Με την έναρξη του νέου lockdown ξεκίνησα και τελείωσα γρήγορα το «Παπαγάλος πέταξε» του Γιώργου Οικονόμου, στο οποίο η πτώση ενός άντρα από τον έβδομο όροφο πολυκατοικίας, μια εξωσυζυγική υπόθεση, ένα κύκλωμα εκβιαστών και μια φαρμακευτική εταιρία απασχολούν τις αρχές της Θεσσαλονίκης και ο ντετέκτιβ Φάνης Ντούρος συνεργάζεται με την αστυνομία για να έλθει αντιμέτωπος με καταστάσεις για γερά νεύρα. Ο Φάνης Ντούρος θα περιπλανηθεί στον κόσμο της διαφθοράς (που περιλαμβάνει ανθρώπους από όλη την κοινωνική κλίμακα), των εκβιαστών και του εγκλήματος. Στο τέλος θα εξιχνιάσει τις υποθέσεις ξεσκεπάζοντας τις πιο βρώμικες ιστορίες που ήταν καλά κρυμμένες για χρόνια στο σκοτάδι.
Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και ένα ντετέκτιβ στόρυ με ήρωα τον Φάνη Ντούρο στην ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη με κάποια ψιλόβροχα και αρκετή υγρασία, είναι τα χαρακτηριστικά για το νουάρ σκηνικό που στήνει ο Γιώργος Οικονόμου σ’ αυτό το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημά του.
Μην περιμένετε να αναφέρω περισσότερα για το βιβλίο. Είναι ένα κλασικό noir μυθιστόρημα whodunit σε σύγχρονο πλαίσιο, με ήρωα που μας περιγράφει λεπτομερώς πώς περνάει την ημέρα του, πώς συνεργάζεται με την αστυνομία, η οποία σημειωτέον τον καλεί να λύνει μυστήρια τα οποία αδυνατεί να λύσει, πώς συλλογίζεται και πώς αντιμετωπίζει μόνος του τους παράνομους ή «παράτυπους και υπεράνω υποψίας» ύποπτους.
Διαβάζεται με ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί περιγράφει με ενάργεια τους γήινους χαρακτήρες του, αλλά και την πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς και επειδή στο πλαίσιο της αφήγησης εξηγεί και πολλά πράγματα δίκην Wikipediaς. Είναι καλό.
Έχει προηγηθεί και το «Χωρίς πάγο» με τον ίδιο ντετέκτιβ (από τις εκδόσεις Κέδρος, επίσης), αλλά δεν το είχα διαβάσει.
Αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και ένα ντετέκτιβ στόρυ με ήρωα τον Φάνη Ντούρο στην ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη με κάποια ψιλόβροχα και αρκετή υγρασία, είναι τα χαρακτηριστικά για το νουάρ σκηνικό που στήνει ο Γιώργος Οικονόμου σ’ αυτό το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημά του.
Μην περιμένετε να αναφέρω περισσότερα για το βιβλίο. Είναι ένα κλασικό noir μυθιστόρημα whodunit σε σύγχρονο πλαίσιο, με ήρωα που μας περιγράφει λεπτομερώς πώς περνάει την ημέρα του, πώς συνεργάζεται με την αστυνομία, η οποία σημειωτέον τον καλεί να λύνει μυστήρια τα οποία αδυνατεί να λύσει, πώς συλλογίζεται και πώς αντιμετωπίζει μόνος του τους παράνομους ή «παράτυπους και υπεράνω υποψίας» ύποπτους.
Διαβάζεται με ενδιαφέρον, όχι μόνο γιατί περιγράφει με ενάργεια τους γήινους χαρακτήρες του, αλλά και την πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς και επειδή στο πλαίσιο της αφήγησης εξηγεί και πολλά πράγματα δίκην Wikipediaς. Είναι καλό.
Έχει προηγηθεί και το «Χωρίς πάγο» με τον ίδιο ντετέκτιβ (από τις εκδόσεις Κέδρος, επίσης), αλλά δεν το είχα διαβάσει.