Το μυθιστόρημα (εκδ. Ωκεανός, 2019) παρακολουθεί την πορεία ενός δραπέτη με καταγωγή από πατέρα Γάλλο και Ελληνίδα μητέρα, στην ταραγμένη Ευρώπη του 1945. Ενός δραπέτη από το Άουσβιτς όταν οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι χάνουν τον πόλεμο και τα πάντα γύρω τους απορρυθμίζονται και καταρρέουν.
Ο Αλεξάντρ διατηρώντας τις ελπίδες του ότι θα επιζήσει και θα επιστρέψει στον τόπο του, στο διάβα του συναντά τα πιο παράδοξα πρόσωπα, έναν Ρώσο, μια Ρωσίδα, έναν Πολωνό, όλοι τους λιποτάκτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έναν άλλο Ρώσο και μια Γερμανορωσίδα χήρα. Όλοι δραπέτες με τις δικές τους ιστορίες και τα δικά τους φαντάσματα από το παρελθόν. Φαντάσματα πολέμου και αντιξοοτήτων που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Μαζί θα πορευτούν κι ας έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και κοσμοθεωρίες, θα φιλοξενηθούν σε μοναστήρι, θα φύγουν από αυτό, αφού και στο μοναστήρι υπάρχουν άτομα που δεν είναι πραγματικοί μοναχοί, αλλά δραπέτες κι αυτοί που σπρώχθηκαν εκεί από ανάγκη ή βασανιστές που κρύφτηκαν εκεί από τις ενοχές τους.
Πρόκειται για μια μυθοπλασία που συνδυάζεται με ιστορικά γεγονότα σε υπαρκτές τοποθεσίες και μια πρωτότυπη αφήγηση που καιρό είχε να μου τύχει σε μυθιστόρημα: εξωτερικεύει τις σκέψεις των ηρώων του μυθιστορήματος σαν να υπάρχει κάποιο άλλο πρόσωπο στην αφήγηση που παρεμβαίνει επεξηγώντας τι θα συμβεί ή αναμένεται να συμβεί ή σχολιάζοντας τι προηγήθηκε.