Μιλώντας για το άνοιγμα των σχολείων τις προάλλες, με το φίλο μου τον Σταύρο, μου είπε ότι είχε πάει σε ένα reunion με τους συμμαθητές του, ύστερα από 40 χρόνια και τους θύμισε κάποιο περιστατικό που κανείς δεν το θυμόταν και αν δεν είχε μια φωτογραφία μαζί του, δεν τον πίστευαν. «Το περίμενες αυτό;»
μου είπε έκπληκτος και του είπα ότι δεν μου έκανε εντύπωση. Κι εγώ πριν λίγα χρόνια σε ένα δικό μας reunion, είπα ότι «επί τρεις μέρες με τους συμμαθητές μου της 6ης Κλασικού, δεν μπαίναμε στην αίθουσα για μάθημα επειδή είχε ανακοινωθεί ότι το θα χωρίζονταν τα τμήματα σε Αρρένων και Θηλέων». Κανείς δεν το θυμόταν. Τότε τους έδειξα μια φωτογραφία μας στο προαύλιο του σχολείου και κάπως άρχισαν να θυμούνται.
«Είσαστε Μικτό;» απόρησε ο Σταύρος. Τότε του είπα την ιστορία: Με την έναρξη της τελευταίας μας χρονιάς στο γυμνάσιο, ανακοινώθηκε ότι επειδή δεν υπήρχαν πολλές αίθουσες θα κάναμε μαθήματα εκ περιτροπής: τρεις μέρες πρωί τα κορίτσια και βράδυ τα αγόρια και τρεις μέρες αντίστροφα. Ήταν εξαήμερο τότε. Μόλις το ακούσαμε εμείς, τα 20 αγόρια που από την 5η Κλασικού κάναμε μάθημα μαζί με 80 περίπου κορίτσια στο Χημείο, φρίξαμε αυθορμήτως: «Τί λέτε καλέ; Εκ περιτροπής; Από του χρόνου! Δεν κάνουμε μάθημα χωρίς τα κορίτσια!»
«Είστε σοβαροί;» Τα ‘χασαν οι καθηγητές μας. Ανένδοτοι εμείς. Επί τρεις μέρες, οκλαδόν στο προαύλιο αμέσως μετά την προσευχή. Διότι κάναμε και προσευχή τότε. Σε τριάδες. Ήμασταν της εκκλησίας και ο γυμνασιάρχης μας ο Ηλίας Παπαδόπουλος που ήταν και Θεολόγος, μας απείλησε ότι θα φέρει την αστυνομία. Αλλά εμείς απτόητοι. Χωρίς κατάληψη, χωρίς στοιβαγμένα θρανία στις εξώπορτες, χωρίς καταστροφές τζαμιών, πινάκων και οργάνων, χωρίς παρακίνηση και άλλων μαθητών (δεν υπήρχαν «15μελέ» τότε, ούτε συνελεύσεις, ούτε μαθητικά δικαιώματα, μόνον υποχρεώσεις) παρασύραμε τις μικρές τάξεις, που από την τρίτη μέρα άρχισαν να «συμπαρίστανται» και μόλις είδε τα μικρά «να επαναστατούν» ο γυμνασιάρχης, ενέδωσε. Βρήκε τρόπο και τα βόλεψε να πηγαίνουμε όλοι πρωί.
Έτσι το «Γυμνάσιο Αρρένων Αμαρουσίου», όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ αποφοίτησης (220/10-12-65), εκείνη τη χρονιά είχε απόφοιτους και απόφοιτες. Όχι παίζουμε… Και η φωτογραφία είναι από την πρώτη μέρα διαμαρτυρίας. Χωρίς ονόματα. Μη θίγουμε υπολήψεις και μνήμες.
(Από τη μόνιμη στήλη μου στην έντυπη Αμαρυσία 14/9/2019, στην οποία εκ παραδρομής αναφέρω τον γυμνασιάρχη ως Γεώργιο Παπαδόπουλο, ενώ το σωστό ήταν Ηλίας Παπαδόπουλος και μου το θύμισε ο φίλος της στήλης Σωτ. Π. και έτσι το διόρθωσα)
