Μια κλασική ταινία ποιητικού ρεαλισμού, από τις πιο αντιπροσωπευτικές της γαλλικής κινηματογραφικής σχολής του ’30, για το πώς ο Ζυλιέν Ντυβιβιέρ αποτυπώνει τις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις της εργατικής τάξης.
Πέντε φίλοι, άνεργοι στο Παρίσι της δεκαετίας του ’30 (ο Ζαν, ο Σαρλ, ο Ρεϊμόντ, ο Ζακ και ο Μάριο, ο οποίος είναι Ισπανός μετανάστης με προβλήματα με την αστυνομία) αγοράζουν από κοινού ένα λαχνό του εθνικού λαχείου και κερδίζουν 100 χιλιάδες γαλλικά φράγκα, τεράστιο ποσό χρημάτων για την εποχή. Αντί να μοιραστούν τα χρήματα και ο καθένας να ακολουθήσει το δρόμο του, προτείνεται από τον Ζαν να συνεργαστούν: να αγοράσουν ένα κατεστραμμένο κτίριο δίπλα στον Σηκουάνα, να το ανακαινίσουν και να το μετατρέψουν σε χώρο εστίασης και διασκέδασης. Όμως, η φιλία και η αλληλεγγύη ανάμεσά τους θα δοκιμαστούν: εμφανίζεται η Ζίνα (πρώην γυναίκα του Σαρλ), δημιουργώντας ρομαντικές και ηθικές εντάσεις, αναπτύσσεται ανταγωνισμός, ο Μάριο κινδυνεύει με απέλαση, ο Ζακ απομακρύνεται και ένας από αυτούς πεθαίνει.
Οι εξαιρετικές ερμηνείες, η μουσική του Μορίς Υβέν και η ασπρόμαυρη με πλούσιες φωτοσκιάσεις φωτογραφία των Μαρκ Φοσάρντ και Ζυλ Κρούγκερ συμβάλλουν στην ποιητική ατμόσφαιρα και στην έντονη απεικόνιση καταστάσεων και συναισθηματικών εκφράσεων. Αξίζει να τη δείτε.
Διάβασα ότι η ταινία έχει προβληθεί σε δυο εκδοχές μια «τραγική» (αυτήν είδα, με τον υπέροχο Ζαν Γκαμπέν να μονολογεί στο φινάλε το κλασικό «too good to be true», παραλλαγμένο σε «ήταν μια καλή ιδέα», εννοώντας τη δημιουργία του κέντρου διασκέδασης) και μια «αισιόδοξη» εκδοχή (στην οποία υπάρχει happy end σχετικά με το δημιούργημα και τις σχέσεις των φίλων), η οποία όμως «δεν τράβηξε» τελικά. Επίσης, έχει προβληθεί στο παρελθόν και με τον τίτλο «Ο πόθος της αμαρτίας».
INFO
Στις αίθουσες από 25/9/2025
Είδος: Δράμα, 100’
Χώρα: Γαλλία, 1936
Σκηνοθέτης: Ζυλιέν Ντυβιβιέρ
Παίζουν: Ζαν Γκαμπέν, Σαρλ Βανέλ, Ρεϊμόν Εμός, Βιβιάν Ρομάνς, Ραφαέλ Μεντίνα, Μισλέν Σεϊρέλ
Διανομή: New Star