Ο πόλεμος δεν είναι κάτι καινούργιο στην ιστορία του ανθρώπου. Ούτε στην ιστορία του κινηματογράφου. Αποτελεί μια προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης και ταυτόχρονα είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικο-πολιτικών, πολιτισμικών και άλλων συνθηκών. Το ότι αποτελεί προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης, από κινηματογραφική άποψη το είδαμε στο φιλμ του Ζαν Ζακ Ανό «Πόλεμος για τη φωτιά» (Quest for fire, 1981), όπως εύστοχα τιτλοφορήθηκε στα Ελληνικά η αναζήτηση της φωτιάς από τους πρωτόγονους. Έμμεσα δε, υπήρξε και στο εμβληματικό φιλμ «2001: Οδύσσεια του διαστήματος» (2001: A Space Odyssey, 1968) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, όταν οι πρόγονοι του ανθρώπου -στην εισαγωγή του φιλμ- σηκώθηκαν στα δύο πόδια και κρατώντας ως όπλα τα οστά άλλων ζώων, πολέμησαν για το νερό.
Πολύ καιρό πριν από αυτές τις δύο ταινίες (αλλά και μετά από αυτές) γυρίστηκαν ουκ ολίγες «πολεμικές», εμπνευσμένες από την ανθρώπινη ιστορία ή «πολεμικές μυθοπλασίας», με σκοπό να αναδείξουν τη ματαιότητα του πολέμου και τα δεινά που επιφέρει σε χαμένους αλλά και κερδισμένους από αυτόν.
Έχω επιλέξει δώδεκα από το είδος αυτό, που μου άρεσαν περισσότερο και θα τις βρείτε ΕΔΩ
