Διάβασα το μυθιστόρημα «Χάλκινα κατώφλια» του Ισίδωρου Ζουργού και συνολικά θα έλεγα ότι αποτελεί μια νέα, εναλλακτική ματιά στον κόσμο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Ο συγγραφέας τοποθετεί ένα φανταστικό πρόσωπο «αγνώστου πατρός και ονόματος», με καταγωγή από ένα παραποτάμιο χωριό του ποταμού Αξιού και το στέλνει πρώτα στην Τροία και στη συνέχεια στο στρατόπεδο των Αχαιών στην έμπιστη συνοδεία του πολυμήχανου Οδυσσέα που θα τον ονομάσει Αλύκαστο, από όπου θα νιώσει στο πετσί του τον δεκαετή πόλεμο χωρίς ο ίδιος να έχει πιάσει ούτε σπαθί, ούτε ασπίδα. Αργότερα και μέσα από τη δράση του, κυρίως μέσα από τις Φωνές που ακούει και τα ψεύτικα όνειρα που περιγράφει στον Οδυσσέα αποκτά κύρος και μέσα από τα μάτια του και τις εκμυστηρεύσεις των γύρω του, μάς περιγράφει την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου και την περιπετειώδη επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη.
Ο συγγραφέας μέσω του Αλύκαστου, με την αφήγησή του απογυμνώνει τους βασιλιάδες από τον παραδοσιακό ηρωισμό τους και δίνει το λόγο στους δούλους, φωτίζοντας τις σχέσεις εξουσίας, το χάσμα ανάμεσα σε ισχυρούς και απόκληρους και τη συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών. Παράλληλα σχολιάζει την αγριότητα του πολέμου, τον ρόλο της γυναίκας ως καταλυτικής παρουσίας σε έναν σκληρό κόσμο.
Πρόκειται, συνολικά, για μια φανταστική και ανατρεπτική αφήγηση που ξαναδιαβάζει τον ομηρικό μύθο με σύγχρονη, ανθρωποκεντρική και συχνά καυστική ματιά και με στοιχεία σάτιρας και παρωδίας απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας, στην ύπαρξη πολλών θεοτήτων και στην αφέλεια των θνητών απέναντι σ’ αυτούς, που υποτίθεται ότι εγκαταλείπουν τον Όλυμπο και αναμειγνύονται στα κοινά.
Έξυπνη ιδέα, που αποδίδεται βασισμένη στην αρχαία ελληνική πραγματεία, καθώς και στα βιβλικά κείμενα. Αρκεί να ρίξτε μια ματιά στις τρεις σχεδόν σελίδες των πηγών ή των βοηθημάτων που χρησιμοποιήθηκαν για τη συγγραφή του έργου αυτού. Μια δημιουργική αυθαιρεσία, γραμμένη με τρόπο που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Εάν γυριστεί ταινία, θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τις κλασσικές που κατά καιρούς αναφέρονται στην Ιλιάδα ή στην Οδύσσεια.
Βιογραφικό του συγγραφέα: Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Έχει γράψει τα µυθιστορήµατα Φράουστ (1995, αναθεωρηµένη έκδοση 2010), Αποσπάσµατα από το βιβλίο του ωκεανού (2000), Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού (2002), η ισπανική μετάφραση του οποίου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Sloper το 2022, Στη σκιά της πεταλούδας (2005), Η αηδονόπιτα (2008), Ανεµώλια (2011, Βραβείο Αναγνωστών του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου), Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο (2014, Βραβείο Public 2015), Λίγες και μία νύχτες (2017, Βραβείο περιοδικού Κλεψύδρα), Οι ρετσίνες του βασιλιά (2019), Περί της εαυτού ψυχής (2021, Βραβείο Public 2022), Παλιές και νέες χώρες (2023). Επίσης συνέγραψε µε τον σκηνοθέτη Πάνο Καρκανεβάτο το σενάριο της... Έχει τιμηθεί με το βραβείο ιστορικού μυθιστορήματος του Ιδρύματος «Κώστας και Άρτεμις Κυριαζή» (2023). Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
(Εκδόσεις Πατάκης / Ελληνική Λογοτεχνία / Σελίδες: 480)