Τις προάλλες κάνοντας ζάπινγκ έπεσα πάνω στην ελληνική ταινία «Ο γεροντοκόρος» και θυμήθηκα το σάλο που είχε προκαλέσει το αθάνατο «Όσα παίρνει ο άνεμος». Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχουν αυτές οι δύο ταινίες; Έχουν και παραέχουν. Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα του politically correct και το ντόρο που έγινε στις ΗΠΑ για τις μαύρες υπηρέτριες που εμφανίζονται στο φιλμ.
Ο «Γεροντοκόρος» πρέπει να μαζευτεί, διότι μειώνει το γυναικείο φύλλο, προσβάλλει κατάφωρα την ισότητα και αναδεικνύει την εκμετάλλευση της γυναίκας. Η σκηνή που είδα στο ζάπινγκ και με σοκάρισε απογευματιάτικα (ώρα που βλέπουν τηλεόραση και τα ανήλικα), ήταν εκείνη που ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δίνει χαστούκια στον πισινό της σκυφτής υπηρέτριάς του Δέσποινας Στυλιανοπούλου για να σταματήσει να τραγουδά. Απαράδεκτος και μήνυση για σεξουαλική παρενόχληση.
Άσε την ταινία «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» με το τρίο Βασιλειάδου, Αυλωνίτη και Ρίζο (που «κοντό» τον ανεβάζουν και «κοντό» τον κατεβάζουν ενώ το ορθό θα ήταν να τον αποκαλούσαν «μικρού αναστήματος»). Αυτή κι αν «εμπορεύεται το γυναικείο σώμα». Έχει γυριστεί στην Ύδρα και σε όλες σχεδόν τις εξωτερικές σκηνές μπροστά από το φακό ή πίσω από τους βασικούς πρωταγωνιστές, παρελαύνουν κορίτσια (κομπάρσοι) που λικνίζονται ή ποζάρουν με μαγιό μπικίνι, τα οποία βάσει του σεναρίου είτε τα φλερτάρουν ο Ρίζος και ο Αυλωνίτης, είτε αδιαφορούν, αλλά έχει δοθεί η ευκαιρία στα κορίτσια να κάνουν ένα πέρασμα, για να διαπιστώσει ο σκηνοθέτης εάν «γράφουν» καλά στο φακό για την ανέλιξή τους.
Τώρα δε που γράφω αυτά, θυμήθηκα και το άλλο ανορθόδοξο για την εποχή μας. Το διαρκές κάπνισμα. Βρείτε μου μια ελληνική ταινία παραγωγής πριν το ’70 που ο πρωταγωνιστής δεν κρατάει τσιγάρο. Στην καφετέρια ο Αλεξανδράκης, στα σαλόνι ο Μπάρκουλης, στην ταβέρνα ο Κούρκουλος με τη Χρονοπούλου; Πού τους χάνεις πού τους βρίσκεις, όλοι και όλες με ένα τσιγάρο στο στόμα. Θα μου πείτε ότι τότε είχαμε ένα σωρό καπνοβιομηχανίες στη χώρα και έπρεπε να διαδοθεί το άτιμο. Έλα όμως που τις βλέπουν σήμερα τα παιδιά και παίρνουν παράδειγμα. Να αποσυρθούν όλες, κυρίες μου και κύριοι…
Αστειεύομαι. Αυτά συνέβαιναν και η ιστορία δεν αλλάζει. Όλες αυτές οι ταινίες αποτελούν μέρος της ιστορίας μας. Όπως και το «Όσα παίρνει ο άνεμος» στις ΗΠΑ για το οποίο έγινε τόσος σάλος. Αν δημιουργείται θέμα, ας προλογίζει κάποιος τις ταινίες εξηγώντας στους τηλεθεατές τι βλέπουν και για ποιο λόγο.
(Από τη χθεσινή μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία)