, που καθιέρωσε και άφησε τη σφραγίδα του στο είδος της funk μουσικής.

Ίσως, οι νεώτεροι θεατές που δεν έζησαν την εποχή του Μπράουν, να μπερδευτούν λίγο από την ανάπτυξη του θέματος, αλλά ο ρυθμός της μουσικής υπόκρουσης της ταινίας και των τραγουδιών του Μπράουν έρχονται σαν αντίβαρο να ισορροπήσουν

Αφιέρωμα στον Ηλία Καζάν

Στην  Ταινιοθήκη της Ελλάδος συνεχίζεται μέχρι τις 19 Οκτωβρίου το μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον Ηλία Καζάν με τίτλο «Αναφορά στον Ηλία Καζάν», το οποίο περιλαμβάνει σχεδόν ολόκληρη τη φιλμογραφία του σπουδαίου αυτού σκηνοθέτη. 

Πρόκειται για την τέταρτη εκδήλωση που διοργανώνει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος στo πλαίσιο της πράξης «Η Κινηματογραφοφιλία στη Νέα Εποχή» του ΕΣΠΑ 2007-2013 και η εκδήλωση γίνεται σε συνεργασία με την Fox Entertainment, το UCLA Film & Television Archive, καθώς και την UIP. 

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει συνολικά δεκαπέντε (15) ταινίες του Ηλία Καζάν, καθώς και το

Dracula untold

Υπόθεση: Είμαστε στο 1462. Η Τρανσυλβανία απολαμβάνει παρατεταμένη περίοδο ειρήνης υπό τη βασιλεία του Βλαντ ΙΙΙ και της συζύγου του Μιρένα, οι οποίοι μεριμνούν ώστε οι υπήκοοί τους να ζουν προστατευμένοι από τους εχθρούς και ειδικότερα τους Τούρκους που επεκτείνονταν επικίνδυνα, κατακτώντας όποια εδάφη έβρισκαν στο πέρασμά τους. Όταν ο Σουλτάνος Μεμέτ ο ΙΙ απαιτεί 100 παιδιά για το στρατό των Γενιτσάρων του ο Βλαντ καλείται να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει το παράδειγμα του πατέρα του και να παραδώσει το γιο του στο σουλτάνο ή αν θα απευθυνθεί σε ένα τέρας ώστε να νικήσει τους Τούρκους, χάνοντας, όμως, την ψυχή του.
Κριτική: Ενδιαφέρουσα και ατμοσφαιρική εξιστόρηση της περιόδου, πριν το μυθιστόρημα του Μπρααμ Στόουκερ «Δράκουλας ο βρικόλακας των Καρπαθίων» (1897), πάνω στο  οποίο βασίστηκε όλη η κινηματογραφική μυθολογία,

Ένα γενναίο ψέμα – The good lie

Υπόθεση: Ο φακός ακολουθεί μια ομάδα νεαρών Σουδανών προσφύγων, από την κόλαση του πολέμου μέχρι τη γη της επαγγελίας, τις ΗΠΑ. Εκεί, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες του δυτικού πολιτισμού για πρώτη φορά, καταφέρνουν να αναπτύξουν μια δυνατή φιλία με μία παράτολμη Αμερικανίδα, η οποία αναλαμβάνει να τους βοηθήσει. Κι ενώ οι ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή, τα συναισθήματα ενοχής για τον αδερφό που έχουν αφήσει πίσω, τους κυριεύουν ολοένα και περισσότερο
Κριτική: Υπερβολικά ηθικοπλαστικό σενάριο, πάνω σε μια πραγματική ιστορία.

Ο φύλακας της μνήμης – The giver

Υπόθεση: Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα φαινομενικά ουτοπικό κόσμο, κάπου στο μέλλον, χωρίς πολέμους, διακρίσεις, πόνο και αδικίες. Βασικός ήρωας είναι ένας νεαρός άνδρας, ο Τζόνας, που γεννήθηκε και ζει μέσα σε αυτόν τον τέλειο κόσμο. Μόνο ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας, μέσα σ’ αυτή την κοινωνία, γνωρίζει τι πραγματικά συνέβαινε στο παρελθόν. Σταδιακά ο Τζόνας, ενηλικιώνεται και σύντομα θα μάθει ποιος είναι ο ρόλος του στην κοινωνία. Είναι εκείνος που θα επωμιστεί το βάρος της μνήμης του παρελθόντος. Ο Giver θα αρχίσει να του μεταφέρει διάφορες μνήμες τους παρελθόντος και εκείνος θα συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι όλα έτσι όπως φαίνονται, καμιά φορά θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του.
Κριτική: Το θέμα μιας γενετικά-πολιτισμικά-οικονομικά ελεγχόμενης κοινωνίας από κάποια μυστηριώδη ηγεσία και η προσπάθεια κάποιων νέων, που ανοίγουν τα ματάκια τους, ψυλλιάζονται ότι κάτι συμβαίνει και προσπαθούν να αποδράσουν, δεν είναι καινούργιο στη κινηματογραφική επιστημονική φαντασία.

Xenia

Κριτική: Δύο νέα παιδιά, αλλοδαποί, στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα, χώρα της Φιλοξενίας (με κεφαλαίο το Φ γιατί υποτίθεται ότι προερχόμαστε από τον Ξένιο Δία), αλλά και του ρατσισμού, ψάχνονται και ψάχνουν το βιολογικό τους πατέρα, από την Κρήτη που ξεκινούν μέχρι το Πανόραμα της Θεσσαλονίκης.

Ταξιδεύουν σε μια χώρα, που δεν κατόρθωσε -όταν μπορούσε- να συντηρήσει τη γνωστή (του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού) αλυσίδα ξενοδοχείων με τη γενική ονομασία Xenia, τα οποία είχαν κτιστεί στις καλύτερες τοποθεσίες της χώρας και με υλικά που ταίριαζαν με το περιβάλλον τους, αλλά αφέθηκαν στην τύχη τους στις περισσότερες περιοχές, διότι αυτοί που τα διοικούσαν ήσαν «υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα» (και θέλουμε να καταργήσουμε και τις «αξιολογήσεις», ενώ δεν θέλουμε και τις ιδιωτικοποιήσεις).