Μια γαλλική δραματική κομεντί για την αγάπη, τη δοτικότητα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια των πολιτών, η οποία διατηρεί μια χαρούμενη και αισιόδοξη πλευρά παρά το έντονο άρωμα μελαγχολίας, με φόντο μια λιγότερο γνωστή γειτονιά του λιμανιού της Μασσαλίας.
Ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν μετά τις ταινίες του «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» (2011), «Το σπίτι δίπλα στη θάλασσα» (2017) και «Η ελπίδα του κόσμου» (2019) επανέρχεται με ένα πολυεπίπεδο κοινωνικό δράμα, που επικεντρώνεται στη Ρόζα (Αριάν Ασκαρίντ), μια νοσοκόμα και ακτιβίστρια, η οποία καθώς πλησιάζει στη συνταξιοδότηση, αναθεωρεί τη ζωή και τα όνειρά της.
Η ιστορία της ταινίας ξεκινάει με το πραγματικό γεγονός της κατάρρευσης δυο κτιρίων στην Rue d' Aubagne με οκτώ νεκρούς ενοίκους, που είχε συμβεί το 2018, κατά την οποία ένα άγαλμα του Ομήρου, στη μέση της μικρής πλατείας, ταλαντεύεται από τις δονήσεις, αλλά τελικά δεν πέφτει συμβολίζοντας την αντοχή της ιστορίας και των ιδεών, απέναντι στη φθορά και την καταστροφή της ύλης. Πάνω σ’ αυτό το στοιχείο μάλιστα, πατάει και το φινάλε της ταινίας με μια εμπνευσμένη -και συγκινητική- ομιλία κατά την ημέρα του μνημόσυνου των 8 θυμάτων της κατάρρευσης των κτιρίων.
Η Ρόζα είναι η ψυχή αυτής της λαϊκής γειτονιάς της. Μοιράζει την αστείρευτη ενέργειά της μεταξύ της οικογένειάς της, της εργασίας της ως νοσοκόμας και της πολιτικής της δέσμευσης να βοηθάει τους αδύναμους και εδώ τους άστεγους από την κατάρρευση. Καθώς όμως πλησιάζει στη συνταξιοδότηση, πολλές από τις αντιλήψεις της ξεθωριάζουν. Η ζωντάνια των κοντινών της ανθρώπων και η συνάντησή της με τον Ανρί (Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν) τον πατέρα της Αλίς (Λόλα Νάιμαρκ), με την οποία έχει δεσμό ο γιός της Τόνιο (Ζεράρ Μεϊλάν), την ωθούν να συνειδητοποιήσει ότι ποτέ δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσει μια αλλαγή ακολουθώντας τα όνειρά της.
Ο Γκεντιγκιάν αντιμέτωπος με την αποσύνθεση της παλιάς «αγαπημένης» του πόλης, αναδεικνύει την αισιοδοξία των δυνάμεων που αναπτύσσονται γύρω από δύο γυναικείους χαρακτήρες -που με το φακό του τις παρακολουθεί παράλληλα- οι οποίοι ενσαρκώνουν την πολιτική δέσμευση για αλληλεγγύη, από την οπτική δύο γενεών. Εκείνη που αντιπροσωπεύει η «αποχωρούσα» Ρόζα, την οποία πολλοί θα ήθελαν ως υποψήφια δήμαρχο για μία ένωση της ευρύτερης Αριστεράς και των Οικολόγων και εκείν, της μέλλουσας νύφης της Αλίς, η οποία ξέρει να πιάνει το σφυγμό της εποχής και φαντάζει ως διάδοχός της.
Ρεαλισμός χωρίς διδακτισμό και ευαισθησία χαρακτηρίζουν το έντονα πολιτικό έργο του Γκεντιγκιάν, του οποίου το σενάριο (που έχει συγγράψει μαζί με τον Σερζ Βαλετί) θίγει πολλά θέματα ταυτόχρονα χωρίς να «μπουκώνει» την ταινία και χωρίς να απομακρύνεται (όπως και ο βρετανός συνάδελφός του Κεν Λόουτς) από το στόχο του: την κοινωνία της εργατιάς και των μεταναστών με τα προβλήματά τους.
Σημαντική βοήθεια στο έργο του αποτελούν και οι συγκλονιστικές ερμηνείες της Αριάν Ασκαρίντ και του Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, που μιλούν με τα μάτια, καθώς και η μουσική επιλογή (από Μότσαρτ, Σούμπερτ μέχρι και Αζναβούρ) του Μισέλ Πετροσιάν, που συνοδεύει τις ανθρώπινες, αλλά και πολιτικές εκφράσεις των χαρακτήρων του.
Συνολικά μια εξαιρετικά ανθρώπινη και συγκινητική ταινία, πλούσια σε θέματα και συναισθήματα.
INFO
Προβάλλεται από 23/1/2025
Είδος: Δραματική κομεντί, 106΄
Χώρες: Γαλλία, Ιταλία, 2023
Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν
Σενάριο: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν, Σερζ Βαλετί
Παίζουν: Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν-Πιέρ Νταρουσέν, Ζεράρ Μεϊλάν, Λόλα Νάιμαρκ
Διανομή: Weird Wave